Πολύ δάκρυ χύνεται και πολλοί θρήνοι ακούγονται από όλες τις πλευρές , επειδή, λέει, φεύγουν από την Ελλάδα οι νέοι μας και από ορισμένους που θέλουν να δώσουν μεγαλύτερη έμφαση, ότι φεύγουν τα «μυαλά» της και οι σύγχρονοι ερευνητές της, τους οποίους θα εκμεταλλευτούν οι χώρες υποδοχής τους!
Το ωραίο είναι ότι όλα τα προαναφερθέντα είναι πέρα για πέρα αληθινά και αντί να μας κάνουν υπερήφανους, επειδή η πατρίδα μας έχει τόσο μεγάλο αριθμό νέων, οι οποίοι έβαλαν τα δυνατά τους και κατάφεραν να προσλαμβάνονται αμέσως, σχεδόν, σε εκλεκτές και προσοδοφόρες δουλειές, εμείς θρηνούμε και κλαίμε τη μοίρα μας!
Αν είναι δυνατόν με την ανεργία που μας μαστίζει.
Λέμε τα παραπάνω μετά λόγου γνώσεως, επειδή γνωρίζουμε ότι η Ελλάδα αυτή τη στιγμή δεν έχει τίποτε άλλο να εξάγει και μάλιστα με τόσο μεγάλη επιτυχία, όσο σπουδαγμένους και ταλαντούχους νέους.
Και δεν φταίει η κρίση, γι ‘αυτό!
Το κλάμα βέβαια και ο θρήνος γίνεται επειδή όλοι αυτοί οι ταλαντούχοι νέοι δεν κάθονται εδώ. Να καθίσουν να κάνουν τι;
.