Τα όνειρα και οι κόποι μιας ζωής θαμμένα κάτω από τόνους νερού

Ζήσαμε τραγικές καταστάσεις στη Θεσσαλία με τις καταστροφικές και φονικές πλημμύρες. Θρηνούμε ήδη το θάνατο 15 συνανθρώπων μας και κανείς δεν ξέρει αυτό το νούμερο που μπορεί να φτάσει. Θρηνούμε για τις περιουσίες που χάθηκαν, για τα σπίτια που «εξαφανίστηκαν» κάτω από το νερό και τη λάσπη, για όλους αυτούς τους ανθρώπους που είδαν το βιός τους να χάνεται μέσα σε λίγες ώρες. Μαγνησία, Λάρισα, Καρδίτσα, Τρίκαλα, όλοι οι νομοί της Θεσσαλίας χτυπήθηκαν αλύπητα από την κακοκαιρία Daniel.

Και αν λάβουμε υπόψη μας όλα αυτά που λέγονται, για το ότι ο κάμπος της Θεσσαλίας θα είναι ξανά γόνιμος μετά από πέντε χρόνια, ότι η Θεσσαλία θα αργήσει να σηκώσει κεφάλι, ότι οι τιμές των προϊόντων θα εκτοξευθούν στα ύψη κλπ., τότε αντιλαμβάνεται ο καθένας τι μας περιμένει στο μέλλον. Και μέσα σ΄όλα αυτά ο κρατικός μηχανισμός άφαντος ή αν όχι άφαντος, τουλάχιστον «λίγος», καθυστερημένος και κατώτερος των κρίσιμων περιστάσεων…Σε τι μας μένει να ελπίζουμε άραγε;