Δύο ποιήματα της Θεοδώρας Τσιτσιπά, για τη φθορά, την απώλεια και την παροδικότητα των πραγμάτων και της ανθρώπινης ζωής
Δυο ποιήματά της δίνει στη δημοσιότητα η ποιήτρια Θεοδώρα Τσιτσιπά, που έγραψε κατά τη διάρκεια της ασθένειας του πατέρα της Βασίλη Τσιτσιπά, ο οποίος “έφυγε” την Τρίτη, 9 Ιουλίου, 2019. Οι τίτλοι των ποιημάταν είναι: “Το σακατεμένο εγώ που κείτεται στα άσπρα σεντόνια” και “Όλο μου φεύγεις!…”
Η ποιήτρια δηλώνει σχετικά. “Τα ποιήματα αυτά, πέρα από προσωπική έκφραση συναισθημάτων, αγάπης, πόνου και οδύνης μπροστά στο φαινόμενο της φθοράς, της αδυναμίας και της εγκατάλειψης της ζωής, από ένα αγαπημένο πρόσωπο και ειδικά γεννήτορα, αποτελούν έναν ύμνο στη σχέση μας με τους γονείς, τους μεγαλύτερους, σε όσα μας κληροδοτούν και στην παροδικότητα των πραγμάτων και των φαινομένων, που μας ταλανίζουν ως ανθρώπινα όντα. Στο φευγαλέο και εφήμερο της ανθρώπινης ζωής. Μου έφυγες, πατέρα… Καλό σου ταξίδι!….”
ΤΙΤΛΟΣ: “Το σακατεμένο εγώ που κείτεται στα άσπρα σεντόνια”
Σ΄ αφήσαμε στα γεμάτα σκοπιμότητα
χέρια της Γεωργιανής και μετά μιας Βουλγάρας
καθώς οδεύεις στο οριστικό αντίο
δεν μένει τίποτα από όσα μας πλήγωσαν
μόνο τα λασπωμένα ροζιασμένα χέρια
ο ιδρώτας που μύριζε αντρίλα.
Κάνω φευγαλέες επισκέψεις στο νοσοκομείο.
Μια φορά κούνησες την άκρη του χεριού
που κείτονταν δίπλα σου ακίνητο.
Σα να ΄θελες να μ΄ αγγίξεις.
Ελάχιστη κίνηση συγνώμης;
Ελάσσων κυματισμός αγάπης;
Την τελευταία φορά σου ΄πιασα εγώ το χέρι.
Σ΄αποχαιρέτησα στο μάγουλο.
Η επίγνωση του επερχόμενου θανάτου;
Το σακατεμένο εγώ που κείτεται στα άσπρα σεντόνια;
Το εφήμερο της ύπαρξης;
Προσκυνώ την απουσία που
αδιόρατα
ανεπαίσθητα
αγγίζει το τεράστιο
κενό
της παρουσίας σου,
Πατέρα…
Θεοδώρα, Μάιος, 2018