Τα πάνω κάτω έφερε στην ζωή μας αυτός ο αόρατος και ύπουλος εχθρός, όπως τον αποκαλούν όλοι, ο κορωνοϊός.
Ένας καινούργιος εχθρός, που μέχρι πριν από λίγο καιρό ούτε καν γνωρίζαμε την ύπαρξη του, ούτε καν φανταζόμασταν πως θα μπει τόσο απειλητικά στην καθημερινότητα μας και στις ζωές μας. Και ως καινούργιος εχθρός, φυσικό είναι να μην γνωρίζουμε το πώς μπορεί να συμπεριφερθεί απέναντι μας. Όσο τον μαθαίνουμε και τον ζούμε καθημερινά, διαπιστώνουμε ότι είναι ιδιαίτερα επιθετικός, κυρίως στους ηλικιωμένους και τις ευπαθείς ομάδες.
Ξεβολευτήκαμε από πολλές απόψεις είναι η αλήθεια, άλλαξε η καθημερινότητα μας και ο τρόπος ζωής μας υπό την απειλή του Covid-19, αναγκαστήκαμε να πειθαρχήσουμε στις οδηγίες των αρμοδίων αρχών και να κλειστούμε στα σπίτια μας, αναγκαστήκαμε να ξεχάσουμε-ποιος ξέρει για πόσο- τις απλές καθημερινές μας συνήθειες, που πριν τις θεωρούσαμε αυτονόητες και τώρα τις βλέπουμε σαν είδος πολυτελείας.
Δεν έχει τόση σημασία που δεν θα γιορτάσουμε το Πάσχα φέτος όπως τα προηγούμενα χρόνια, δεν έχει σημασία που δεν θα τρέξουμε στις εκκλησίες, που δεν θα ψήσουμε παρέα με συγγενείς και φίλους τον πασχαλινό οβελία.
Την μεγαλύτερη σημασία απ’ όλα, έχει να βγούμε υγιείς και αλώβητοι απ’ αυτή την δοκιμασία που φαίνεται πως θα διαρκέσει αρκετά ακόμα και προφανώς θα μας στερήσει δυστυχώς πολλούς συνανθρώπους μας.
Σήμερα που είναι πρωταπριλιά, μέρα που η παράδοση το απαιτεί να λέμε ψέματα, ας ευχόμασταν να ήταν ένα ψέμα όλο αυτό που ζούμε. Δυστυχώς όμως είναι μια οδυνηρή αλήθεια και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπίσουμε αυτή την πρωτόγνωρη πανδημία, αν θέλουμε το επόμενο διάστημα να είμαστε και πάλι όλοι μαζί.
Καλό μήνα σε όλους!