Ο γράφων πριν απ’όλα συγχαίρει από καρδιάς την κυρία Νίκη Κεραμέως και της απευθύνει το ”εύγε”.
Η κυρία αυτή, Υπουργός Εθνικής Παιδείας τιμά το υπούργημά της και θυμίζω εδώ οτι υπούργημα σημαίνει υπηρεσία στον λαό. Επιπροσθέτως, η κυρία αυτή απέδειξε με τον καλύτερο τρόπο οτι διαθέτει θάρρος περισσότερο από αντίστοιχο πολλών ανδρών, οι οποίοι ευρέθησαν στην θέση της και δεν είχαν την τόλμη να κάνουν ούτε τα μισά από αυτά που αυτή επιχειρεί και-μην αμφιβάλλει κανείς-θα τα πετύχει. Και θα επιτύχει διότι ο λαός δεν ακολουθεί τους τίτλους, ακολουθεί το θάρρος. Οταν μάλιστα αυτό που επιχειρείται με θάρρος στηρίζεται στην λογική και στο δίκαιο, τότε όχι μόνον η επιτυχία είναι βέβαιη, αλλά και ο τολμών εγγράφει υποθήκες και το όνομά του θα μνημονεύεται στο μέλλον στην θέση όπου υπηρέτησε, πράγμα για το οποίο δεν eπολλοί προκάτοχοί της να υπερηφανεύονται.
Οι συνθήκες σε ορισμένα ελληνικά πανεπιστήμια είναι πασίγνωστες εδώ και δεκαετίες, αλλά είναι ώρα να παραδεχθούμε κάποιες αλήθειες.
Μετά το 1974 και με πρόσφατη την εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973 όντως η κυβέρνηση Κ. Καραμανλή απαγόρευσε την είσοδο της Αστυνομίας στα πανεπιστήμια. Ηταν η εποχή που η αριστερή ιδεολογία άρχισε να εδραιώνεται στην νεολαία και στην διανόηση, ιδίως στην πανεπιστημιακή, πλην όμως επιζούσαν ακόμη κάποιες αντιστάσεις και το φαινόμενο των εκτρόπων και της γενικευμένης παραβατικότητας ήταν περιορισμένο (ο γράφων το βεβαιώνει από προσωπική εμπειρία). Ολα αυτά άλλαξαν όταν η αριστερή αυτή ιδεολογία και ο λαϊκισμός έγιναν κυβέρνηση ή μάλλον κράτος το 1981 με το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση και …τον λαό στην εξουσία (sic). Ο νόμος περί ασύλου ήταν από τα πρώτα νομοθετήματα του ΠΑΣΟΚ, οπότε η είσοδος της Αστυνομίας στις σχολές απαγορεύθηκε απολύτως και για οποιονδήποτε λόγο και μόνον ο πρύτανις μπορούσε να την καλέσει για σοβαρούς λόγους απειλής της ασφάλειας των σχολών. Παράλληλα όμως αυτή η πρωτόγονη αντίληψη περί αβάτου σε κάποια μέρη της επικράτειας, όπως ήταν τα πανεπιστήμια, επέτρεψε σε οποιονδήποτε ήθελε λόγω και έργω να αμφισβητήσει και να πολεμήσει την έννομη τάξη (από τα αριστερά εννοείται) να θεωρήσει τα πανεπιστήμια ως ορμητήριό του και ως τόπο όπου η επανάσταση θα ζυμωνόταν, θα οργανωνόταν και θα άρχιζε στα χνάρια του Πολυτεχνείου. Ασυλον και άβατον γαρ.
Εκτός από αυτά είχαμε και τις κομματικές νεολαίες, αληθινή μάστιγα και φυτώριο πολιτικών στελεχών όλων ανεξαιρέτως των κομμάτων με φυντάνια κατά κανόνα τους πλέον μειονεκτικούς και πλέον αδίστακτους φοιτητές. Αρχισε η εποχή κατά την οποία ο φοιτητής που έριχνε έναν κάδο με σκουπίδια στο γραφείο του πρυτάνεως έκανε το πρώτο αποφασιστικό βήμα για την πολιτική του ανέλιξη σε κάποιο αριστερό κόμμα.
Και τι έκανε ο πρύτανις; Και τι έκανε η Σύγκλητος των κοσμητόρων των σχολών ενός πανεπιστημίου σε τέτοια φαινόμενα, όπως βανδαλισμοί, παράνομες καταλήψεις, παρασκευή βομβών μολότωφ σε αποθήκες των σχολών, συρροή λαθρεμπόρων ναρκωτικών και άλλων λαθρεμπόρων, φράξιμο θυρών, ακόμη και εμπρησμών (θυμηθείτε τον πρύτανι Μαρκάτο τον Εμπρηστή που το 1991 επέτρεψε τον εμπρησμό του Πολυτεχνείου από αναρχικούς επειδή δεν κάλεσε εγκαίρως την Αστυνομία) και άλλα πολλά; Τίποτε. Απολύτως τίποτε. Και γιατί; Μα, διότι οι κομματικές νεολαίες ανέβαζαν και κατέβαζαν τους πρυτάνεις και άλλους καθηγητές, τι περιμένατε από αυτούς να
κάνουν; Ακόμη περισσότερο, τι περιμένετε να κάνουν εναντίον των κάθε λογής παρανόμων άνθρωποι που κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή να δαρούν ανελεήτως από τον κάθε λογής αλήτη που μια πρωτόγονη άποψη περί ασύλου και η παντοδύναμη μεταπολιτευτική νοοτροπία του ”όλα επιτρέπονται” έφεραν στα πανεπιστήμια που ο κοσμάκης χρυσοπληρώνει με τον ιδρώτα του και στέλνει να σπουδάσουν τα παιδάκια του; Το καθηγητικό κατεστημένο αυτήν την στιγμή στην Ελλάδα αποτελείται εν πολλοίς από μετριότητες και δειλούς που η εύνοια κομμάτων και κομματικών νεολαιών τους έφεραν σ’αυτήν την θέση. Πάει προ πολλού η αρχοντιά και η ακεραιότητα των παλιών καθηγητών που ο κόσμος τους έβγαζε το καπέλο στον δρόμο. Σήμερα γίνεσαι καθηγητής και οι περισσότεροι, δικαίως ή αδίκως, αναρωτιούνται ποιο κόμμα σε βοήθησε γι’αυτό. Οι όποιες εξαιρέσεις γενναιότητος αποτελούν ψηφίδες στον καμβά διαπλοκής και δειλίας που η Μεταπολίτευση φιλοτέχνησε στα κάποτε αρχοντικά και με προσωπικότητα ελληνικά πανεπιστήμια. Οι ρωγμές ανοχής στην βία που το αριστερό καθηγητικό κατεστημένο και δειλοί πρυτάνεις κατά την δεκαετία ’80 επέτρεψαν να ανοίξουν στα πανεπιστήμια μετέτρεψαν αυτά σε άντρα παρανόμων σήμερα που αντίστοιχό τους δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο. Και να σκεφτεί κανείς οτι τα σημερινά παιδιά που θέλουν να σπουδάσουν είμαι πολύ πιο υπάκουα και μελετηρά από τους κηφήνες των κομματικών νεολαιών που παίρνουν ακόμη πτυχία με αντιγραφές και διαπλοκές.
Στο σημείο που έχουμε φτάσει δεν υπάρχει άλλη λύση παρά η εσωτερική αστυνόμευση των πανεπιστημίων με αστυνομικό σώμα που δεν θα υπάγεται στους δειλούς και στους αριστερούς, αλλά κατευθείαν στην ηγεσία της Αστυνομίας, η οποία οφείλει να κάνει το καθήκον της και να αποκαθάρει την κόπρον του Αυγείου που η Μεταπολίτευση τα πανεπιστήμιά μας φίλεψε. Μόνον τα ελληνικά πανεπιστήμια παγκοσμίως παρουσιάζουν αυτό το χάλι, μόνον στα ελληνικά πανεπιστήμια ας κυκλοφορεί λοιπόν η Αστυνομία κατά παγκόσμιον πρωτοτυπία. Τα υπόλοιπα που εκτοξεύουν στην Βουλή και στο πεζοδρόμιο είναι προφάσεις εν αμαρτίαις. Απλά προσπαθούν να προστατέψουν και διαιωνίσουν ένα πανεπιστήμιο που τους ανέθρεψε και τους ανέδειξε.
Υπερασπίζονται με λύσσα έναν τρόπο ζωής και σκέψης που η ελληνική κοινωνία είναι πια έτοιμη να αφήσει πίσω της. Αλήθεια είδατε με τι μανία πολεμούν τις διατάξεις που καταργούν τους αιώνιους φοιτητές; Φυσικά, αιώνιοι φοιτητές, αιώνιοι διαδηλωτές. Βεβαίως πάντα εξόδοις του ελληνικού λαού, ο οποίος πάντα πρέπει να πληρώνει ως φοιτητή το οποιοδήποτε τούβλο γίνεται φοιτητής με βαθμολογία 2 ή 3 με άριστα το 20 αιωνίως και με απαίτηση να κλείνει τους δρόμους διαδηλώνοντας επίσης αιωνίως.
Ε, φτάνει πια αχρείοι, η αχρειότητα και η γελοιότητα πρέπει κάποτε να φτάσουν σε κάποιο τέλος, ακόμα και στην Ελλάδα. Τέτοια πανεπιστήμια είναι ντροπή και το απόστημα πρέπει να σπάσει, όσες φωνασκίες και αν εκστομίζουν άνθρωποι που έκαναν πολιτικές και πανεπιστημιακές καριέρες πάνω από το απόστημα αυτό. Λοιπόν μπράβο στην γενναία κυρία Κεραμέως και στην κυβέρνηση που την στηρίζει και ας μην ξεχνούμε κυρίες και κύριοι, η χειρότερη μάστιγα στα ελληνικά πανεπιστήμια είναι οι κομματικές νεολαίες. Αλλά, φοβούμαι οτι αυτό το απόστημα πρέπει να περιμένει εύχομαι για λίγο ακόμη για να σπάσει.
Ιωάννης Ξηρός