Aλέξης Πολίτης
Πώς το έλεγε ο Θανάσης Βέγγος στην alltimeclassic ταινία «ο Ατσίδας»; «Όλα είναι ατμός. Το μόνο σίγουρο πράγμα στη ζωή είναι ο θάνατος». Δε θα διαφωνήσω. Απλούστατα θα προσθέσω στα «σιγουράκια» της ζωήςτις παιδικές ασθένειες, τις αναπόφευκτες δύσοσμεςενοχλήσεις που προκαλεί σε όλους ανεξαιρέτως ένα πιάτο ζεστής φασολάδας και τη σύμβαση αορίστου χρόνου του Μητσοτάκη με τα εγκόσμια. Μου διαφεύγει άλλο ένα, αλλά υπόσχομαι να το θυμηθώ μέχρι το τέλος του κειμένου.
Σε όλα τα υπόλοιπα χωρά μεγάλη συζήτηση, αναρίθμητα επιχειρήματα, ποικίλες ερμηνείες και διαφορετικές θεωρήσεις. Εξαρτάται από το ποιος, που και υπό ποιες συνθήκες διατυπώνει ή κρίνει κάτι. Δεν υπάρχουν ντε φάκτο στεγανά και, ίσως, αυτό να αποτελεί και την άγρια ομορφιά της ζωής. Κάτι μπορεί να είναι έτσι, αλλά και γιουβέτσι. Μπορεί να είναι βούρτσα, αλλά και οδοντόβουρτσα. Μπορεί να είναι νόμιμο αλλά όχι μόνιμο και τούμπαλιν.
Πάρτε για παράδειγμα ένα μπουκάλι με μπύρα μέχρι τα μισά του. Λίγες σταγόνες για έναν χρόνιοαλκοολικό, αιτία εισαγωγής στο νοσοκομείο λόγω οξείας μέθης για τη γιαγιά μου. Ή τις ταινίες του Αγγελόπουλου. Κάποιοιτις παρακολουθούν και κόβουν φλέβες από τη βαρεμάρα,την ίδια στιγμή που για άλλουςθεωρούνται φλέβες κινηματογραφικού χρυσού. Ή το Μνημόνιο. Ευκαιρία για τον Πάγκαλο, κακοκαιρία για την τσέπη μας. Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα, περί πρωτοχρονιάς βασιλόπιτα και περί τρόικας χυλόπιτα κύριοι.
Μιλιούνια τέτοιες αντικρουόμενες απόψεις και διαξιφισμούς προκάλεσε η γερμανική πρόταση για μόνιμη εγκατάσταση επιτρόπου σε ρόλο ελεγκτή στη χώρα. Εθνικόφρονες ελληνάρεςυπερασπιστές ενός μαϊμουδίσιου και σαθρού κράτους – συμβόλου «την έπεσαν» άσχημα σε εκείνους που τόλμησαν να ταχθούν υπέρ της ύπαρξης ξένου συντονιστή (ή μπαμπούλα, αν προτιμάτε).
Αν σπείρεις δέκα στρέμματα με σιτάρι και αρχίσουν τις επιδρομές τα κάθε λογής πουλιά, τι θα κάνεις; Δεν θα τοποθετήσεις σκιάχτρο; Αν την αποθήκη σου λεηλατούν καθημερινά αρουραίοι, δε θα πάρεις γάτα; Αν στο μαγαζί σου μπουκάρουν κλεφτρόνια με συχνότητα μεγαλύτερη αυτής των επισκέψεων του Λάκη Γαβαλά στον εισαγγελέα, δε θα βάλεις συναγερμό ή δε θα προσλάβεις μια εταιρεία security να στο φυλάει;Κι αν στη χώρα σου δεν κατασκευάζουν σκιάχτρα, συναγερμούς και οι γάτες σταμάτησαν να γεννούν, δε θα σπεύσεις να τα φέρεις εισαγόμενα; Γιατί θα τρελαθώ.
Αφού σανκράτος είμαι ανίκανος να αυτοελεγχθώ, κάποιος πρέπει να κάνει τη βρώμικη δουλειά κι ας τον λένε Καρλ ΧάιντςΡουμενίγκε. Αρκεί να το κάνει σωστά. Έτσι είναι φίλτατοι. Όποιος διαφωνεί, πριν με καταραστεί ας προβληματιστεί λιγάκι: Τόσα χρόνια που το ρόλο του επίτροπου έπαιζαν οι κάθε λογής Άκηδες, Γιάννοι, παιδιά ταχυδρόμων και ξαδέρφια πρωθυπουργών, ήταν καλύτερα;
Το δύσκολο part δεν είναι να έρθει ο επίτροπος, αλλά να μη διαβρωθεί από τη νεοελληνική μεταπολιτευτική μπόχα και αρχίσει να πειράζει νούμερα και αριθμούς…
Και κάτι ακόμα που ορισμένοι θα αμφισβητήσουν.
Στις κυβερνήσεις, παραδοσιακά, ίσχυε ότι και στις διαθήκες. Η τελευταία αναιρεί όλες τις προηγούμενες. Με αυτή του Παπαδήμου να αποτελεί την εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Η πιο άχρωμη, άοσμη και άγευστη κυβέρνηση στην ιστορία του τόπου δεν καινοτόμησε σε τίποτα -για την ώρα τουλάχιστον -και δε δικαίωσε ποτέ τις προσδοκίες του κόσμου εν τη γενέσει της. Αν δεν έχουν σκοπό να προχωρήσουν σε σοβαρές αναπτυξιογόνες μεταρρυθμίσεις και τομές, ας φύγουν κι ας δώσουν το λόγο στο λαό που ούτως ή άλλως θα πληρώσει και πάλι τη λέζα.
Την ίδια επιτακτικότερη πρόταση αποχώρησης θα κάνω και στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Γιώργο Παπανδρέου, που εδώ και καιρό κυκλώνει τετράγωνα νομίζοντας ότι τετραγωνίζει κύκλους. Πρόεδρε δεν θα μακρηγορήσω. Παλιά μαζευόμασταν όλοι στην πλατεία του χωριού και φωνάζαμε παπά να κάνει δέηση μπας και βρέξει ή χιονίσει και δεν τινάξουμε τα πέταλα από τη λειψυδρία. Επί των ημερών σου εκλιπαρούμε τον Κύριο παρέα με τους ιερωμένους να μη βρέξει και χιονίσει, για να μη θρηνήσουμε νεκρούς παγωμένους νέοπτωχους άστεγους στις πόλεις της πατρίδας…
Ο κόσμος δεν σε βλέπει σα σωτήρα, μήνες τώρα, κατάλαβέ το. Αντίθετα, δε θέλει να σε βλέπει καν. Ακολούθησε το έξυπνο μονοπάτι που χάραξαν οι προγενέστεροί σου και φύγε. Ο Καραμανλής μια χαρά, μπέικα την περνάει στη Ραφήνα, ο κοντοσημίτης επίσης. Τι κι αν έχουν ευθύνες κι αυτοί, τι κι ανλες ότι φυγομάχησαν δίνοντάς σου καυτές πατάτες κι ο ένας κι ο άλλος.
Φύγε πρόεδρε, δίχως μισόλογα καιήξεις–αφήξεις. Φύγε για σένα να νιώσεις καλά, φύγε για τον κοσμάκη να νιώσει καλύτερα. Και που ‘σαι πρόεδρε. Όπως λέει μια άλλη αδιαπραγμάτευτη αλήθεια της ζωής που συνειρμικά, επιτέλους, ήρθε στο μυαλό μου:
«Του φευγάτου η μάνα δεν έκλαψε ποτέ…»
Followontwitter: @AlexisPolitis