Πρέπει να ήταν γύρω στα 1954-5 όταν μαζί με καμία σαρανταριά άλλους και άλλες, βρεθήκαμε στα θρανία του πρώτου δημοτικού σχολείου, που τότε στεγάζονταν στο διατηρητέο σήμερα κτήριο, απέναντι από την εκκλησία του αγίου Στεφάνου.
Εκεί λοιπόν κάποια μέρα, εμφανίστηκε ένα υγειονομικό συνεργείο και χωρίς πολλές κουβέντες και εξηγήσεις, άλλωστε τι μπορούσαμε να καταλάβουμε μια σταλιά πλάσματα, μας σήκωσαν τα μανίκια και μέσα στο κλάμα και στον φόβο, μας έκαναν το πρώτο στην ζωή μας εμβόλιο, που ήταν ο Δαμαλισμός. Γινόταν με μερικές γρατζουνιές στο δέρμα του μπράτσου έτσι που να βγει λίγο αίμα, και ακολουθούσε η ενστάλαξη μερικών σταγόνων του εμβολίου πάνω σ’ αυτές. Μετά από λίγο καιρό στο σημείο αυτό εμφανίζονταν μια στρόγγυλη ουλή, η επονομαζόμενη ‘’βατσίνα’’ ενδεικτικό ότι το εμβόλιο μας ‘’έπιασε’’. Αυτή η ουλή μας συνοδεύει από τότε σε όλη μας την ζωή και έτσι αποκτήσαμε ανοσία εναντίον της Ευλογιάς.
Μετά από αυτό ακολούθησε η περιπέτεια στο ΠΙΚΠΑ, όπου γίνονταν οι εμβολιασμοί στους μη προνομιούχους. Δηλαδή στα παιδιά της φτωχογειτονιάς που δεν είχαν την πολυτέλεια του προσωπικού γιατρού.
Για κάθε επίσκεψη στο ΠΙΚΠΑ, είχε προηγηθεί το απαραίτητο λουτρό στην σκάφη, για να φύγει από πάνω μας η λέρα και η λάσπη της αλάνας.
Εκεί λοιπόν, από ότι υπολογίζω, εμβολιάστηκε η γενιά μου με τα σωτήρια εμβόλια κατά της πολιομυελίτιδας, της ιλαράς, της διφθερίτιδας, της ερυθράς, της παρωτίτιδας, του τετάνου του κοκκύτη. Για την μηνιγγίτιδα και την ηπατίτιδα δεν είχαν παρασκευασθεί ακόμα τα σχετικά εμβόλια.
Στην συνέχεια, στην περίοδο του γυμνασίου , εκεί στο πρώτο αρρένων στην συνοικία της Μπάρας, θυμάμαι πως ένας συμπαθής γιατρός που είχε τον τίτλο του σχολίατρου, μας εμβολίασε με ένα εμβόλιο που έγινε από το στόμα και που πρέπει να ήταν αναμνηστική δόση για την πολιομυελίτιδα.
Για όλα αυτά, μην νομίζεται πως υπήρχαν αρχεία η κάρτες εμβολιασμών, όπως σήμερα. Τουλάχιστον την δική μάνα , δεν την συμβούλεψε κανείς, ούτε είχε την πρόνοια να κρατήσει έστω κάποια σημειώματα. Βλέπετε, πολλά πράγματα εκείνη την εποχή , λειτουργούσαν τυχαία και ανοργάνωτα .
Ακολούθησε η φοιτητική περίοδος, όπου με το ‘’καλή μέρα’’, δηλαδή μόλις εγγραφήκαμε πρωτοετείς, στην Ιατρική σχολή του Αριστοτέλειου, μας ακτινογράφησαν υποχρεωτικά στον θώρακα και συγχρόνως μας έγινε η ενδοδερμική αντίδραση Μαντού (mantoux), για να ελεγχθεί εάν πάσχαμε η όχι από φυματίωση. Αλλη νοσολογική μάστιγα και αυτή!
Όσοι βρεθήκαμε υγιείς , κάναμε το εμβόλιο ΒCG, για να αποκτήσουμε ανοσία στην φυματίωση.
Την ίδια εποχή, δηλαδή στα φοιτητικά χρόνια, στα νερά, άρα και στα αλιεύματα του Θερμαϊκού, εντοπίστηκαν μικρόβια που προκαλούν τον τυφοειδή πυρετό. Δεν υπήρχαν τότε βιολογικοί καθαρισμοί και τα περισσότερα λύματα της Θεσσαλονίκης, στον Θερμαϊκό κατέληγαν. Ενας καθηγητής μάλιστα στη σχολή, μας πρότεινε να εμβολιαστούμε προληπτικώς κατά του τυφοειδούς πυρετού, κάτι που έγινε από πολλούς .
Από εκείνο το εμβόλιο , θυμάμαι, πως υπέφερα πραγματικά μερικές ημέρες από υψηλό πυρετό και κακουχία.
Ακολούθησε η στρατιωτική περίοδος. Στο κέντρο κατάταξης που βρέθηκα νεοσύλλεκτος μαζί με άλλους χίλιους, έγιναν όλα τα προβλεπόμενα εμβόλια- τα περισσότερα ήταν αναμνηστικές δόσεις στα προηγούμενα- αλλά επιπλέον μας έγινε και εμβολιασμός για την Χολέρα. Στο κέντρο που υπηρετούσαμε υπήρχε λειψυδρία. Το νερό σπάνιο λοιπόν, οι τουαλέτες ξέχειλες και το περιεχόμενό τους εύκολα μεταφέρονταν με τα άρβυλα, στα μαγειρεία και στο εστιατόριο! Ίσως αυτό ήταν η αιτία του αντιχολερικού εμβολιασμού.
Στην επαγγελματική μου ιατρική ζωή, ανοσοποιήθηκα με όλα τα εμβόλια που ήταν χρήσιμα σε εμένα. Έτσι λοιπόν εμβολιάστηκα για την ηπατίτιδα, τον πνευμονόκοκκο και μαζί, το ετήσιο αντιγριπικό εμβόλιο.
Τέλος, την χρονιά που έφυγε , έκανα πλήρη εμβολιασμό κατά το Κωροναϊού.
Όπως καταλαβαίνετε, δεν υπήρξε περίοδος στη ζωή μου χωρίς ανοσοποιήσεις.
Ο μόνες παρενέργειες που είχα , ήταν …ότι άσπρισαν τα μαλλιά μου, κάποια δόντια χάλασαν και χρειάστηκαν σφραγίσματα, και ανέβηκε η πίεση μου. Γι’ αυτό χρειάζομαι ένα καθημερινό χάπι για να κατέβει!
Προφανώς αστειεύομαι. Όλα αυτά οφείλονται δυστυχώς στα χρόνια που πέρασαν και πουθενά αλλού!
Κατά τα άλλα , ούτε ουρά έβγαλα, ούτε το DNA μου άλλαξε, ούτε τσιπάκι μου έβαλαν, και ακόμα τα …ίδια μυαλά κουβαλάω.
Για να πούμε και κάτι σοβαρό, τα εμβόλια είναι μια από τις μεγαλύτερες ανακαλύψεις της ανθρώπινης διάνοιας που έσωσαν την ανθρώπινο γένος από μαζικές καταστροφές.
Έτσι και τώρα. Το εμβόλιο θα μας σώσει από την πανδημία του Κωροναϊου.
Περιφρονήστε λοιπόν τα σχόλια των ψεκασμένων , των μουζαχεντίν, και των νεάντερταλ, και μαζί με το εμβόλιο φορέστε και το απαραίτητο αξεσουάρ που είναι η μάσκα.
Εγώ για επαγγελματικούς βέβαια λόγους, την φόρεσα 37 συναπτά χρόνια, και δεν έπαθα τίποτα! Και για του λόγου το αληθές, σας στέλνω και μία φωτογραφία μου, από εκείνες τις ηρωικές επαγγελματικές εποχές.
Λοιπόν, κάπως έτσι , όλα θα πάνε καλά , και προβλέπω πως θα περάσουμε ένα θαυμάσιο Ελληνικό καλοκαίρι, που τόσο μας έλειψε.