Άδειοι λαοί από ιδανικά υποτάσσονται γρήγορα και ανέξοδα. Καθοδόν κι ολοταχώς προς τα πίσω…!
Γράφει ο Πολίτης Βάιος Φασούλας
Την 13η επέτειο της Ένωσης (03.10.1990)των δυο Γερμανιών γιορτάζει σήμερα η μεγάλη πλέον Γερμανία, που έμελλε να παίξει έναν Ευρωπαϊκό και Παγκόσμιο ρόλο στα μέλει γενέσθαι. Ήταν η ημέρα εκείνη, που κι εμείς οι Έλληνες της Γερμανίας, γιορτάσαμε το γεγονός και καλά κάναμε. Λίγους μήνες μετά, αφού καταλάγιασε ο αχός του μεγάλου γεγονότος, διαπιστώσαμε ότι η Ένωση των δυο κρατών αφενός είχε άλλους σκοπούς, ξένους από τη δίψα των δυο λαών, οι οποίοι ιδιαίτερα οι ανατολικογερμανοί Πολίτες είχαν χρησιμοποιηθεί για πολιτικούς λόγους, αφετέρου η συνέχεια στον κοινωνικοοικονομικό τομέα δεν ήταν αυτή που περίμεναν οι δυο λαοί. Ωστόσο χαιρετίζουμε αυτή την επέτειο της Ένωσης, επέτειο που αποτέλεσε και την απαρχή των μεγάλων αρνητικών γεγονότων διεθνώς.
Έτσι φτάσαμε λοιπόν στο δυσοίωνο, κατά την άποψή μας, σήμερα. Ανεξάρτητα απ’ το σοσιαλδημοκράτη Γερμανό Καγκελάριο, ο οποίος, όχι και λίγες φορές μέχρι τώρα, έχει πιέσει (εκβιάζει ταιριάζει καλλίτερα) τους συντρόφους του, ότι θα τα βροντήξει και θα φύγει αν δεν ψηφίζουν τα διάφορα εκσυγχρονιστικά του σχέδια, σχέδια που δεν εξυπηρετούν το Γερμανικό λαό και γενικότερα την Ε.Ε.
Ανεξάρτητα από τον βρετανό Prime Minister με το «αλώβητο» των αυταρχικών και εγκληματικών του επιλογών-πολιτικών, σε ό,τι αφορά τον Πόλεμο στο Ιράκ και σε ό,τι αφορά την δούρειοιππική πολιτική του στην Ε.Ε., πιέζει κι αυτός το εργατικό κόμμα και τους βρετανούς Πολίτες διεκδικώντας παραμονή στην εξουσία, ξεπερνώντας στον αυταρχισμό και την άλλοτε ποτέ Μ. Θάτσερ. Άσχετα από τον Ιταλό πρωθυπουργό Μπερλουσκόνη και τις ανοιχτές φασιστικές προκλήσεις του. Πέρα από τον ευρωάτλαντα Ισπανό πρωθυπουργό, που κι αυτός «κορδώθηκε» στον Πόλεμο του Ιράκ και άλλοι, άλλοι ευρωηγέτες, διπλωμάτες και αξιωματούχοι, όλοι αυτοί λοιπόν μετά την πτώση του Σοβιετικού συνασπισμού και την Ένωση τω δυο Γερμανικών Κρατών, μέχρι σήμερα έδειξαν τους… καλλίτερους εαυτούς τους παίρνοντας μερίδιο απ’ την πίτα της «Παγκοσμιοποίησης» και απ’ τις καταστροφές κατακραυγή των λαών.
Βέβαια είναι ιστορία δεκαετιών αυτή η τάση-εγκαθίδρυση της «Pax American» και, παρόλα τα θανατηφόρα στραπάτσα που υπέστη η ανθρωπότητα, η επιδείνωση εξακολουθεί να παίρνει γιγάντιες διαστάσεις. Μέσω των κυβερνήσεων και άλλων παραγόντων εξαπάτησαν τους λαούς, στο όνομα, τάχα, της «Παγκοσμιοποίησης», τους μετέτρεψαν σε υποστηριχτές της καθώς και θαυμαστές της «ελεύθερης» αγοράς και παράλληλα τους σπούδασαν, τους πολίτες, να μιλούν γι’ αυτή, την «Παγκοσμιοποίηση», ακόμα κι εκείνοι (υποψήφιες Χώρες της Ανατολικής Ευρώπης) που δεν έχουν ψωμί να φάνε. Κι ακόμα τους έμαθαν να επικεντρώνουν τα ενδιαφέροντά τους στην «ελεύθερη» αγορά, αγορά που νομίζουν, οι άμοιροι, ότι θα γίνουν πλούσιοι…
Αυτή η νέα αγορά έχει χαντακώσει ολόκληρους λαούς και έχουν φέρει ολόκληρους πληθυσμούς στα στάδια της φτώχειας και συνάμα τις κυβερνήσεις τους σε αθεράπευτη χρεοκοπία. Παράλληλα την έννοια, τον όρο « δ ι ε θ ν ι σ μ ό ς », Λαοί χωρίς σύνορα, χωρίς διακρίσεις και ταπεινώσεις, με ειρήνη και δημοκρατία και άλλα πολλά (κι αυτή είναι η πραγματική Παγκοσμιοποίηση των λαών) αυτές τις Πανανθρώπινες αξίες, τις οδηγούν προς το περιθώριο και στον κοινωνικοοικονομικό γύψο.
Έτσι κατάντησαν σαν διελκυστίνδες ή γκρουπούσκουλα (για να θυμηθούμε και τον Έλληνα σημερινό… σοσιαλιστή Πρωθυπουργό, που μας έμαθε τη λέξη αυτή, καθώς και τον φιλελεύθερο διεκδικούντα τη διακυβέρνηση της Χώρας, που είναι ενάντιος στην κομματική νομενκλατούρα-αμήν να συμβεί κάτι τέτοιο) έτσι, λοιπόν κατάντησαν να συμπεριφέρονται και οι ευρωπαίοι Πολίτες, ανάμεσα στην ελπίδα και στην απαισιοδοξία, στη σφύρα και τον άκμονα, κι εκεί σφυρηλατούνται και διαμορφώνονται σε Πολίτες δεύτερης και τρίτης κατηγορίας, σε Πολίτες «πιστούς» και υπάκουους, σε Πολίτες άτολμους και όργανά τους, σε πολίτες άδειους από ιδανικά κι εκεί ακριβώς είναι το μυστικό και η δύναμη των ονάγρων και δούλων της «Παγκοσμιοποίησης»: Άδειοι λαοί από ιδανικά υποτάσσονται γρήγορα και ανέξοδα.
Ας μη γελιόμαστε κι ας μην κουράζομαι. Όμως να μην ξεφεύγουμε από την πραγματικότητα, που φεγγρίζει και αφήνει τη σφραγίδα της βουτηγμένη σε χρώματα κόκκινα, μαύρα και σκούρα. Η προσδοκία και η ελπίδα δεν μπορούν να μένουν μετέωρες και άτρωτες. Πόσο ακόμα θα περιμένουν οι Πολίτες της προσδοκώντας να δουν το πλατύ πρόσωπο της Ε.Ε. να προοδεύει, να πιουν ένα ποτήρι στην υγειά της και να φωνάξουν: στην υγειά σου! Ευρώπη στην υγειά σου!
Πόσο ακόμα οι «οιωνοί» θα κρατούν στα περιθώρια μια άνομη ή απρόσωπη Ε.Ε που σαν χελώνα προσπαθεί να περάσει στα νερά των διεθνών θαλασσών και μπαίνοντας ακόμα πιο βαθιά να… αναζωογονηθεί, αφού προηγουμένως θα πρέπει να διανύσει ένα πλατύ έλος από βδέλλες και λάσπη. Και όσο να τα καταφέρει κανείς δεν γνωρίζει τι άλλο μένει ακόμα να συμβεί. Για ότι ως τώρα συνέβησαν έχουμε αναφερθεί ποικιλοτρόπως και σε μεγάλες συχνότητες. Για από δω και πέρα, για το τι μέλει γενέσθαι, οι οιωνοί είναι ξεκάθαροι, εάν και εφόσον δεν αλλάξουν οι πολιτικές ηγεσίες, στο σύνολο, ή τουλάχιστον αν δεν αλλάξουν οι πολιτικές τους.
Περάσαμε πλέον στη δεύτερη δεκαετία που η «ελεύθερη» αγορά άρχισε να επεκτείνεται σε όλους τους τομείς των κρατικών περιουσιών των κρατών μελών της Ε.Ε, η οποία, «ελεύθερη» αγορά, καταβρόχθισε όχι μόνο κρατικές επιχειρήσεις αλλά και ιδιωτικές μονάδες και μικροβιοτεχνίες που δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν στα κριτήρια και στις αξιώσεις του μεγάλου κεφαλαίου και βεβαίως της τεχνολογίας, η οποία, στην προκειμένη περίπτωση, εξυπηρετεί τα συμφέροντα των «μοντέρνων» μεγιστάνων.
Η συνεχόμενη άνοδος της ανεργίας, όχι μόνο ευρωπαϊκά αλλά Παγκοσμίως, το άδειασμα των συνταξιοδοτικών ταμείων, η ακρίβεια και οι ποικίλες αυξήσεις σε προϊόντα πρώτης ανάγκης και βεβαίως στα φάρμακα, (παρόλο που το όριο ζωής «μεγάλωσε» οι περισσότεροι άνθρωποι πάνω από σαράντα χρειάζονται φ ά ρ μ α κ α καθημερινά –όχι ένα φάρμακο!!), όλα αυτά δείχνουν την ψεύτικη και ποταπή ευημερία και πρόοδο των λαών της, ενώ δεσπόζει η ανεργία των νέων.
Κλείνοντας, ο βρετανός Prime Minister είπε χαρακτηριστικά ότι δεν διαθέτει ταχύτητα όπισθεν… και μένει πιστός στις απόψεις του. Από κει και μετά, η Ε.Ε καλά είναι να σταματήσει λίγο πριν το τέλος και πριν κυλιστεί ακόμα πιο βαθιά στις θάλασσες των αγορών των διαλύσεων. Εάν δεν μπορεί να βάλει ταχύτητα όπισθεν, να μετεωριστεί τουλάχιστον στο σήμερα, να «επισκευαστεί» και το δυνατό συντομότερο καθοδόν κι ολοταχώς προς τα πίσω…!
Ε.Ε. – Γερμανία – Οκτώβριος 03 2003 Web: www.fasoulas.de * e-mail: [email protected]
.