Σ.Φαμίσης: Ο συντελεστής ΦΠΑ και το εργασιακό κόστος τα σοβαρότερα θέματα για το μέλλον του ελληνικού τουρισμού

Βλέποντας το μέλλον του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ  ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ  ως βραχίονα  Ανάπτυξης, υπάρχουν  δύο πολύ  σοβαρά θέματα τα οποία πρέπει να επισημάνω.

Το πρώτο είναι ο ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΗΣ  ΦΠΑ και το δεύτερο είναι το ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΚΟΣΤΟΣ .

Η προηγούμενη κυβέρνηση έκανε Εγκληματικό  Λάθος με την κατάργηση του κατώτατου συντελεστή Φ.Π.Α. στην διαμονή.

 Σε μια περίοδο που η οικονομία διανύει παρατεταμένη ύφεση και ανεργία 20% χρειάζονται, τόνωση οι επενδύσεις και τόνωση οι εξαγωγές.

Η απάντηση της προηγούμενης κυβέρνησης στο πρόβλημα ήταν μια αύξηση 50% στον συντελεστή ΦΠΑ περιορίζοντας με αυτό το τρόπο και τα δύο.

Η νέα Κυβέρνηση έπρεπε εντός του πρώτου μήνα της διακυβέρνησής της να ρυθμίσει την συσταλτική αυτή πολιτική που κληρονόμησε.

Ο ΦΠΑ των ξενοδοχείων που είναι πάνω από 1 δισεκατομμύριο ευρώ, θα μπορούσε να μετατραπεί σε 3 δισεκατομμύρια αύξηση ΑΕΠ ετησίως, με την μορφή επενδύσεων ή κατανάλωσης, με ταυτόχρονη μείωση της ανεργίας. Το κυβερνών κόμμα ανάλωσε πολύ χρόνο στην διεκπεραίωση μεγάλων project, όπως το Ελληνικό, και καθυστέρησε να δει με προσοχή τις στρεβλώσεις που υπάρχουν στην δομή ενός δυναμικού κλάδου, όπως είναι ο δικός μας. Ιδιαίτερα στην νησιωτική Ελλάδα που υπήρχε ειδικός συντελεστής ΦΠΑ.

Δεν έπρεπε να φθάσουμε στο σημείο να διαπραγματευόμαστε με την βιωσιμότητα για να επέλθει ουσιαστικά το θέμα στο προσκήνιο.

Μια μόνιμη λύση στον ΦΠΑ θα είναι το πρώτο βήμα της Κυβέρνησης για τόνωση του κλάδου. Πιστεύω κανένας σοβαρός Υπουργός Οικονομικών δεν μπορεί να παραβλέψει την ανάγκη επαναφοράς του χαμηλού συντελεστή.

Το δεύτερο θέμα είναι η απασχόληση στα ξενοδοχεία και το κόστος εργασίας. Το πρώτο πρόβλημα, είναι ότι οι ασφαλιστικές εισφορές εκτοξεύουν τους μισθούς με ένα πολλαπλασιαστή που φτάνει το 1,8. Με λίγα λόγια, ένας εργαζόμενος που αμείβεται 1,000 ευρώ μπορεί να κοστίζει 1,800 ευρώ τον μήνα στον εργοδότη. Τα επιπλέον 800 ευρώ που στερείται ο εργαζόμενος πηγαίνουν σε ένα ασφαλιστικό ταμείο με διαρθρωτικά προβλήματα. Το δεύτερο πρόβλημα, είναι οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας στις ξενοδοχειακές επιχειρήσεις.

Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις, στις οποίες οι εργασιακές σχέσεις στα ξενοδοχεία είναι 100% ακριβότερες από ότι θα ήταν με την Γ.Σ.Σ.Ε.. Πάλι βέβαια, κύριοι αποδέκτες του προβλήματος είναι τα νησιά, όπου η αγορά εργασίας είναι περιορισμένη. Σε μια Ελλάδα που -προ Covid-19- υπήρχαν 800,000 άνθρωποι χωρίς δουλειά και το ΑΕΠ είναι 150 δισεκατομμύρια ευρώ μειωμένο από πριν 15 χρόνια, οι αμοιβές του προσωπικού στα ξενοδοχεία έχουν ανέλθει στα επίπεδα που ήταν πριν την οικονομική κρίση.

Σε αυτό έρχεται να προστεθεί ότι κάποιοι επιχειρηματίες δηλώνουν λιγότερες ώρες και αμείβουν το προσωπικό τους πολύ χαμηλότερα από ότι προβλέπεται στις συμβάσεις εργασίας, δημιουργώντας έτσι  στρεβλώσεις στον εγχώριο ανταγωνισμό. Σε κάθε περίπτωση, αποτέλεσμα του υψηλού κόστους μισθοδοσίας, είναι τα ξενοδοχεία να προσλαμβάνουν λιγότερο προσωπικό, η υψηλή ανεργία να παραμένει και η ανταγωνιστικότητα του προϊόντος να φθίνει.

Θεωρώ πολύ θεμιτό να υπάρχουν οργανώσεις που να υποστηρίζουν τον εργαζόμενο από τις μεγάλες απρόσωπες κερδοσκοπικές επιχειρήσεις. Όμως πρέπει να σας υπενθυμίσω ότι στην πλειοψηφία τους, οι τουριστικές επιχειρήσεις στην Ελλάδα είναι μικρομεσαίες οικογενειακές επιχειρήσεις που έχουν άψογες εργασιακές σχέσεις με το προσωπικό τους.

Θεωρώ λοιπόν σκόπιμο, για την ανταγωνιστικότητα της χώρας και όσο υπάρχουν 800,000 άνθρωποι άνεργοι, το μισθολογικό κόστος των ξενοδοχειακών επιχειρήσεων να παραμείνει παγωμένο, εάν όχι να μειωθεί.

ΥΓ. ΑΥΤΑ  ΕΙΝΑΙ  ΜΕΡΙΚΑ  ΑΠΟ ΤΑ  ΣΟΒΑΡΟΤΕΡΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ  ΠΟΥ  ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΝ  ΤΟΥΣ  ΞΕΝΟΔΟΧΟΥΣ.

ΣΕ  ΜΙΑ  ΠΕΡΙΟΔΟ  ΠΟΥ  ΤΟ  ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ  ΓΙΑ ΤΑ  ΕΠΟΜΕΝΑ  3  ΧΡΟΝΙΑ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ  ΑΠΟ  ΤΟΥΣ  ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ  ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗΣ  ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ ΑΒΕΒΑΙΟ.

                     ΦΑΜΙΣΗΣ   ΣΩΤΗΡΗΣ
                             ΠΡΟΕΔΡΟΣ
  ΕΝΩΣΗ ΞΕΝΟΔΟΧΩΝ Ν. ΤΡΙΚΑΛΩΝ ΜΕ ΕΔΡΑ  ΤΑ  ΜΕΤΕΩΡΑ