Ε! Εσείς! Απόγονοι του Ομήρου, τι κάνετε;
Μωσαϊκό φτιαγμένο με τις δρασκελιές του λόγου όπου θα μας ταξιδέψει απ’ το σήμερα στο κοντινό χτες και επιστροφή στον τωρινό προεκλογικό αγώνα, με οδηγό τον αριστερό πανσπερμισμό-τον σοσιαλισμό τον αριστοκράτη
Φθινοπωρινό προεκλογικό αφιέρωμα για τους ψηφοφόρους
Γράφει ο Θεσσαλός Συγγραφέας Βάιος Φασούλας
Στις στρωματοποιημένες πολιτείες του κόσμου απ’ τις ληστρικές επιδρομές του μεγάλου κεφαλαίου, η πορεία του χρεοκοπημένου συστήματος, του οποίου με ποικιλόμορφα καμουφλάζ προσπαθούν να καλύψουν και να επιβραδύνουν τη δύση του, στην Παγκόσμια Ημερήσια Διάταξη τίθεται ακατόρθωτο και αφύσικο…(Από το, «Φθινοπωρινό αφιέρωμα του 20ου και 21ου αιώνα»)
Τραγουδώντας θα ξεκινήσουμε το λόγο μας σήμερα με τις νότες της απαισιοδοξίας και της οργής και πεζά με τον αφέντη Λόγο, τον φορτωμένο με ό, τι σαβούρα μπορούσε να φορτωθεί απ’ τα στρατόπεδα της Αριστεράς, της Δεξιάς, της Κεντρώας και των άκρων των κομματικών ολετήρων της ελληνικής κοινωνίας. Μπροστάρης (τούτη τη φορά) ο αριστερός πανσπερμισμός, εξοπλισμένος με ευρωστοιχεία φραμασονίας και αμοραλισμού, φατρίας και οπορτουνισμού, κινήθηκε και κινείται σαν διελκυστίνδα μεταξύ «σφύρας» και «άκμονος», δηλαδή μεταξύ ευρωνομίσματος και δραχμής, Ελλάδας και «ΕΕ».
Έτσι το μνημονιακό αδιέξοδο, το προγραμματισμένο και προκαθορισμένο με μαθηματική ακρίβεια από τους γύπες της «ΕΕ» και τους έλληνες «πολιτικούς», υπηρέτες, ανδράποδα ή υποχείρια των ευρωπαίων, θα εφαρμοστή στη δεινοπαθούσα Ελλάδα, άσχετα και ανεξάρτητα από το ποιο κόμμα ή κόμματα αναδειχτούν από τον …περήφανο λαό νικητές και συγκυβερνήσουν.
Η ουσία, που αφορά τη Νέα Τάξη Πραγμάτων, είναι το προκαθορισμένο μνημονιακό σχέδιο…(κοινωνική αφαίμαξη με ό, τι συνεπάγεται…) που, αρέσει δεν αρέσει…, (ήδη προκύπτει ουσιαστικά, θα προκύψει και τυπικά…,) έτσι που το εκλογικό αποτέλεσμα με την κυβέρνηση που θα προκύψει να μην έχει καμία δυναμική άρνησης, αντίδρασης και αντίστασης ενάντια στα γεγονότα και στις εξελίξεις, που στον αυχένα του μετεκλογικού ορίζοντα ήδη φαίνονται.
Ο αριστερός πανσπερμισμός συρμένος από τις ερπύστριες του άρματος της Νέας Τάξης Πραγμάτων έχει μεταθέσει το κέντρο βάρους του εαυτού του -τις ευθύνες του – στη νέα εκλογική αναμέτρηση (τρίτη φορά για το 2015!!), δηλαδή στην επιλογή του λαού, ο οποίος, θα βομβαρδιστεί ακόμα μια φορά τόσο από το μόνιμο πλέον πλήγμα της αβεβαιότητας, του κύρους και της περηφάνιας του όσο και από τον οικονομικό στραγγαλισμό και τον ηθικό πνιγμό από τα συστημικά ΜΜΑποβλάκωσης…,(όπως συνήθως ο γράφων τα χαρακτηρίζει…)
Μπροστάρης αυτής της άλλοτε μεγάλης αριστερής και αγωνιστικής και πατριωτικής και δημοκρατικής οικογένειας, αναμφίβολα είναι ο διασπασμένος Σύριζα… (δεν χαιρόμαστε γι’ αυτό, άλλωστε ήταν αναμενόμενο…) όμως θα πρέπει να μάθουμε να λέμε πως, μετά τον κακοήθη, αρπάχτρα, τριτοκοσμικό εαυτό μας, μας φταίνε οι ξένοι…
Εδώ είναι το πρόβλημα· σε εμάς· στην Ελλάδα· στα κόμματα και στους πολίτες, ιδιαίτερα στα κόμματα της αριστεράς που θυμίζουν εμπορικές και ανταγωνιστικές εταιρίες. Ο αριστερός πανσπερμισμός… όπως «τιμής ένεκεν» του δώσαμε τον τίτλο… συμπεριλαμβάνει ΟΛΟ το φάσμα της αριστεράς. Μόνο που η κοινοβουλευτική αριστερά, έχει χάσει το βηματισμό της. Όλοι κατηγορούν όλους. Για την έρμη Ελλάδα δε γίνεται λόγος. Για το τι μέλει γενέσθαι το ίδιο. Υπάρχει μόνο αρρωστημένη αντιπαράθεση που ο αριστερός πολίτης-ψηφοφόρος δεν την αντέχει. Αυτή τη στιγμή επισκεφτείτε τα κανάλια της ντροπής και καμαρώστε τι υπερπαραγωγή από «πολιτικούς» έχει η Ελλάδα.
Τα κόμματα της αριστεράς διακατέχονται από ένα σύμπλεγμα συνδρόμων, αφύσικα, ατέρμονα και επικίνδυνα από τη συνεχόμενη κομματική ρύπανση που το ένα κόμμα κατηγορεί το άλλο με τους πιο άξεστους και ελεεινούς τρόπους, ξένους για την αριστερά. Το δε τραγικό αποτέλεσμα που προκύπτει είναι που, χάρη στο αρχηγιλίκι και προεδριλίκι των ηγετών των κομμάτων συντηρούν το κατεστημένο στην εξουσία και ο αριστερός, και όχι μόνο, ψηφοφόρος καλείται να επιλέξει από τον κορβανά των αριστερών κομμάτων άνθρωπο για βουλευτή και κόμμα που θα τον οδηγήσει σε διέξοδο από την κρίση…
Πάραυτα θα επαναλάβουμε το διαχρονικό μήνυμά μας, που όσο και αν ευχόμασταν το καλλίτερο για την πατρίδα μας, οι αποδέκτες, πολίτες και πολιτευτές λειτούργησαν εντελώς διαφορετικά απ’ ότι περιμέναμε:
«Ε, εσείς εκεί πέρα!
Αδέλφια, ξαδέλφια και ανίψια, φίλοι και γνωστοί / Θυμηθείτε και ψηφίστε
Πείτε στις νύφες σας, γαμπρούς και συμπεθέρους και δώστε το μήνυμα σε φίλους,
γνωστούς, γειτόνους και χωριανούς / Θυμηθείτε και ψηφίστε εκεί που ανήκετε…
Παρεμπιπτόντως από τη μακρά παραμονή μας στην Κεντρική Ευρώπη λέγαμε:
Ε, εσείς εκεί πέρα στην Ελλάδα. Μην κάνετε πως ζείτε στον κόσμο των άστρων ή των κωφών ή των ηλιθίων. Ζείτε σ’ έναν δικό σας κόσμο που δημιουργήσατε σε βάρος του Δικού μας Κόσμου. Όμως κάποια στιγμή θα βρεθούμε όλοι μαζί, αφού, εξ αιτίας σας, θα έχουμε ζήσει στη ματαιότητα…(Απόσπασμα από το, «Φθινοπωρινό αφιέρωμα του 20ου και 21ου αιώνα»)
Σε πολλές περιπτώσεις ο προοδευτικός Πολίτης νιώθει παγιδευμένος και διερωτάται αν είναι ψεκασμένος ή προδομένος. Κυριαρχεί όμως το δεύτερο. Εξάλλου είναι πασιφανές ότι τα κόμματα στον ρου του 21ου αιώνα είναι καταδικασμένα από τους ολετήρες της Νέας Τάξης Πραγμάτων να καταδικάζουν τους λαούς τους. Λέμε μόνο: «Ε εσείς! Απόγονοι του Ομήρου, τι κάνετε…;»
Στο τρίτο δεκαήμερο του Γενάρη του 2015 μετά το εκλογικό αποτέλεσμα γράφαμε σε φίλο μεταξύ άλλων και τούτα:
«…άντε, καιρός ν’ ανθίσουν οι δικοί μας κήποι με άνθη και καρπούς
που ως τώρα βγάζανε μόνο ερπετά και τρωκτικά, λαχτάρες και καημούς.
Άντε! Και οι δραγάτες να ‘ναι ευλογημένοι που ξεριζώνουν,
σκαλίζουν και φυτεύουν τη νέα σπορά και να μην επιτρέψουν ποτέ ξανά
στους κήπους μας ν’ ανθίζουν αγκάθια κι ερπετά.
Στους κηπουρούς που καθαρίζουνε τους κήπους απ’ τ’ αγκάθια συμμετέχουμε κι εμείς, όχι για να αποκομίσουμε και να καρπωθούμε άνθη και καρπούς
αλλά για να τα φυλάγουμε μ’ ορθάνοιχτα τα μάτια
από ντόπιους αρπάχτρες και ξένους επιδρομείς
Κι επειδή όπως στο ζηλευτό και απαγορευμένο
υπάρχουν πάντα οι ανοιχτομάτηδες και μακροχέρηδες και το αρπάζουν,
εμείς θα μεταβληθούμε σε σύγχρονους Σαούληδες και θα καταδιώκουμε
όχι χριστιανούς αλλά τους ανοιχτομάτηδες και οκνηρούς
όταν θα βρίσκονται στους κήπους μας σαν παραβάτες…»
Ο διαχρονικός ξεπεσμός της …πολιτικής υποκουλτούρας στην Ελλάδα, έχει ολοκληρώσει την πτώση του χάρη στον εξανδραποδισμό των ΜΜΕ (με πρώτα τα κανάλια, τον κίτρινο τύπο-με ελάχιστες εξαιρέσεις- και την διαδικτυακή απεραντοσύνη-ιστοσελίδες, επίσης με ελάχιστες εξαιρέσεις). Τα κανάλια, οι δημοσιογραφίσκοι, οι … καλεσμένοι όλου του χάσματος της «πολιτικής» υποκουλτούρας πλαισιωμένοι από αρνητικά παράσημα δείχνουν αμή τι άλλο τα υποανάπτυκτα …τηλεοπτικά πάνελ με τους …πρωταγωνιστές της αθλιότητας, αυτής που ζούμε και δεν έχει τέλος…
Ίσως οι …εκλεκτοί καλεσμένοι … πολιτικοί των κομμάτων της διαφθοράς να μην έχουν ακόμα αντιληφθεί ότι οι πολίτες αηδιάζουν βλέποντας τους και ακούγοντάς τους να κατηγορούν ο ένας τον άλλο και να προσπαθούν να προβληθούν ως καλλίτεροι ενώ είναι χειρότεροι και επικινδυνότεροι από τους άλλους. Οι εμμονές τους και μόνο να διατηρήσουν ή να επανακτήσουν ή να διεκδικήσουν την καρέκλα, δείχνουν τις κομματικές και προσωπικές διαθέσεις τους, οι οποίες δείχνουν το όναγρο, φτηνό και ανύπαρκτο επίπεδό τους… και ας λένε πως πρόκειται για μια ευρωπαϊκή χώρα,… δημοκρατική και … ευνομούμενη…
…
ΚΑΙ ΟΛΟΙ μιλούν για το λαό!!
Και είναι μια απορία διαχρονικού χαρακτήρα.
ΚΑΝΕΙΣ δε μιλά για το χάος.
Ή μιλούν διώχνοντάς το από πάνω τους προς τους άλλους σαν κατάρα
Και είναι κι εδώ μια απορία κομματικού χαρακτήρα.
Και ΟΛΟΙ μιλούν για τη… σωτηρία της Ελλάδας.
Χωρίς ντροπή, χωρίς ήθος, χωρίς κανένα έλεος, άδειοι σαν σάκοι
ΛΑΘΡΑΙΟΥ ναυαγισμένου καραβιού που τη μούχλα του,
μαζί και τους καπεταναίους, ξεβράζει η θάλασσα…Τέτοιοι είναι όλοι.
Τουλάχιστον όσοι περάσανε μέχρι τώρα ήταν ναυάγια.
Πάνω σ’ αυτά, εμείς, συντροφιά με την ουτοπία…,
-η ελπίδα ήταν και είναι έτσι και αλλιώς χαμένη…,-
βρεθήκαμε σε άγρια πελάγη περιμένοντας ναυαγοσώστη. Μάταια όμως.
Πού να ψάξεις μέσα σε κύματα που σηκώνουν τα …κόμματα;
Και η λέξη Ε Ξ Α Ι Ρ Ε Σ Η είναι σχήμα λόγου. Οι Π Α Ι Χ Τ Ε Σ κυριαρχούν.
Και είναι ΛΑΘΡΑΙΟΙ. Άνομοι και παράνομοι.
Και είναι σαν τους καπεταναίους των ναυαγίων σε μια θάλασσα
που περιμένουμε να τους ξεβράσει στα βράχια…
…
Και άρχισαν τα προεκλογικά όργανα να βαρούν,
πίσω από τους ξεσκισμένους μπερντέδες
των παράλογων κομματικών θεάτρων και παίζουν,
αντί μελωδίες, πολεμικά εμβατήρια και ραψωδίες.
Πρώτο ξεχώρισε ένα ηχηρό εμβατήριο που αντί για νότες έχει στήλες,
που καταγράφουν γκρουπούσκουλα και ναυαγούς,
ποιος-ποιοι είναι οι ικανότεροι να οδηγήσουν τη χώρα
στην …πρόοδο και στην… ευημερία.
Στην απόλυτη υποταγή και στη δυστυχία…
Και άρχισαν τα όργανα σε πολεμικό σχηματισμό να παράγουν ήχους
που σηκώνουν την τρίχα των παρευρισκόμενων
στα μεγάλα προαύλια των κινούμενων θεάτρων…
Καιροσκόποι που αλλάζουν κόμματα ανάλογα με τους ανέμους,
Δοκησίσοφοι, αλχημιστές, χτυπημένοι αθεράπευτα από το σύνδρομο
του εκφαυλισμού, αχυράνθρωποι με απροσδιόριστα τα πιστεύω τους,
έμποροι, φερέφωνα, ηθοποιοί και γελωτοποιοί, κλόουν και κωμικοί,
υποχείριοι και μωροί, ειδωλολάτρες και υποτακτικοί
που θυμίζουν το ραγιά και το σπαθί του αγά…
Και γίνεται για σας, για μας, για τους δώθε και τους πέρα
αυτό το πανηγύρι με τον πανηγυρόκοσμο
για να λέμε ότι να, κάτι κάνουμε κι εμείς…
Πολιτικάντηδες, τους λέει ο λαός μας,
κάποιοι από λεπτότητα τους λένε …πολιτικούς,
άλλοι εκδηλώνονται αβυσσαλέα για το πώς καταντήσαμε
οι πιότεροι τους αποκαλούν κλέφτες, αρπάχτρες, εμπόρους
έτσι που σ’ αυτό το πανηγύρι σφύζει ο τόπος από φωνές,
πολλές φωνές που γίνεται βοή και ξεχύνεται σαν αστραπή και φωνάζει…
«Ε! Εσείς! Απόγονοι του Ομήρου, τι κάνετε;
Ε! Εσείς! που θέλετε να λέγεστε απόγονοί μου,
σταθείτε!
Κι αυτοί οι κάμποσοι, είμαστε και οι πολλοί και οι λίγοι
Και οι φωτισμένοι και οι αφώτιστοι.
Και οι δώθε και οι πέρα
Είμαστε αυτοί, που προικιστήκαμε να ξεχωρίζουμε
το φως από το σκότος
Κι έχουμε χρέος ως Πολίτες του Ομήρου
και του κόσμου
Ως Εραστές και Οπλίτες των Μουσών μας
να το πράττουμε
Να μένουμε δραγάτες και να φυλάμε
τα αιωνόβια δέντρα μας
Από σκιές και άγρια πουλιά, που θρέφονται με κορυφές και ρίζες
Αφήνοντας τον κορμό να τον κάψει ο χρόνος
και να τον σκεπάσει η σκόνη
Κι ας είμαστε κάμποσοι, γυναίκες και άντρες,
που μείναμε ξεχασμένοι, άγονοι
και θαμμένοι με χώμα ξερό
Είμαστε εμείς που θα πάρουμε τα τσαπιά
και τα λισγάρια απ’ τα θηρία
για ν’ ανοίξουμε περάσματα μέσα απ’ του κόσμου
τα χαλάσματα…
Θ’ ανοίξουμε με τα νύχια μας τρύπες,
να φανεί ο ήλιος…»
(Απόσπασμα από το «Ε! Εσείς! Απόγονοι του Ομήρου, τι κάνετε;»)
Καλό μήνα
.