Στις 2 Φεβρουαρίου συμπληρώθηκαν 89 χρόνια από την εξέγερση του τρικαλινού λαού με αιχμή του δόρατος την απαλλοτρίωση των τσιφλικιών. Αγρότες και εργάτες στην πόλη των Τρικάλων συγκεντρώνονται στην κεντρική πλατεία της πόλης τη Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου 1925 και σχηματίζουν μεγαλειώδη διαδήλωση όπου συμμετέχουν χιλιάδες λαού με κατεύθυνση την τότε Νομαρχία. Αφορμή για τη συγκέντρωση αποτέλεσε η εισβολή της Αστυνομίας και του στρατού στο Καστράκι την προηγούμενη μέρα ώστε να καταστείλουν το κίνημα των κατοίκων του χωριού που ζητούσαν την απαλλοτρίωση των μοναστηριακών τσιφλικιών. Η διαδήλωση και στα Τρίκαλα γνώρισε από νωρίς την προσπάθεια καταστολής από την αστυνομία. Όταν αυτή δεν μπόρεσε να ανακόψει τη μαχητική διάθεση των χιλιάδων φτωχών αγροτών και εργατών της πόλης και των γύρω χωριών, τότε έφτασε ο στρατός. Η καταστολή που ακολούθησε ήταν δολοφονική, με τον διοικητή του 5ου Συντάγματος Καβράκο και άλλους αξιωματικούς να πυροβολούν στο πλήθος καθώς οι στρατιώτες τους αρνήθηκαν να πυροβολήσουν. Ο λαός των Τρικάλων εκείνη την ημέρα στηρίχθηκε στις δυνάμεις του και πάλεψε για το δικαίωμά του στη γη και τη δουλειά συνεχίζοντας τους μικρούς και μεγάλους αγώνες που δίνονταν όλη εκείνη την περίοδο στη Θεσσαλία από τον αγροτικό κόσμο για την πλήρη απαλλαγή από τον θεσμό των τσιφλικιών. Και το έκανε αφήνοντας σημαντικές παρακαταθήκες για τους αγώνες του μέλλοντος.
Λίγα είναι γνωστά σήμερα για τη σημαντική αυτή μέρα του κινήματος για την πόλη μας και για όλο τον αγροτικό κόσμο της χώρας μας. Και δεν είναι τυχαίο. Η κεντρική εξουσία αλλά και οι τοπικοί εκφραστές της έκαναν τα πάντα ώστε αυτό το κίνημα να «σβηστεί» από την Ιστορία. Και αυτό γιατί ήταν η αρχή αυτού που φοβάται η εξουσία κάθε εποχής. Της συμμαχίας της εργατικής τάξης με πλατιά τμήματα του λαού πάνω σε ένα στόχο. Για πρώτη φορά στην Ελλάδα η εργατική τάξη παίρνει μέρος σε έναν αγώνα που δεν είναι αποκλειστικά «δικός» της, με την έννοια της συντεχνιακής διεκδίκησης. Συμμετέχει και συμβάλλει (με την καθοδήγηση των κομμουνιστών) στο αγροτικό κίνημα με στόχο την ανατροπή της φεουδαρχίας που κυριαρχούσε τότε στο Θεσσαλικό κάμπο.
Σήμερα, ζούμε σε μια περίοδο που η επίθεση του συστήματος στα δικαιώματα του λαού παίρνει παροξυσμικό χαρακτήρα. Δικαιώματα που ποτέ δεν «παραχωρήθηκαν» από το καπιταλιστικό σύστημα, αλλά που κέρδισε ο ελληνικός λαός με τους αγώνες του και πολλές φορές ακόμα και με το αίμα του. Με ρεβανσιστική διάθεση το σύστημα προσπαθεί τώρα να τα ξηλώσει όλα, απειλώντας ακόμα και το δικαίωμα του λαού στην ίδια τη ζωή. Παίρνοντας τη σκυτάλη από τους αγώνες του παρελθόντος λοιπόν, ο λαός πρέπει να αγωνιστεί για να υπερασπίσει τα δικαιώματά του στη δουλειά, στην παιδεία, στην υγεία και στη ζωή. Σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε πόλη και σε κάθε γειτονιά χρειάζεται να ορθωθούν τείχη αντίστασης στην αντιλαϊκή λαίλαπα που προωθούν η κυβέρνηση και οι ιμπεριαλιστές (ΕΕ-ΔΝΤ). Οι αγώνες των αγροτών τα τελευταία χρόνια ενάντια στον αφανισμό τους, που συνεχίζονται και αυτές τις μέρες, είναι ο καλύτερος οιωνός για τις εποχές που έρχονται. Από κοινού με τους αγώνες που διεξάγονται σε όλη τη χώρα, από τους κατοίκους στη Χαλκιδική, τους εργαζόμενους στα νοσοκομεία και τις μονάδες υγείας που κλείνουν, τους καθηγητές και πολλούς άλλους, είναι η μαγιά του μέλλοντος ώστε να μπορέσει ο λαός μας να αντιπαλέψει συνολικά την αντιλαϊκή πολιτική, να διεκδικήσει και να ζήσει αξιοπρεπώς, αφέντης στον τόπο του.
Μόνο συνεχίζοντας ο λαός να αγωνίζεται θα μπορέσουν κινήματα όπως αυτό του 1925 να βρουν τη θέση και τη δικαίωση στην Ιστορία. Όχι με φιέστες-μνημόσυνα που μάλιστα διοργανώνονται από τους τοποτηρητές της εφαρμογής της αντιλαϊκής πολιτικής στην περιοχή μας (Δήμος-Περιφέρεια). Οι νεκροί των αγώνων του λαού δεν ζητάνε δεήσεις. Ζητάνε συνέχιση του αγώνα για μια καλύτερη ζωή, για μια άλλη κοινωνία.
Κ.Ο. Τρικάλων
.