Κυριάκος Μητσοτάκης
Την περασμένη εβδομάδα παρακολούθησα με κατάπληξη τον «σάλο» που προκλήθηκε από τις δηλώσεις του πρώην γενικού γραμματέα του Υπουργείου Οικονομικών κ. Σπινέλη για την διαφθορά και την ασυδοσία που επικρατεί στον φοροεισπρακτικό μηχανισμό. Κι έτσι ξαφνικά, που λέει και το γνωστό τραγούδι, ανακαλύψαμε ότι στη χώρα μας υπάρχει φοροδιαφυγή…! Κάποιοι, λες και ζούσαν σε άλλη χώρα, ανακάλυψαν την μοιρασιά του 40-40-20 για πρόστιμα που «επιβάλλονται» σε φορολογικές παραβάσεις, το γρηγορόσημο των 20 ευρώ ή τη μίζα του 8% προκειμένου να προωθηθούν και να διευθετηθούν γρήγορα και αθόρυβα φορολογικές υποθέσεις. Όσα είπε, όμως, ο κ. Σπινέλης δεν ήταν αποκαλύψεις αλλά η αποτύπωση της ζοφερής πραγματικότητας που διαχρονικά διέπει τις σχέσεις μεταξύ φορολογουμένων και φορολογικών-ελεγκτικών μηχανισμών. Ας μην παριστάνουμε λοιπόν ότι πέφτουμε από τα σύννεφα κι ας μην την «πέφτουμε» σε όσους λένε την αλήθεια.
Ας παραδεχτούμε επιτέλους ότι το πολιτικό σύστημα ούτε ήθελε ούτε ήξερε πώς να αντιμετωπίσει τη φοροδιαφυγή. Αντί της δραστικής απλοποίησης της φορολογικής νομοθεσίας, συντηρήθηκε η φορολογική πολυνομία, με χιλιάδες σελίδες νόμων, υπουργικών αποφάσεων και εγκυκλίων, που είναι βούτυρο στο ψωμί ενός έτσι κι αλλιώς αναποτελεσματικού και διεφθαρμένου φοροεισπρακτικού μηχανισμού. Αντί να συμμαζευτεί ο διοικητικός μηχανισμός των εφοριών, των τελωνείων, των ελεγκτών κ.λπ., διατηρήθηκε ένα πολυπλόκαμο σύστημα με αποτέλεσμα όσο περισσότερες υπηρεσίες δημιουργούνταν τόσο λιγότερα έσοδα να εισπράττονται. Αντί να αξιοποιηθεί η νέα τεχνολογία που θα επέτρεπε τις περίφημες διασταυρώσεις και θα μείωνε δραστικά την επαφή του φορολογούμενου με τον ελεγκτή ή τον έφορο και θα ελαχιστοποιούσε τις συναλλαγές κάτω από το τραπέζι, επιμείναμε στο χαρτοπόλεμο κι αφήσαμε έργα μηχανοργάνωσης να βαλτώνουν. Αντί να επιταχυνθούν οι διαδικασίες στα φορολογικά δικαστήρια, παραμείναμε απαθείς σε καραμπινάτες υποθέσεις φοροδιαφυγής οι οποίες λιμνάζουν στη δικαιοσύνη μέχρι και δέκα χρόνια.
Το πρώτο που απαιτείται σήμερα είναι το πολιτικό θάρρος και η αναγνώριση του προβλήματος της φοροδιαφυγής. Η τραγική δημοσιονομική κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε δεν μας δίνει πλέον άλλα περιθώρια να βάζουμε το κεφάλι στην άμμο. Επιγραμματικά, αυτά που πιστεύω ότι χρειάζονται σήμερα είναι ένας Υπουργός Οικονομικών επιφορτισμένος αποκλειστικά με την είσπραξη των εσόδων, μια κατεδάφιση του υπάρχοντος συστήματος συλλογής των φόρων κι αντικατάστασή του από ένα εντελώς νέο μηχανισμό απαλλαγμένο από τα βαρίδια του παρελθόντος και μια καινούρια, σταθερή κι απλούστερη, φορολογική νομοθεσία χωρίς φεγγίτες και μπαλκονόπορτες. Σε αυτήν την καινούρια προσπάθεια μπορούν να αξιοποιηθούν και αρκετά νέα και ικανά στελέχη του Υπουργείου που έχουν προσληφθεί αξιοκρατικά και δεν έχουν ακόμα «μολυνθεί» από τις ασθένειες του συστήματος.
Έχουμε την ευκαιρία σήμερα, σε ένα ζήτημα που κατεξοχήν απαιτεί συναίνεση, να κάτσουμε σε ένα τραπέζι και να αποφασίσουμε ρηξικέλευθες αλλαγές στη φορολογική μας πολιτική. Αν δεν το κάνουμε τώρα, θα βρεθούμε και πάλι, πολύ σύντομα, στην ίδια θέση να «ξαφνιαζόμαστε» με την έκταση της φοροδιαφυγής. Μόνο που τότε θα είναι πλέον πολύ αργά…