Μας έλεγε ομογενής της Γερμανίας, που ήρθε στα Τρίκαλα με την άδειά του για το Πάσχα, ότι παντού στο κέντρο της πόλης, γίνεται χαμός και στα καφέ και στις ταβέρνες.
Μας ρώτησε, αφού μπορούν και βγαίνουν τόσοι πολλοί, για ποια κρίση μιλάμε, αφού φαίνεται ότι λεφτά υπάρχουν.
Βεβαίως, του δώσαμε τις ανάλογες εξηγήσεις, ότι στην πλειοψηφία τους είναι παιδιά, που βγαίνουν για ένα καφέ με τους φίλους τους, ιδιαίτερα αυτή την περίοδο που τα σχολεία και τα Πανεπιστήμια είναι κλειστά.
Και κανείς γονιός στον τόπο μας, δεν στερεί από τα παιδιά του το χαρτζιλίκι τους, όσο κι αν ο ίδιος δυσκολεύεται να τα βγάλει πέρα ή αν είναι χρεωμένος.
Άλλωστε, του είπαμε, μπορεί σε έναν Γερμανό ή σε έναν ομογενή μας, να φαίνεται σπατάλη το να βγει κάποιος με την παρέα του για ένα καφέ ή για ένα τσιπουράκι, επειδή εκείνοι δεν βγαίνουν παρά μόνο τα Σαββατοκύριακα, αλλά για μας είναι κοινωνική ανάγκη.
Πολλοί στερούνται άλλα πράγματα, προκειμένου να εξυπηρετήσουν την προσωπική τους ανάγκη για κοινωνικότητα, δηλαδή να βρεθούν με τους φίλους τους, ξοδεύοντας δύο, πέντε ή και δέκα ευρώ…Για παράδειγμα, μπορεί να μην πάνε διακοπές το καλοκαίρι, όπως θα έκανε απαραίτητα ένας Γερμανός, να μην ξοδέψουν ούτε ευρώ για το ντύσιμό τους, αλλά να πάνε απαραίτητα στο τσιπουράδικο της γειτονιάς τους να βρεθούν με τους φίλους τους.
Παραδέχθηκε, ότι οι Γερμανοί δεν βγαίνουν, παρά μόνο τα Σαββατοκύριακα και ότι υπάρχει διαφορετική αντίληψη για τη ζωή και διαφορετική νοοτροπία.
Παραδέχθηκε επίσης, ότι οι γονείς, δεν νοιάζονται για τα παιδιά τους όταν αυτά γίνουν 18 χρονών και μάλιστα φεύγουν από το πατρικό τους σπίτι, πράγμα που εδώ δεν γίνεται.
.
.