Η εξέγερση του Πολυτεχνείου ως ορόσημο έχει καταγραφεί ιστορικά, πολιτικά, κοινωνικά, πολιτισμικά, ως μια μαζική καταλυτική, αποφασιστική αντιστασιακή ρήξη για την κατίσχυση της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας, για την εδραίωση της Εθνικής Ανεξαρτησίας, της Λαϊκής Κυριαρχίας και Προόδου
Σαράντα οκτώ χρόνια μετά παραμένει διαχρονικό σύμβολο αγώνα για την Δημοκρατία, την Ελευθερία, την Αλλαγή. Η θυσία των εξεγερμένων φοιτητών δίδαξε σε όλους και ιδιαίτερα στην Νέα Γενιά, ότι τίποτα δεν χαρίζεται, όλα κατακτούνται με αγώνες και θυσίες.
Τα χρόνια που ακολούθησαν της εξέγερσης αποτελούν την πιο φωτεινή περίοδο της κοινωνικής και πολιτικής μας ιστορίας. Η χώρα μας πέτυχε σημαντικούς στόχους σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο που για να διατηρηθούν όμως, αποδείχτηκε ότι χρειάζεται συνεχή επαγρύπνηση, αγώνες διαρκείας με καθημερινές θυσίες.
Σήμερα μετά από δέκα χρόνια οικονομικής και δύο χρόνια υγειονομικής κρίσης, με τα νέα δεδομένα της κλιματικής αλλαγής, αναφύονται ζητήματα Δημοκρατίας και Ελευθερίας με ελλείματα νέας μορφής. Οι κοινωνικές ανισότητες εντείνονται, κοινωνικά δικαιώματα όπως υγεία, παιδεία εργασία, κοινωνική ασφάλιση παραμένουν ζητούμενα και δεν παρέχονται σε όλους ισότιμα. Χρειάζονται νέοι στόχοι, νέες προτεραιότητες, νέοι αγώνες με την Νέα Γενιά μπροστά για τις δικές της διεκδικήσεις για μια κοινωνία ανθρώπινη, ελεύθερη και δημοκρατική.
Το ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ είναι πάντα εδώ….να μας δείχνει τον δρόμο του αγώνα, της ενότητας, της συλλογικότητας, της κοινωνικής ευθύνης, των μεγάλων ιδανικών για την πατρίδα και τον πολίτη.