Ζήλεια : Ζηλεύω τον γνωστό μου, τη φίλη μου, το σύντροφό μου…

Η ζήλεια δεν είναι ένα σπάνιο αίσθημα. Αντιθέτως, είναι συχνό φαινόμενο.

Είναι η αίσθηση ότι κάποιος άλλος έχει κάτι και μπορεί να του προσφέρει συναισθήματα χαράς τα οποία τα βιώνει μόνος του ή τα μοιράζεται με κάποιον άλλο. Από την άλλη είμαι εγώ που υπολείπομαι και δεν γεύομαι αυτό το συναίσθημα.

Επειδή έχω προσδοκία ότι και εγώ πρέπει να συμμετέχω σε αυτό που διαδραματίζεται αλλά τελικά βιώνω ματαίωση, συνήθως θλίβομαι ή θυμώνω. Οργανώνω «απάντηση» στο όποιο πρόσωπο με σκοπό να το κάνω να νιώσει τα αντίστοιχα συναισθήματα.

Το πιο σύνηθες είναι ότι το άλλο πρόσωπο δεν έχει καταλάβει καν τι έχει συμβεί και ότι «εγώ» στην παρούσα κατάσταση νιώθω θλίψη, απογοήτευση ή και θυμό.

Άρα στην όποια συναισθηματική μας έξαρση είναι εντελώς απροετοίμαστος! Μήπως τελικά αντί να ψάξω τι λάθος μπορεί να κάνει το άτομο στο οποίο εγώ γεννάω συναισθήματα ζήλιας να κοιτάξω λίγο εσώστροφα;

Τι είναι η ζήλεια

Στη σημερινή κοινωνία αυτό που κυρίως προβάλλεται είναι η εικόνα και η ύλη.

Εφαρμογές κοινωνικών δικτύουν μας παρουσιάζουν την «τέλεια» ομορφιά. Τι είναι in fashion και τι όχι! Ομάδες ανθρώπων λοιπόν προσπαθούν να χωρέσουν και να φτιάξουν τα «τέλεια κορμιά». Να αποκτήσουν τα ρούχα και τα αξεσουάρ που είναι της μόδας.

Στην περίπτωση που δεν μπορώ να κάνω το σώμα της φωτογραφίας που είναι και το πιο φυσιολογικό γιατί συνήθως είναι φτιαγμένο με φίλτρα και ειδικούς φωτισμούς, είμαι αποτυχημένη. Πρώτο συναίσθημα η θλίψη, γιατί δεν έχω το σώμα της φωτογραφίας.

Αν ακριβώς σε αυτό το σημείο εσωστραφώ και κοιτάξω εμένα, αντιλαμβάνομαι ότι είναι απολύτως φυσιολογικό να μην έχω το σώμα της όποιας φωτογραφίας γιατί:

  1. αυτό που βλέπω είναι επίπλαστο
  2. δεν μπορώ να συγκρίνω το δικό μου σώμα με κανένα άλλο

Αντί να θέλω να αποκτήσω το σώμα ενός μοντέλου λόγου χάρη, να θέλω να αποκτήσω την καλύτερη εκδοχή του δικού μου σώματος. Να είναι πιο γυμνασμένο, πιο ενυδατωμένο ή οτιδήποτε άλλο ισχύει στην περίπτωση μου.

Ζήλεια ή εστίαση σε εμένα;

Η εστίαση φεύγει από την εικόνα του οποιουδήποτε άλλου και εστιάζω σε εμένα.

Ζηλεύω που δεν μπορώ να αποκτήσω όλες αυτές τις επώνυμες τσάντες και τα παπούτσια που είναι όντως in fashion; Μπορώ πάλι να εσωστραφώ και να ρωτήσω τον εαυτό μου:

  • Είναι όντως το στυλ μου αυτά τα ρούχα και αξεσουάρ; Ή πιστεύω πως έτσι θα είμαι όμορφη;
  • Εφόσον δεν μπορώ να έχω αυτά τα επώνυμα αξεσουάρ, τι μπορώ να κάνω;

Ίσως αντί να μείνω στο συναίσθημα της ματαίωσης και του θυμού μπορώ να αξιοποιήσω αυτά που ήδη έχω. Να φτιάξω στα μέτρα μου την καλύτερη εμφάνιση για εμένα.

Η εστίαση λοιπόν φεύγει από τον οποιοδήποτε άλλο και παραμένει μόνο σε εμένα.

Η ζήλεια της κυρίας

Άκουγα πρόσφατα μία κυρία που μου έλεγε πόσο ζήλευε τον σύντροφό της όταν εκείνος δεν ήταν δίπλα της. Τι μπορεί να έκανε ο ενώ ήταν μόνος του με την όποια άλλη γυναίκα.

Το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι η ερώτηση «πώς περνάτε όταν είστε μαζί;»

Αν ένα ζευγάρι περνάει συναισθηματικό χρόνο μαζί, δηλαδή είναι έστω για λίγο εκεί ο ένας για τον άλλο, μοιράζονται το πώς νιώθει ο ένας για τον άλλο, υπάρχει μία τρυφερότητα και αμοιβαία εμπιστοσύνη του ενός προς τον άλλο, τότε για ποιο λόγο να φανταστώ τι άλλο μπορεί να κάνει ο σύντροφός μου;

Σε αυτό το παράδειγμα λοιπόν, η λύση στο αίσθημα στην ζήλεια δεν είναι να εξαφανίσω όλες τις άλλες γυναίκες για να νιώθω ασφαλής.

Η λύση είναι να φτιάξω καλύτερα τη σχέση μου, να κοιτάξω εμάς το πώς λειτουργούμε και να το διορθώσω αν χρειάζεται. Να μάθω να εκφράζομαι συναισθηματικά και να ζω τρυφερές στιγμές με τον σύντροφό μου. Με αυτόν τον τρόπο, ούτε εγώ ούτε και εκείνος να έχει συναισθηματικά ελλείματα.

Καταλήγοντας

Συμπερασματικά, έχω την εντύπωση ότι το αίσθημα της ζήλειας σε οτιδήποτε και αν αφορά δεν έχει να κάνει με τον άνθρωπο ή το αντικείμενο που φθονούμε.

Έχει να κάνει με το κατά πόσο εμείς οι ίδιοι αξιοποιούμε και ζούμε, ευχαριστιόμαστε αυτά που ήδη έχουμε!

Νομίζω ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος για καμία σύγκρισή μας με τον οποιοδήποτε άλλο. Πάρτε για παράδειγμα τα παιδάκια που όσο είναι μικρά κινούνται κυρίως συναισθηματικά.

Δεν έχουν κριτήριο τα ρούχα, ούτε το χρώμα ή το μήκος τον μαλλιών, ούτε αν η σάκα τους είναι ακριβή ή όχι. Κάνουν παρέα και φίλο τους αγαπημένο το παιδάκι με το οποίο περνούν όμορφες στιγμές.

Ας κρατήσουμε λοιπόν αυτό το παιδάκι ζωντανό μέσα μας και ας εστιάσουμε στην ουσία της ζωής. Στις σχέσεις αγάπης που μπορούμε να φτιάξουμε με τους φίλους μας, τους συγγενείς μας και το σύντροφό μας.

diatrofi.gr