Ένα κοριτσάκι, πήρε τον κουμπαρά του κι άδειασε το περιεχόμενο. Μέτρησε τρεις φορές τα κέρματα, του για να μην κάνει κανένα λάθος. Ήταν είκοσι ευρώ. Πήρε τα κέρματα και πήγε στο φαρμακείο της γειτονιάς.
Ο φαρμακοποιός, εκείνη την στιγμή, μιλούσε με ένα καλοντυμένο κύριο και δεν πρόσεξε την μικρή. Το κοριτσάκι έκανε κάποιο θόρυβο με τα πόδια του, αλλά τίποτε. Τότε πήρε ένα από τα κέρματα της και το χτύπησε πάνω στο γραφείο του.
– “Τι θέλεις;” την ρωτά κάπως εκνευρισμένος εκείνος.
“Δεν βλέπεις, ότι μιλώ με τον αδελφό μου, που έχω χρόνια να τον δω”.
Τότε η μικρή του είπε:
– “Θέλω να σου μιλήσω για τον αδελφό μου, που είναι πολύ άρρωστος, και θέλω να αγοράσω ένα θαύμα!”
– “Συγγνώμη”, της απάντησε αυτός,” αλλά δεν πουλάμε θαύματα”.
– “Ξέρετε, είπε το κοριτσάκι, ο αδελφός μου έχει κάτι στο κεφάλι του, που μεγαλώνει, κι ο μπαμπάς μου λέει, ότι μόνο ένα θαύμα θα μας σώσει. Λοιπόν, ποσό κάνει ένα θαύμα για να το αγοράσω. Έχω χρήματα…” .
Ο αδελφός του φαρμακοποιού, που παρακολουθούσε με ενδιαφέρον την συζήτηση, ρώτησε την μικρή τι είδους θαύμα χρειαζόταν ο αδελφός της.
– “Δεν ξέρω”, του απάντησε με μάτια βουρκωμένα.
“Εκείνο που ξέρω είναι, ότι χρειάζεται εγχείρηση και ο μπαμπάς δεν έχει τα χρήματα. Γι’ αυτό, θέλω να πληρώσω εγώ, με τα δικά μου χρήματα”.
Στην ερώτηση του καλοντυμένου κυρίου, πόσα λεφτά έχει.
Η μικρή του απάντησε: είκοσι ευρώ, κι αν χρειασθούν και άλλα θα τα βρω».
-” Τι σύμπτωση”, χαμογέλασε ο καλοντυμένος κύριος.
“Είναι το ακριβές αντίτιμο για ένα θαύμα, για ένα μικρό αδελφό.
Πήρε τα λεπτά, έπιασε την μικρή απ’ το χεράκι, και της είπε: «Πάμε μαζί στο σπίτι σου για να δω τον αδελφό σου και τους γονείς σου και να κάνουμε το θαύμα».
Ο καλοντυμένος κύριος ήταν ο γνωστός νευροχειρουργός.
Η εγχείρηση έγινε με επιτυχία και ο μικρός αδελφός επέστρεψε στο σπίτι του υγιής.
– “Η εγχείρηση ήταν ένα αληθινό θαύμα”, ψιθύρισε η μαμά.
“Απορώ πόσο θα κόστισε”.
Η μικρούλα χαμογέλασε. Ήξερε ακριβώς πόσο κοστίζει ένα θαύμα: είκοσι ευρώ, συν την πίστη ενός μικρού παιδιού…»
Στις κοινωνίες που η κρίση είναι συνυφασμένη με τη ζωή μας πρέπει να γίνονται θαύματα. Η προσφορά οικειοθελούς εργασίας ανθρώπων σε επαγγέλματα που σώζουν ζωές κρίνεται σημαντική χωρίς να αποκλείεται και ο εθελοντισμός όλων των κοινωνικών ομάδων και επαγγελματικών κατηγοριών. Το τυχαίο αυτό γεγονός θα μπορούσε να γίνει πιο μεθοδευμένα με τη δημιουργία μιας σελίδας στο fb όπου θα αναρτώνται οι προσφορές παροχής υπηρεσιών ανά περιοχή και από την άλλη καλό θα είναι να υπάρχει αναρτημένη και η ανάλογη ζήτηση.
Καλές οι κοινωνικές δομές που παρέχουν υλικά αγαθά στους άπορους συμπολίτες τρόφιμα, φάρμακα κλπ. Αλλά κάποιες φορές ο εθελοντισμός σε παροχή υπηρεσιών ιδιαίτερα ιατρικού ενδιαφέροντος χωρίς να αποκλείονται και άλλοι όπως ψυχοκοινωνική στήριξη ευπαθών κρίνεται ζωτικής σημασίας εφόσον του χαρίζει την ίδια τη ζωή στο ωφελούμενο άτομο.
Μερικές φορές η αφέλεια των παιδιών, ίσως και η αγνότητα δίνει οριστικές λύσεις σε βασικά προβλήματα! Και αναρωτιέται κανείς οι μεγάλοι δεν το είχαν σκεφτεί ή μήπως δεν πιστεύουν στα θαύματα. Τα θαύματα γίνονται μόνο όταν τα πιστεύουμε και δεν κοστίζουν τίποτα! Η ανθρωπιά είναι εκείνη που δίνει ώθηση στα θαύματα.
Πίστεψε το και θα πάρει μορφή, σάρκα και οστά. Ας επιθυμήσουμε αρκετά αυτό που λέμε ανύπαρχτο! Τα παιδιά πάντα θα είναι ο οδηγός σε ότι δεν κατανοούν ή δε βλέπουν οι μεγάλοι. Τα παιδιά θα είναι πάντα εκείνα που θα ανοίγουν νέους δρόμους που πρέπει να βαδίσουμε. Ας τα ακολουθήσουμε!
Χαρμπέα Ιωάννα κοινωνιολόγος/αρθρογράφος
.