Το χάσμα στις ΗΠΑ, η απόφαση Μπάιντεν και τα εμπόδια για την Κάμαλα Χάρις
Οι Ηνωμένες Πολιτείες γράφουν την ιστορία τους με μια πλοκή αλλά και μια ταχύτητα που ανταγωνίζεται τις ταινίες δράσης του Χόλιγουντ.
Την απόπειρα δολοφονίας κατά του Ντόναλντ Τραμπ από την απόφαση του Τζο Μπάιντεν να αποσυρθεί από την προεδρική κούρσα, χωρίζουν μόλις οκτώ ημέρες.
Ενώ η στήριξη Μπάιντεν στην Κάμαλα Χάρις και η ισχυρή πιθανότητα να είναι εκείνη η αντίπαλος του Τραμπ στις εκλογές του Νοεμβρίου αποτυπώνουν όσο κανένα άλλο «ζεύγος» υποψήφιων προέδρων το βαθύ χάσμα στην πολιτική ζωή και την κοινωνία των Ηνωμένων Πολιτειών.
Ο Ντόναλντ Τραμπ «μιλά» στην ψυχή μιας βαθιάς, λευκής Αμερικής που αισθάνεται αποκλεισμένη ή απειλούμενη από μια κουλτούρα και μια αντίληψη της ζωής, στην οποία αδυνατεί να αναγνωρίσει τον εαυτό της.
Η Κάμαλα Χάρις εκπροσωπεί εκείνη την Αμερική που ενσωμάτωσε τη διαφορετικότητα και εδραιώθηκε στις αξίες του πλουραλισμού, του δικαιωματισμού και της προοπτικής να βρει ο καθένας τη θέση του στο «αμερικανικό όνειρο».
Η Κάμαλα Χάρις ενσαρκώνει ακριβώς αυτήν την προοπτική. Εάν εκλεγεί, δεν θα γίνει μόνο η πρώτη γυναίκα πρόεδρος στην ιστορία των ΗΠΑ, αλλά και η πρώτη αφροαμερικανικής καταγωγής.
Θα καταφέρει να νικήσει τον «τραμπισμό»; Το στοίχημα είναι δύσκολο και θα πρόκειται ασφαλώς για άθλο. Ο Ντόναλντ Τραμπ έχει δημιουργήσει αδιαμφισβήτητα ένα ισχυρό ρεύμα υπέρ του που υπερνικά την χωρίς αμφιβολία καλή προεδρία του Τζο Μπάιντεν.
Ο ίδιος ο αμερικανός πρόεδρος δεν είναι ο πρώτος που εγκατέλειψε τη φιλοδοξία να ανανεώσει τη θητεία του – αυτό το κεφάλαιο της αμερικανικής ιστορίας έχει γραφτεί από προσωπικότητες όπως ο Τζορτζ Ουάσινγκτον.
Είναι όμως ο πρώτος που αποσύρεται από την κούρσα μόλις 110 ημέρες πριν από τις κάλπες. Και αυτό – πέρα από τις αδυναμίες που καταλογίζονται στην ίδια ως προς την άσκηση των καθηκόντων της ως αντιπροέδρου – συνιστά ακόμη ένα εμπόδιο για την Κάμαλα Χάρις.
Παρά, με άλλα λόγια, την ταχύτητα με την οποία γράφεται η αμερικανική ιστορία, ένα ερώτημα θα «βασανίζει» την πλοκή: Ο Τζο Μπάιντεν πήρε τη σωστή απόφαση. Μήπως όμως είναι πολύ λίγο και πολύ αργά;
Στο ερώτημα δύσκολα θα απαντούσε αυτή τη στιγμή ακόμη και η φαντασία των σεναριογράφων του Χόλιγουντ.