Να μιλήσουμε με γεγονότα. Η Σούλα Μερεντίτη δεν ήταν απλώς αδιάφορη, αλλά ακριβώς απέναντι από τον Παπανδρέου. Η θέση της για την ανάγκη αντικατάστασης του πρωθυπουργού ήταν ξεκάθαρη. Δεν είχε προσβάσεις στο Παπανδρεικό περιβάλλον ταυτιζόμενη απόλυτα με την εσωκομματική αντιπολίτευση.
Με δύο λόγια, ήταν στην… απ’ έξω. Αυτό βέβαια δεν τις έκανε πάντα κακό μιας και κρατώντας διακριτικές ή ακόμα και μη, αποστάσεις από τις επιλογές της κυβέρνησης, σε συνδυασμό με την αποτελεσματικότητα σε μικρορουσφέτια (από φίλα προσκείμενους υπουργούς), ήταν μεν συμπολίτευση, αλλά είχε και το άλλοθι της (εσωκομματικής) αντιπολίτευσης διευκρινίζοντας στις κατ’ ιδίαν τουλάχιστον συζητήσεις, πως «εγώ διαφωνώ αλλά δεν μπορώ να κάνω κι αλλιώς».
Επειδή, λοιπόν, χωρίς τον Παπανδρέου πρωθυπουργό και πιθανόν εκτός προεδρίας του ΠΑΣΟΚ, δημιουργούνται οι προϋποθέσεις να ανέβουν οι πολιτικές της μετοχές. Γι’ αυτό κι αυτή…, βολτάρει περιχαρής σήμερα στα Τρίκαλα. Αν της… κάτσουν και εκλογές με πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ τον Βενιζέλου ποιος την πιάνει… Εκτός κι αν δεν της βγει η δική της… εσωκομματική αντιπολίτευση και ο νοών… νοείτω.