Β. Παππάς: Αγαπητέ συνάδελφε (Πρωτοβουλία καθηγητών Τρικάλων)

Αγαπητέ/η  συνάδελφε/σα

Σήμερα ολοκληρώθηκε το βίαιο «ξεσπίτωμα» από το σχολείο σου. Οι επιλογές της πολιτείας δεν συμπεριέλαβαν εσένα. Ένα απλό γρανάζι, ένας αριθμός υπεράριθμου είσαι στα εκπαιδευτικά δρώμενα.

Εσένα που βρέθηκες σε ένα σχολείο κατ΄ επιλογήν. Στα Τρίκαλα, στη Λάρισα, στην Πρέβεζα, στην Κομοτηνή, στο Ηράκλειο. Εσένα που ανεβοκατέβηκες τις σκάλες του σχολείου κρατώντας όργανα φυσικής, εσένα που αναρτούσες χάρτες στις αίθουσες που δίδασκες, εσένα που συμμετείχες σε δράσεις εκπαιδευτικές (Erasmus, θεατρικές ομάδες, ρητορικούς αγώνες, μαθηματικές σπαζοκεφαλιές, ρομποτική, διαγωνισμούς φυσικών επιστημών κά), η πολιτεία δεν σε βρήκε «άριστο» ώστε να προσφέρεις σε αυτά τα σχολεία για τα οποία πόνεσες και πονάς.

Σου είπε φύγε, δεν σε χρειάζομαι. Χρειάζομαι «αρίστους»! Βέβαια για να είμαστε ειλικρινείς  η πολιτεία πρόσφερε ένα δέλεαρ. Θα σε άφηνε δύο χρόνια να ελπίζεις, προσπαθώντας να κάνεις ένα μεταπτυχιακό. Αλλά φεύ και εκεί «τσιγκούνα». Μόνον οι φοιτητές/τριες που ο γονέας τους πηγαίνει το γάλα στο προσκεφάλι (δεν είναι κατ’ ανάγκη κακό) μπορούν να ανταπεξέλθουν χρονικά. Οι εργαζόμενοι θέλουν τουλάχιστον τρία χρόνια με κόστος 6000 – 8000 χιλιάδες ευρώ (βλ. Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο). Η μνημονιακή πολιτεία κατήργησε τις εκπαιδευτικές άδειες και καλά έκανε, όπως είπε βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος: «δεν μπορούμε να επιδοτούμε κηφήνες για μεταπτυχιακά και διδακτορικά» . Και εσύ ακόμη και αν μπορούσες χρονικά, υπάρχει ο γιός, η κόρη που σε τραβούν από το μανίκι, ζητώντας τη δική σου οικονομική βοήθεια. Και σε αυτό το δίλλημα η απάντηση είναι προφανής.

Και όμως. Δεν σε τρόμαζε η «αξιολόγηση» . Δεν σε τρόμαζε η πρόκληση να στελεχώσεις ένα νέο, από τα θεμέλια, σχολείο με καινοτόμες δράσεις. Να υπενθυμίσω τα Πολυκλαδικά; (τα έκλεισαν). Τα κλασσικά λύκεια; (τα έκλεισαν). Τα πειραματικά με την διδασκαλία της φυσικής – PSSC (τα έκλεισαν). Τα αθλητικά; (τα έκλεισαν). Θα ήθελες να το υπηρετήσεις  καταθέτοντας ανιδιοτελώς την ψυχή σου, όπως έκανες με την τηλεκπαίδευση περιμένοντας τις μάσκες αλεξίπτωτα, τα τάμπλετ που δεν ήλθαν, τα λάπτοπ που χάθηκαν στο «ποτάμι», τα voucher που ακόμη έρχονται προς δόξαν των «δικών» μας εταιριών. Μόνον που θα συμμετείχες εθελοντικά  και όχι βίαια σε αυτή την προσπάθεια. Οι νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες  των πρώτων αρχόντων της πόλης δεν σε θεωρούν άτομο, αλλά αναλώσιμο αριθμό, (κάτι θυμίζει από ανατολική Ευρώπη) επιμένοντας δογματικά και επιβάλλοντας την άποψή τους. Φαντάζονται οι «μοιραίοι»  περί των εκπαιδευτικών ότι η γραφειοκρατία και ο φόβος, μπορεί να εμφυσήσει εκπαιδευτικό όραμα και να αποκτήσουν «ψυχή» τα ντουβάρια? Πλανώνται!

Τώρα βρίσκεσθε σε ένα άλλο περιβάλλον. Υπογράψατε την Πράξη Ανάληψης. Ίσως με πίκρα, αλλά και με προσδοκίες. Κρατείστε το πάθος του Δασκάλου άσβεστο. Μεταφέρετε τις ιδέες και εμπειρίες στο νέο εκπαιδευτικό σας σπίτι. Να πάρετε από τους παλαιούς, να μεταλαμπαδεύσετε το νέο. Ούριος άνεμος στα εκπαιδευτικά πανιά σας!

Βασίλης Παππάς  (Πρωτοβουλία Καθηγητών Τρικάλων)

ΥΓ1. Δεχθείτε  το κείμενο ως κατάθεση ενός, με 37 χρόνια στην εκπαίδευση (ιδιωτική και δημόσια).

ΥΓ2. Οι εναπομείναντες ας συνεχίσουν να αγωνίζονται. Δύο χρόνια τους δόθηκαν από την πολιτεία. Μα και η έξοδος του Μεσολογγίου  δύο χρόνια προετοιμαζόταν!