Έξι μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων των νέων δημοτικών και περιφερειακών αρχών και 10 μήνες μετά τις καταστροφικές πλημμύρες του Σεπτεμβρίου, με απογοήτευση οι πολίτες του νομού Τρικάλων αλλά και της Θεσσαλίας διαπιστώνουμε ότι ελάχιστα πράγματα έχουν γίνει αυτό το διάστημα.
Όλο αυτό το διάστημα -κυρίως αμέσως μετά τις καταστροφές- έγιναν [μικρό]παρεμβάσεις, οι απολύτως αναγκαίες να εξυπηρετηθούν οι κάτοικοι και τίποτα παραπάνω [ίσα-ίσα να «λειτουργούμε»]. Κανένα έργο υποδομής και κανένας σχεδιασμός…
Όσον αφορά στον Δήμο Μετεώρων βασικά έργα, όπως η γέφυρα της Διάβας και η γέφυρα της Παραλλαγής [Ελάφι] ακόμα αναμένουμε στο ακουστικό. Και στις δύο περιπτώσεις η διέλευση γίνεται «με δική μας ευθύνη», είτε στη γέφυρα της Παραλλαγής είτε στην παράπλευρη «γέφυρα» της Διάβας. [Το να περνάς την παράπλευρη «γέφυρα» της Διάβας, αποτελεί μια ανεπανάληπτη «δωρεάν» εμπειρία. Νιώθεις ότι είσαι σε ένα κινηματογραφικό σκηνικό, καθώς παντού σηκώνεται σκόνη (και οι οδηγοί δεν το καταλαβαίνουν να μειώσουν ταχύτητα)… Απορώ, όταν ο δήμαρχος επισκέπτεται το χωριό του (φαντάζομαι πως το επισκέπτεται) πώς αισθάνεται και τι σκέφτεται;
Μερικά χιλιόμετρα πιο κάτω, το ιστορικό γεφύρι της Σαρακίνας, κόσμημα του Δήμου και του Νομού μας, μένει κατεστραμμένο να μας θυμίζει με τον πιο ωμό τρόπο τις εφιαλτικές εκείνες ημέρες… Κανένα νέο, καμία προοπτική… Σε πιάνει θλίψη [Η πρότασή μου να μπει μια πινακίδα στον κεντρικό δρόμο που να παραπέμπει στο γεφύρι, δεν εισακούστηκε].
Στα ενδότερα τώρα του Δήμου, οι δρόμοι που συνδέουν τα χωριά με την Καλαμπάκα, στα σημεία που καταστράφηκαν, έχουν μετατραπεί σε αγροτικούς δρόμους με κακής ποιότητας χαλίκι και, πλέον, πολλές λακκούβες. Τριτοκοσμικές συνθήκες. Για παράδειγμα, από τη διασταύρωση των χωριών Χρυσομηλιάς-Αηδόνας-Παλαιοχωρίου έως τη γέφυρα των Αμπελίων, ο καταστραμμένος δρόμος είναι 3 χιλιόμετρα (το πολύ). Οι εργασίες που έγιναν μετά την καταστροφή του (Σεπτέμβριος-Οκτώβριος), για την αποκατάσταση της κυκλοφορίας δεν είχαν καμία, σχεδόν, συνέχεια. Ο δρόμος είναι γεμάτος λακκούβες και ευάλωτος. Αλήθεια, πόσο δύσκολο, χρονοβόρο και δαπανηρό/κοστοβόρο είναι να επισκευαστούν 3 χιλιόμετρα δρόμου;
Στα χωριά, δρόμοι εντός των οικισμών αλλά και αγροτικοί δρόμοι που πηγαίνουν στα μαντριά ακολουθούν, επίσης, την ίδια και, ίσως, χειρότερη μοίρα…
Και δεν κάνω λόγο για τον Ασπροπόταμο… θα επανέλθω, μόλις καταφέρω να τον επισκεφτώ.
Σε δύο μήνες, συμπληρώνεται ένας χρόνος από τις καταστροφικές πλημμύρες του Σεπτέμβρη και δεν έχει γίνει σχεδόν τίποτα. Από την άνοιξη και μετά, τα μηχανήματα του δήμου και της περιφέρειας θα έπρεπε να έχουν «πάρει φωτιά». Όμως, σχεδόν, τίποτα…
Δήμος και Περιφέρεια θα έπρεπε να δείξουν τον καλύτερο εαυτό τους, μιας και είναι στο ξεκίνημα της διακυβέρνησής τους…
Τι μας περιμένει σε λίγους μήνες;
Άγνωστο…
Μόνη ελπίδα οι προσευχές;
Ο Θεόδωρος Θάνος είναι Καθηγητής Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Δημότης Δήμου Μετεώρων