Θα μοιρολογήσουμε την ήττα της αριστεράς πάνω από τα ερείπια της Ευρώπης;
Θα αρχίσουμε να βρίζει ο ένας τον άλλο για το «έλλειμμα» επαναστατικότητας που διαθέτουμε;
Θα χωριστούμε σε επαναστάτες και κυβερνητικούς ενώ ο πολιτικός χρόνος μας προσπερνά χωρίς να ασπάζεται τη δική μας μελαγχολία;
Θα αφήσουμε τους καναλάρχες και τους μπουλντοζιέριδες να μοιράσουν στη χειμαζόμενη κοινωνία, τη νέα βοήθεια όχι της UNRA αλλά της γερμανικής Ευρώπης;
Θα παραδώσουμε τη χώρα στους νέους μαυραγορίτες επειδή δεν μπορούμε ή δεν θέλουμε να διαχειριστούμε την ήττα;
Θα επιλέξουμε να βρούμε εσωτερικούς εχθρούς στην αριστερά, όπως στο παρελθόν και θα τρέχουμε με κατσαβίδια και σουγιάδες να τους χαρακώσουμε όπως γινόταν στους δρόμους της Τασκένδης το 56;
Θα αφήσουμε τον επαναστατικό βερμπαλισμό και θα δουλέψουμε σοβαρά ο καθείς στο μετερίζι του, όπως τόσοι και τόσοι σπουδαίοι της αριστεράς που πέρασαν από αυτά τα χώματα;
Θα αποσυρθούμε από τη μάχη και καθισμένοι στους γύρω λόφους (μπορεί και σε νησί) να ασκούμε κριτική;
Μπάστα φίλοι και σύντροφοι!
Τώρα ξεκινά ο ανταρτοπόλεμος. Ένας ψύλλος δεν δημιουργεί κανένα πρόβλημα. Πολλοί όμως δημιουργούν πολλά. Είναι ώρα για ανασύνταξη, προβληματισμό και δουλειά. Πολύ δουλειά. Δουλειά που θα οδηγεί σε σχέδια απεγκλωβισμού από την τωρινή κατάσταση.
Στην Τοπική Αυτοδιοίκηση οι Αριστεροί δήμαρχοι πρέπει να κάνουν τη διαφορά. Διαφορά στη λειτουργία του δημόσιου χώρου, της ανακύκλωσης των σκουπιδιών, στη διαχείριση των δημοτικών τελών, στις ανταποδοτικές υπηρεσίες προς τους δημότες.
Στο σχολείο οι Αριστεροί δάσκαλοι πρέπει να κάνουν την διαφορά. Με σκληρή δουλειά και συνέπεια, ακολουθώντας το παράδειγμα του Σβώλου, του Γληνού, του Κιτσίκη, του Παπαναστασίου.
Στον πολιτισμό οι Αριστεροί καλλιτέχνες οφείλουν να κάνουν τη διαφορά. Να παρουσιάσουν τις δουλειές τους και να ψυχα-γωγήσουν το λαό ξεκινώντας από τη Δραπετσώνα, την Ελευσίνα, τις «υποδεέστερες» περιοχές της Ελλάδας. Ο Μικρούτσικος, ο Γαβράς, ο Βασιλικός η Καρυστιάνη και τόσοι άλλοι που δεν συνέφαγαν ποτέ με τον «κινέζο» της διαπλοκής και του χρηματιστηρίου
Στις δημόσιες υπηρεσίες οι Αριστεροί δημόσιοι λειτουργοί πρέπει να κάνουν τη διαφορά. Στις εφορίες που κάποιοι εξακολουθούν να κάνουν λευκή απεργία, στα νοσοκομεία που κάποιοι εξακολουθούν να εισπράττουν, στις υπηρεσίες κοινής ωφελείας.
Στον ανταρτοπόλεμο, πολλές μικρές ομάδες δημιουργούν τεράστια προβλήματα στον εχθρό. Με το καθημερινό τους παράδειγμα και την πορεία σε έναν άλλο δρόμο μπορούν να κτίσουν παράλληλες μικρές κοιτίδες αντίστασης. Δημιουργούν μια παράλληλη εξουσία στο λαό, και τον προετοιμάζουν συνειδητά και όχι με το θυμικό για τη ρήξη. Έτσι προετοιμάζεις και το 62 % του λαού το οποίο κατά 80 % είναι υπέρ του ευρώ! Εμείς θέλουμε να πιστεύουμε ότι εργαλείο μας δεν είναι η ψυχανάλυση αλλά η διαλεκτική.
Το πεδίο της ρήξης, όταν στο επιβάλλουν υποχωρείς. Δεν επιτίθεσαι όπως στο Λιτόχωρο σε έναν άνισο αγώνα. Γεμίσαμε ήρωες. Όχι άλλους ήρωες. Θυμηθείτε τη φράση του Τολιάτι όταν το 1948, στην απόπειρα δολοφονίας του, και ενώ το PCI ετοιμαζόταν για ένοπλη σύγκρουση είπε: «εμείς δεν θα το κάνουμε όπως οι έλληνες»!
Αυτό χρειάζεται να κάνουμε διδασκόμενοι από τα λάθη του παρελθόντος. Γιατί αν κάνουμε τα ίδια λάθη, εκχωρώντας ζωτικό χώρο στον εχθρό, τότε θα είμαστε για άλλη μια φορά μοιραίοι, και ίσως τα εγγόνια μας ξαναδοκιμάσουν να κάνουν αυτά για τα οποία εμείς αποτύχαμε.
Βασίλης Παππάς – εκπαιδευτικός
.