Ομιλία Παναγιώτας Δριτσέλη στην Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Ισότητας, Νεολαίας και Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για την Παγκόσμια Ημέρα Εθελοντισμού.
Παγκόσμια ημέρα σήμερα και αξίζει να ειπωθεί ότι όλες αυτές οι ημέρες, και η Παγκόσμια ημέρα ατόμων με αναπηρία και η Παγκόσμια ημέρα εθελοντισμού είναι ημέρες υπενθύμισης, εγρήγορσης, ευαισθητοποίησης και προβληματισμού. Τα τελευταία χρόνια, ειδικά οι ευάλωτες ομάδες έχουν δεχτεί καίρια πλήγματα, ενώ έχουν ισοπεδωθεί λόγω της οικονομικής ύφεσης και το κοινωνικό Κράτος και οι δομές. Ενώ θεμελιώδη δικαιώματα, αν και θα έπρεπε να είναι απαράβατα και αδιαπραγμάτευτα, όπως είναι η αξιοπρέπεια και η ζωή, δυστυχώς δεν είναι δεδομένα και ο αγώνας μας θα πρέπει να είναι και καθημερινός και διαρκής.
Όσον αφορά τον εθελοντισμό, θα ήθελα να πω ότι η παιδαγωγική και η ανθρωπιστική του αξία είναι αδιαπραγμάτευτη. Η αλληλεγγύη και η δράση και η συμμετοχή οπωσδήποτε θα πρέπει να συσπειρώνουν όλες τις κοινωνικές και πολιτικές ομάδες. Σε ότι αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ, αυτές οι αξίες είναι εγγεγραμμένες στο DNA μας και μαζί και με άλλους φορείς προσπαθούμε να βρισκόμαστε πάντα στη πρώτη γραμμή. Ωστόσο, και χάρηκα που το άκουσα από πάρα πολλούς, χωρίς καμία διάθεση υποτίμησης του εθελοντισμού ως ιδεώδες, πρέπει να υπογραμμιστεί το εξής: ότι χωρίς ένα κοινωνικά δομημένο Κράτος, χωρίς για παράδειγμα, λόγω και της συζήτησης που ξεκινάει σήμερα, επαρκή προϋπολογισμό σε τομείς όπως είναι και η υγεία και η παιδεία, είναι αδύνατον η εθελοντική προσπάθεια από μόνη της να ευοδώσει.
Βρισκόμαστε σε μία περίοδο έντονης οικονομικής ύφεσης και δυστυχώς βλέπουμε καθημερινά την οπισθοχώρηση του Κράτους σε καίριους τομείς όπως είναι η κοινωνική προστασία και η πρόνοια. Θα πρέπει όλοι μας να αγωνιστούμε ώστε να μην παγιωθεί αυτή η καινούρια πραγματικότητα την οποία βλέπουμε το τελευταίο διάστημα να διευρύνεται συνεχώς γύρω μας. Θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί ώστε το Κράτος πρόνοιας να μη γίνει Κράτος ελεημοσύνης γιατί αυτό είναι πάρα πολύ επικίνδυνο. Για εμάς είναι δεδομένο ότι ο εθελοντισμός δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να αφήνεται μόνος του. Δεν είναι όμως από την άλλη και δυνατόν να απαντάμε με εθελοντισμό για να θεραπεύσουμε την οποιαδήποτε απόσυρση του Κράτους από την κοινωνική προστασία. Αυτή είναι η πρώτη σκέψη σε σχέση με την αλληλεπίδραση του Κράτους και του εθελοντισμού.
Η δεύτερη σκέψη, που επίσης χάρηκα που την άκουσα και από πολλούς από εσάς είναι ότι ο εθελοντισμός δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείται επ’ ουδενί ως ένα πεδίο πολιτικών ή άλλων επιδιώξεων. Σε αυτό το σημείο σαφώς και είναι απαραίτητη η διαφάνεια σε σχέση με τις δράσεις και τις οργανώσεις και δεν θα πρέπει να υπάρχει και καμία σκιά σε ότι αφορά διαχειριστικές πρακτικές ή οικονομικές καταστάσεις. Και επειδή μέχρι σήμερα έχουν δει το φώς της δημοσιότητας αρκετές περιπτώσεις, σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει συλλήβδην να συνδέουμε όλες τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις με την αδιαφάνεια. Για να μην υπάρχουν λοιπόν τέτοιες γενικεύσεις θα πρέπει ο εθελοντισμός να είναι και κρυστάλλινος και ουσιαστικός.
Κλείνοντας, θα ήθελα να πω ότι σε κάποιες περιπτώσεις, το βιώνουμε ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, το πεδίο του εθελοντισμού χρησιμοποιείται με δόλια πολιτικά κίνητρα και αυτό θα πρέπει όλους μας να μας βρει απέναντι. Θυμόμαστε για παράδειγμα την αλληλεγγύη μόνο για Έλληνες που διοργανώνεται κατά καιρούς από συγκεκριμένο πολιτικό φορέα. Αυτές οι πρακτικές προφανώς και είναι απαράδεκτες και θα πρέπει όλοι να στήσουμε ένα κοινωνικό και συλλογικό ανάχωμα απέναντι σε τέτοιου είδους διαδικασίες. Η αλληλεγγύη δεν έχει χρώμα δεν έχει καταγωγή ούτε μπορεί να διαχωρίζει τους ανθρώπους. Βασική της αρχή είναι η βοήθεια προς κάθε άνθρωπο που είναι αδύναμος και έχει πραγματικά ανάγκη.
Τέλος, δεν θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε στους ανθρώπους από τη Συρία που βρίσκονται στο Σύνταγμα τις ημέρες αυτές, που δεν έχουν που να πάνε, μέσα στο κρύο, είναι ταλαιπωρημένοι και οι ίδιοι και τα μωρά τους και οι οικογένειές τους. Είναι απαράδεκτο και το λέμε και από εδώ από την Επιτροπή, η Ελληνική Πολιτεία να μην μπορεί να προσφέρει ούτε προσωρινή προστασία σε αυτούς του ανθρώπους. Παρά την ελπιδοφόρα εθελοντική προσφορά του απλού κόσμου, γιατί συνέβη αυτό, απαιτείται οπωσδήποτε και η παρέμβαση όλων των υπηρεσιών ώστε να μην παγώνουν αυτοί οι άνθρωποι.
Και κλείνω με το εξής: λυπάμαι πραγματικά για ορισμένους συναδέλφους οι οποίοι εκφράζονται δημόσια για αυτούς τους ανθρώπους με άσχημο τρόπο, επειδή θεωρούν ότι η παρουσία τους εκεί είναι αντιεμπορική και μπορεί να τους χαλάει την Χριστουγεννιάτική φιέστα. Αυτό που πρέπει να κάνουμε όλοι μας είναι να αγκαλιάσουμε αυτούς τους ανθρώπους και ότι περνάει από το χέρι μας να το κάνουμε για να τους βοηθήσουμε γιατί είμαστε σίγουροι ότι το τελευταίο που θα ήθελαν να κάνουν αυτές τις ημέρες είναι να βρίσκονται έξω στο κρύο και να παγώνουν αγκαλιά με τα μωρά τους.
.