«Ενός κακού μύρια έπονται» ή όπως λέει και ο σοφός λαός μας «όπου υπάρχει φτώχεια υπάρχει και γκρίνια».
Δεν φτάνει που το Εργατικό Κέντρο Τρικάλων, εκεί που κάποτε ήταν το «σπίτι του εργαζόμενου», να φτάσει σήμερα στην πλήρη απαξίωση στη συνείδηση των εργαζομένων, μετά από μια μακρά περίοδο έντονων κλυδωνισμών, πολιτικών διαφορών και προσωρινών διοικήσεων που τελικά όπως αποδείχθηκε μόνο κακό έκαναν, μην μπορώντας να σταματήσουν την κατηφορική του πορεία.
Πριν από 1-2 χρόνια έγινε μια ύστατη προσπάθεια να γεφυρωθούν τα χάσματα και οι πολιτικές διαφωνίες, με την συγκρότηση μιας «υπερκομματικής» διοίκησης με την συνεργασία ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚΕ και την Προεδρία του Γιάννη Οικονόμου, αλλά ειλικρινά δεν γνωρίζουμε αν και αυτό ακόμη είναι αρκετό να ανακόψει την κατηφορική πορεία με τα χιλιάδες οικονομικά προβλήματα.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, αλλά έχουμε και «γαλάζιες» αντιπαραθέσεις στην τελευταία συνεδρίαση της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου, ανάμεσα στον νυν Πρόεδρο Γιάννη Οικονόμου και τον πρώην Πρόεδρο Γιώργο Κόσσυφα (αμφότεροι στελέχη της ΔΑΚΕ), να «ερίζουν» για μια σειρά ζητημάτων που αφορούν τα προηγούμενα χρόνια και ενδεχομένως και τις προηγούμενες διοικήσεις.
Πάντως αν θέλουμε να μιλάμε για ένα βιώσιμο, δυνατό και ανοιχτό Εργατικό Κέντρο σε όλους τους εργαζόμενους και κατ΄επέκταση σε όλη την κοινωνία, μάλλον θα πρέπει όλοι οι εμπλεκόμενοι να βάλουν λίγο νερό στα κρασί τους…