Αν είχα τη δυνατότητα θα έριχνα όλη τη φύση στη δική σου φύση για να ομορφύνει. Αν είχα τη δυνατότητα θα έπιανα τη ζωή από τα μαλλιά και θα την τίναζα πάνω. Αν είχα τη δυνατότητα να βουτούσα κάθε τι αδημιούργητο και στατικό στα χαρίσματα της προσωπικότητας σου. Έτσι για να υπάρχουν στο φως!
Το να υφαίνεις είναι κάτι που το έκανε και η γνωστή συνονόματη σου, περιμένοντας με πίστη, αφοσίωση κι έρωτα τον Οδυσσέα. Τελικά το έχει το όνομα! Πίστη, αφοσίωση, γλυκύτητα, ευγένεια, ευαισθησία, καλοσύνη, χαμόγελο, ηρεμία, γαλήνη, ησυχία, καλόψυχη, έξυπνη. Χαρίσματα που με τις άκρες των δαχτύλων τους υφαίνουν την καθαρότητα της δροσιστικής πνοής, φυσώντας στο πέπλο μιας ψυχής που ζει ζώντας το φίλημα, ανασαίνει ανασαίνοντας την ανάσα, θέλοντας το τίναγμα των θέλω στο θέλημα ψυχών. Είσαι προικισμένη με πολλά χαρίσματα. Χαρίσματα δυσεύρετα, όσο κι αν αναζητήσεις με το φανάρι σήμερα. Πιο εύκολα θα βρεις μία βελόνα στο σκοτάδι με τη χρήση του φαναριού, παρά τις δυσεύρετες πλέον λάμψες του σώματος της ψυχής σου.
Μην τις διατηρήσεις. Η διατήρηση μπορεί να γίνει κάτω υπό άλλες συνθήκες, μία συντήρηση κακόγουστη και μη δημιουργική. Κακοτεχνία μα όχι καλλιτεχνία. Να τις χαϊδέψεις με τα χέρια σου, να τις φιλήσεις με τα χείλη σου, να σκύψεις στο άρωμα των φύλλων που οι δυσκολίες της ζωής, τις κάνει να μυρίζουν εντονότερα. Και να δώσεις σημασία σε ένα μυστικό. Να μην τις κρύψεις για σένα. Να τις βγάλεις στο φως. Μην λάμψεις για σένα μόνο. Άπλωσε τις στα χέρια σου και φύσηξε τις, στις ζωές εκείνων που νοσταλγικά στις ώρες απουσίας σου σε αναζητούν, στις ώρες παρουσίας σου τις ζητούν για να ζήσουν στις ασυνέχειες των κοσμικών στιγμών που ζουν μακριά από τον Θεό, χωρίς Θεό.
Ο χρόνος είναι σχετικός και πολλές φορές λειτουργεί ως ένα αβίαστο «μετά» ή ως μία ανικανοποίητη ορμή που δεν έχιε έκταση. Δώσε έκταση, δώσε φίλημα, δώσε φύσημα και θα δεις πως όλα εξαρτιούνται από δύο ανθρώπους. Κανείς άλλος δεν έχει το δικαίωμα να ζει στις ζωές τους. Τώρα είναι η συνέχεια μας, ο πόθος κι ο έρωτας μας. Είσαι η μοναδική που οι φόβοι του αύριο, ένα μέρος μου, δεν σε απέτρεψαν και δεν έγινες μία συνηθισμένη μορφή άρνησης εκείνων που κανείς δεν ξέρει, δεν είδε και δεν έζησε.
Στη θέα που φοβάσαι και σκέφτεσαι, στη θέα που θέλω και σκέπτομαι, τουλάχιστον δύο ψυχές την ζωγραφίζουν μαζί, χωρίς αρνήσεις ζωής, χωρίς στερήσεις. Ο χρόνος να θυμάσαι πως θα απομυθοποιήσει τους φόβους, θα πατήσουμε στα χρώματα του ουράνιου τόξου και μαζί θα κάνουμε πατινάζ, απολαμβάνοντας τον αέρα που θα πηγαίνει κόντρα, τη ζωντάνια των χρωμάτων, τις βροχές και τον παράδεισο μας.
Και τώρα η αλήθεια. Είσαι ευλογημένη από τον Θεό. Είσαι ένα δώρο της Παναγίας που κανείς δεν έχει το δικαίωμα να το αρνηθεί. Είσαι η ιδιαίτερη στο ιδιαίτερο και πολύμορφο προσωπικό είναι. Είσαι το σώμα της ψυχής και η ψυχή του σώματος. Είσαι το χάρισμα θείων δωρεών και το φίλημα μιας άγιας ευλογίας. Είσαι και είμαι. Είμαι και είσαι. Εμείς…
Στην γλυκιά μου Πηνελόπη…
Ι.Ζ.
.