Σύντροφοι, πού χάθηκε αυτός ο νέος ΣΥΡΙΖΑ;

Πού είναι ο νέος ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί τον παλιό τον βλέπω συχνά και χαίρει άκρας υγείας. Με τον Πολάκη σημαιοφόρο, κάτι προσήλυτους από το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου δίπλα-δίπλα, αρειμάνιους στο ίδιο ύφος, να καταγγέλλουν τη «χούντα» του Κυριάκου.Σαν να μην πέρασε μια μέρα από τα χρόνια τα παλιά του 2012.

Απλώς τότε είχαμε τους «γερμανοτσολιάδες» των μνημονίων, σήμερα την «ακροδεξιά» του Μητσοτάκη. Περίπου το ίδιο ρεπερτόριο, απλώς άλλαξαν οι πρωταγωνιστές…

Υποτίθεται ότι οι ψηφοφόροι στις 7 Ιουλίου από τη μια έστειλαν τον Μητσοτάκη στο Μαξίμου και από την άλλη το μήνυμα για τον μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Η διαπίστωση είναι διπλά ακριβής – άλλωστε με αυτό τον τρόπο την αποκωδικοποίησε ο Αλέξης Τσίπρας το βράδυ των εκλογών από την παγωμένη Κουμουνδούρου. Υποτίθεται επίσης ότι οι διαδικασίες μετασχηματισμού του ΣΥΡΙΖΑ ξεκίνησαν άμεσα και ο ίδιος ο Τσίπρας στηρίζει με την προσωπική σφραγίδα του το εγχείρημα. Τι υποτίθεται, λοιπόν, ότι έχει γίνει στη συνέχεια; Λίγα περισσότερα από μια βαθιά τρύπα στο νερό.

Εξαρχής βέβαια ήταν ορατή στο εγχείρημα μια πολιτική ανορθογραφία, κάτι σαν το πρόωρο σύνδρομο των silly walks. Τα οργανωτικά βήματα («ηλεκτρονικός» ΣΥΡΙΖΑ, εγγραφή νέων μελών, διαδικασίες συνεδρίου) προηγήθηκαν από το πολιτικό περιεχόμενο. Την απάντηση δηλαδή στο ερώτημα ποια είναι τα χαρακτηριστικά και η φυσιογνωμία του νέου ΣΥΡΙΖΑ. Ποια είναι η «τομή» και ποια η «συνέχεια» με τον παλιό ΣΥΡΙΖΑ;

Η πολιτική ανορθογραφία όμως είχε και συνέχεια. Ενα εγχείρημα μετασχηματισμού για να διαθέτει τη στοιχειώδη αξιοπιστία οφείλει να περιλαμβάνει ορισμένες κρίσιμες παραμέτρους: σχέδιο για το νέο κόμμα, νέα ηγετική ομάδα και πολιτικές καινοτομίες που να συμβολίζουν τη νέα εποχή. Ακόμη και σε στοιχειώδη, σπερματική μορφή, για να μην είμαστε παράλογα απαιτητικοί. Είδε κανείς να ανοίγει η σχετική συζήτηση για να μας ενημερώσει;

Οι δικαιολογίες είναι εύκολες και προφανείς: ακόμη είναι νωρίς, μόλις τέσσερις μήνες έχουν περάσει από την εκλογική ήττα, τα πράγματα αυτά δεν γίνονται τόσο γρήγορα. Να τα δεχτούμε όλα αυτά για να μην κακοκαρδίσουμε τους υπομονετικούς και τους καλόπιστους.

Μια απλή παρατήρηση όμως επιβάλλεται: είναι ανάγκη στο μεσοδιάστημα κεντρικός πρωταγωνιστής του ΣΥΡΙΖΑ να παραμένει ο Παύλος Πολάκης; Για να μην υπάρξει παρεξήγηση, το ερώτημα δεν αναφέρεται στο πρόσωπο, αλλά στο ύφος και τον πολιτικό συμβολισμό που δημιουργεί η παρουσία του. Με ευθεία παραπομπή στον εμφυλιακό και συγκρουσιακό ΣΥΡΙΖΑ του «ή εμείς ή αυτοί».

Δεν γνωρίζω πόσο χριστιανός είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αλλά είμαι βέβαιος ότι κάθε βράδυ θα ανάβει κερί και θα προσεύχεται ο πολιτικός του αντίπαλος να παραμένει ο «ΣΥΡΙΖΑ του Πολάκη». Εξ ου και ο πολιτικός σχεδιασμός της Ν.Δ. αποσκοπεί μονίμως να τον έχει στο στόχαστρο. Επειδή τη βολεύει να έχει απέναντι τον «ΣΥΡΙΖΑ του Πολάκη».

Η απορία μου είναι τι κάνουν οι απέναντι. Εκτός αν και αυτοί βολεύονται με τον «ΣΥΡΙΖΑ του Πολάκη». Ωστόσο, σε αυτή την περίπτωση όλη η υπόθεση του νέου ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί ήδη μια ξεχασμένη υπόθεση.
newmoney.gr