Τελικά μπορεί να είναι τα τέλη κυκλοφορίας. Μια χαρά προορισμός για να καταλήξει ο ΦΠΑ που πάει να σκάσει επάνω στην εκπαίδευση. Η αυτοκίνηση είναι απόδειξη ευζωίας, θα έλεγε και ο Φίλης.
Επίσης τα τσιγάρα και το αλκοόλ παραμένουν διαθέσιμα ως δεξαμενή άντλησης φορολογικών εσόδων με ισχυρή επένδυση ηθικής: η φορολόγηση σε αποτρέπει από την κατανάλωση και αυτό κάνει καλό στην υγεία, τη δική σου και του συστήματος. Κάτι τέτοιο, λοιπόν, θα γίνει. Θα εγγραφούν τα έσοδα στον προϋπολογισμό όπως τα σκουπίδια σπρώχνονται κάτω από το χαλί.
Απόδοση; Κανένας δεν ξέρει.
Αν αυξηθούν τα τέλη κυκλοφορίας, θα πολλαπλασιαστούν οι απηυδισμένοι που καταθέτουν πινακίδες. Και αν επιβαρυνθούν τσιγάρα και αλκοόλ, θα είναι σαν να επιδοτείται το λαθρεμπόριο. Τόσα χρόνια αυτά δεν συμβαίνουν; Τέλος πάντων, το θέμα μας δεν είναι πού θα επιβληθεί ο φόρος. Το θέμα μας είναι ο ίδιος ο φόρος, η λογική που οδηγεί στην επιβολή του.
Δεν είναι μόνο η ιδεοληψία του ΣΥΡΙΖΑ. Το έκαναν και οι προηγούμενοι. Όταν αναζητούν έσοδα, επιβάλλουν φόρους ή μισθολογικές και συνταξιοδοτικές περικοπές. Εκείνο που δεν συζητείται είναι η περικοπή ή ο εξορθολογισμός δαπανών με πειστικό τρόπο. Ας πούμε, κανένας δεν κάθεται να μετρήσει στα σοβαρά πόσα θα κέρδιζε ο προϋπολογισμός αν το δημόσιο μετακόμιζε αποκλειστικά σε δικά του κτίρια. Δεν υπάρχει, ακόμα, σαφής εικόνα για όλους τους οργανισμούς που χρηματοδοτούνται από τον φορολογούμενο, ενώ φαίνεται ότι ο κεντρικός μηχανισμός παρακολούθησης δαπανών κάνει διακρίσεις. Εννοείται ότι όλα θα ήταν πιο εύκολα αν είχαν προχωρήσει στοιχειωδώς ορισμένες βασικές αποκρατικοποιήσεις. Αλλά σιγά μην ξεπουλήσει η Αριστερά το Ελληνικό.
Αν μπορούσε θα εκχωρούσε μερίδιο χρήσης και σε απομακρυσμένους Δήμους. Εδώ ο πρωθυπουργός δεσμεύτηκε προς τον Δήμο Δραπετσώνας ότι η παράκτια ζώνη του δεν θα συμπεριληφθεί στην ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ. Να βγαίνει μετά ο δήμαρχος να ζητεί κονδύλια για τη λειτουργία της, να μην ατονούν και τα αγωνιστικά αντανακλαστικά. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Φόροι. Μόνο φόροι. (Παρεμπιπτόντως, αυτοί που αποδίδουν τους φόρους σε «νεοφιλελεύθερες πρακτικές» είναι και βαθιά νυχτωμένοι. Ο φιλελευθερισμός μισεί τους φόρους. Οι περισσότεροι φόροι έχουν αριστερό πρόσημο.)
Και οι δανειστές; Αυτοί και αν έχουν ευθύνη! Όμως έχουν και ένα επιχείρημα. Από το 2010 ακούν τις ελληνικές κυβερνήσεις να δεσμεύονται για ανέφικτους στόχους και παράλογες επιδόσεις. Ειδικά η πάταξη της φοροδιαφυγής και του λαθρεμπορίου αντιστοιχεί στον προϋπολογισμό εσόδου από εξόρυξη ουρανίου -καμία σχέση με την πραγματικότητα. Έτσι οι δανειστές απαιτούν το σίγουρο έσοδο και απορρίπτουν οτιδήποτε μη εξασφαλισμένο. Και στην Ελλάδα εξασφαλισμένο έσοδο είναι εκείνο που εισπράττεις όταν βάζεις το χέρι στην τσέπη του πολίτη.
protagon