“Ηαξιωματική αντιπολίτευσηδεν ενθουσιάζεται από το γεγονός ότι η συζήτηση για τον φετινό προϋπολογισμό διεξάγεται στη βάση της εξόδου της χώρας από τα μνημόνια”
Ομιλία Παναγιώτας Δριτσέλη στη συζήτηση για την Κύρωση του Κρατικού Προϋπολογισμού του 2018. Ολομέλεια Βουλής. 12.12.2017
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είθισται η συζήτηση για τον Προϋπολογισμό του Κράτους να αποτελεί την κορυφαία συζήτηση στο Ελληνικό Κοινοβούλιο και προφανώς, είναι και ένα “πεδίο δόξης λαμπρόν” για όλα τα κόμματα, για να ξεδιπλώνουν τα προγράμματά τους και τις θέσεις τους ενώπιον του ελληνικού λαού. Αντ’ αυτού, όμως, από χθες μέχρι και σήμερα διαπιστώνουμε μια τρικυμία εν κρανίω –θα έλεγα εγώ- η οποία εκδηλώνεται κυρίως από την πλευρά της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης με μια προφανή αμηχανία, αφού επιδίδεται συνεχώς σε ένα “ποτ πουρί” άστοχης, ατελέσφορης και μηδενιστικής αντιπολίτευσης, με την οποία και μας έχει συνηθίσει το τελευταίο διάστημα.
Βέβαια, για να είμαι και απολύτως ειλικρινής, πέρα από την κινδυνολογία, αλλά και τα γνωστά επιχειρήματα περί της δήθεν εξουσιολαγνείας που διακατέχει την Κυβέρνηση, περί φοροεπιδρομής -με κάποια, βέβαια, ενίοτε φωτεινά διαλείμματα- για ανικανότητα, για σκάνδαλα ανύπαρκτα,σε κάποιες αποστροφές στελεχών μπορούμε να ανιχνεύσουμε, όταν μιλούν για περικοπή δαπανών, την εμμονή τους φυσικά για τις απολύσεις, για τη διάλυση του κοινωνικού κράτους, για τις περικοπές στην υγεία και στην εκπαίδευση. Και σε αυτό το σημείο, φυσικά, ξεκινούν τα δύσκολα και επανέρχεται στη γνωστή αφηγηματική της ρητορική με τα επιχειρήματα που προανέφερα.
Διότι άκουσα με προσοχή τον κ. Φωτήλα. Ήταν καλά αυτά που μας είπε. Βέβαια, ξέχασε να μας πει γιατί όλα αυτά δεν τα έκαναν τα προηγούμενα χρόνια, ολόκληρες τις δεκαετίες τις οποίες κυβέρνησαν. Βέβαια, δεν χρειάζεται να μας απαντήσουν σε αυτό. Φαντάζομαι ότι όλοι έχουμε καταλάβει και ο ελληνικός λαός έχει καταλάβει ότι πρόκειται για μια ιδεολογική κατεύθυνση η οποία, δυστυχώς, τις περισσότερες φορές ταυτίζεται με κάποιες μνημονιακές επιλογές, τις οποίες χρειάστηκε να κάνουν τα προηγούμενα χρόνια.
Μπορεί να μείωσαν τον ΦΠΑ στο 13%. Δεν θα πω, βέβαια, ποια ήταν τα αντίμετρα. Τα γνωρίζουμε όλοι. Ήταν οι απολύσεις σε εκπαιδευτικό προσωπικό, οι καθαρίστριες, το κλείσιμο της ΕΡΤ, η εκχώρηση κρίσιμων λειτουργιών του δημόσιου τομέα, τον οποίο εκχώρησαν τελείως σε ιδιωτικά συμφέροντα. Όμως, αυτή η συζήτηση, όσο και να την αποφεύγουν τώρα, σε έναν μήνα, σε δυο μήνες, θα πρέπει να γίνει, γιατί σε αυτά τα σημεία θα αναμετρηθούμε ενώπιον του ελληνικού λαού και σε αυτά αναμετριόμαστε ούτως ή άλλως καθημερινά. Μην βιάζεστε, λοιπόν -γιατί ζούμε και το θέατρο του παραλόγου εδώ πέρα το τελευταίο διάστημα- να μοιράζετε καρέκλες, να ορίζετε Υπουργούς, να βγάζετε άλλους από τα ψηφοδέλτια και να βάζετε άλλους, διότι ο πολύ σοφός λαός μας λέει ότι όποιος βιάζεται τελικά σκοντάφτει.
Έτσι, λοιπόν, η αντιπολίτευση και ιδιαίτερα η αξιωματική –και το ξαναλέω- δεν ενθουσιάζεται ιδιαίτερα -και το έχει καταδείξει- από το γεγονός ότι η συζήτηση για τον φετινό προϋπολογισμό διεξάγεται στη βάση της εξόδου της χώρας από τα μνημόνια. Δεν ενθουσιάζεται από το γεγονός ότι αυτός ο Προϋπολογισμός είναι ο δεύτερος συνεχόμενος με υψηλά ποσοστά ανάπτυξης για την ελληνική οικονομία. Και βέβαια, δεν ενθουσιάζεται από την προοπτική ακόμα καλύτερης πορείας για την πραγματική οικονομία και για το αμέσως επόμενο διάστημα. Αυτήν τη διαπίστωση δεν τη συμμερίζεται μονάχα η Ελληνική Κυβέρνηση ή οι βουλευτές που τη στηρίζουν, αλλά και ανώτατοι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι και όχι μόνον- οι οποίοι λένε καθημερινά πως η Ελλάδα έχει γυρίσει σελίδα.
Ο προϋπολογισμός αυτός κατά την άποψή μου αντικατοπτρίζει με τον πιο γλαφυρό τρόπο μία στρατηγική επιλογή της Κυβέρνησης να ενισχύσει ακόμα περισσότερο ευπαθείς ομάδες, οι οποίες επλήγησαν περισσότερο από τα μνημόνια τα τελευταία χρόνια, την τελευταία δεκαετία, να αμβλύνει αυτές τις πληγές και συγχρόνως, αμβλύνοντας αυτές τις πληγές, να δώσει μία διέξοδο στην οικονομία. Η ανεργία, λοιπόν, το 2018 θα μειωθεί στα χαμηλότερα επίπεδα από την αρχή της κρίσης, με πτώση δέκα μονάδων, σε σχέση με την περίοδο της διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, ενώ ταυτόχρονα θα στηριχθεί για δεύτερο χρόνο η άνοδος της ιδιωτικής κατανάλωσης και θα διευρυνθεί ακόμη περισσότερο το πλαίσιο κοινωνικής προστασίας για τους πιο αδύναμους.
Αυτός ο προϋπολογισμός, παρά τις δύσκολες δημοσιονομικές συνθήκες, δημιουργεί τις προϋποθέσεις η μεγέθυνση της οικονομίας και των δεικτών της να έχει κοινωνική ανταποδοτικότητα και για πρώτη φορά οι πολίτες να δουν ένα τμήμα των θυσιών να επιστρέφει ως αποτέλεσμα μιας πιο δίκαιης ανάπτυξης. Αυτή η έμφαση στην κοινωνική διάσταση του προϋπολογισμού αποτυπώνεται και στις προβλέψεις για το 2018.
Είναι προφανές, κυρίες και κύριοι βουλευτές, ότι ο προϋπολογισμός του 2018 αποτυπώνει και δύσκολες δεσμεύσεις σε κρίσιμα πεδία πολιτικής, όπως η φορολογία. Αυτή είναι μία κριτική που μπορούμε να αποδεχθούμε και να κάνουμε και συζήτηση. Εμπεριέχει περιορισμούς, εμπεριέχει και βάρη, τα οποία είναι εύλογο να προβληματίζουν τους πολίτες. Η βελτίωση της πραγματικής οικονομίας προφανώς και επιτάσσει ουσιαστικές φοροελαφρύνσεις και αυτό ακριβώς είναι και το στοίχημα για το επόμενο διάστημα.
Η έξοδος από το μνημόνιο το καλοκαίρι του 2018 θα επιτρέψει την αλλαγή του μείγματος φορολογικής πολιτικής, με ουσιαστικές παρεμβάσεις για τα νοικοκυριά, για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, για τους ελεύθερους επαγγελματίες, για τους αγρότες που παράγουν τον πλούτο της οικονομίας. Η έξοδος της Ελλάδας από το σκληρό δημοσιονομικό πλαίσιο των προγραμμάτων θα δημιουργήσει χώρο για ανακούφιση από τα βάρη εκείνων που σήμερα πιέζονται ακόμη περισσότερο, αλλά και για μια πιο επιθετική στήριξη της ανάπτυξης, των υποδομών και των επενδύσεων.
Οι ρεαλιστικές προβλέψεις του Προϋπολογισμού για ανάπτυξη 2,5%, για αύξηση των επενδύσεων κατά 11%, για αύξηση της αγοραστικής δύναμης των πολιτών και για μείωση της ανεργίας δημιουργούν τις προϋποθέσεις για το τέλος της σκληρής περιόδου των μνημονίων και των ανάλγητων πολιτικών τους για τη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών.Η επόμενη μέρα για την ελληνική οικονομία έχει ξεκινήσει. Οι επόμενοι μήνες είναι οι τελευταίοι της μνημονιακής εποχής. Η Ελλάδα θα προχωρήσει με την κοινωνία όρθια, με κοινωνική δικαιοσύνη και με συμμετοχή όλων σε αυτήν την ανάπτυξη. Όσο και αν δεν αρέσουν στην αντιπολίτευση αυτές οι εξελίξεις, το επόμενο διάστημα θα σηματοδοτήσει το τέλος της περιπέτειας και την αρχή της εποχής της δίκαιης ανάπτυξης που όλοι επιθυμούμε.