Δεν τον χωρούσε η καρέκλα του!
Φυσικό κι επόμενο, καθώς η… πολυθρόνα του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης είναι μικρότερη και σίγουρα λιγότερο …κλασική από κείνη του Δημάρχου.
Ο απερχόμενος πρώτος πολίτης του Δήμου Τρικκαίων μπορεί να φεύγει, όπως λέει, «με το κεφάλι ψηλά», αλλά χθες (26/8), στο μεγαλύτερο μέρος της τελετής ορκωμοσίας μα και της σύντομης ομιλίας του, το είχε… σκυμμένο!!!
Θύμιζε το… πονεμένο άσμα, του Μπάμπη Μπακάλη (στίχοι – μουσική, πρώτη εκτέλεση Πέτρος Αναγνωστάκης, 1963)
Περπατώ και σφυρίζω θλιμμένα
και με πόνο δακρύζω για σένα,
όπου βρεθώ κι ένα δάκρυ καυτό
αργοτρέχει, γλυκιά μου [ΕΞΟΥΣΙΑ], για σένα,
όπου βρεθώ κι ένα δάκρυ καυτό
αργοτρέχει, γλυκιά μου [ΕΞΟΥΣΙΑ], για σένα.
