Τελικά τίποτα δεν είναι τυχαίο σε τούτο το μάταιο –κατά τα άλλα- κόσμο… Όταν πριν από δύο χρόνια, η διάθεση για «γλείψιμο» στον Παπανδρέου περίσσευε και σε τοπικό επίπεδο, μήπως και μαζέψουν (οι γλειψιματίες) κανένα… ξεροκόμματο, ο Κώστας Αργυρούσης πήρε πάνω του,( όχι τώρα στο τέλος που ήδη είχε αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση, αλλά από την αρχή), την αντί- Παπανδρεική κριτική εκφράζοντας από πολύ νωρίς την άποψη ότι ο… τετραπέρατος θα το κλείσει το μαγαζί που λέγεται Ελλάδα.
Με δεδομένη την αδιαμφισβήτητη, τότε, νίκη των 10 και πλέον μονάδων επί του Καραμανλή, όλα τα ΄σκιαζέ η φοβέρα, οπότε και ο Αργυρούσης παρότι παλιά.. καραβάνα (το επίθετο είναι της επιλογής σας), πλήρωσε κι αυτός το τίμημα του αντιπανδρεικού, αλλά στο τέλος δικαιώθηκε.
Λίγο του ότι είναι χρόνια στην πιάτσα, οπότε μπορεί πλέον να αντιληφθεί πρόσωπα και πράγματα, λίγο ή περισσότερο το γεγονός ότι το ξέρει καλά από τα… μέσα το ΠΑΣΟΚ, πήρε το ρίσκο, είπε κάποια πράγματα με το όνομά τους και τουλάχιστον, δικαιώθηκε προς τους ακροατές, δηλαδή τον κόσμο που τον ακολουθεί χρόνια τώρα οι οποίοι μόνο για Επιμηθέα δεν μπορούν να τον κατηγορήσουν, παρότι ο αποκαλούμενος «μπάκακας» στη δική μας ντοπιολαλιά, κάποιους δεν τους αφήνει να δουν τα πράγματα όπως ακριβώς έχουν, αλλά διαστρεβλωμένα μέσα από το παραμορφωτικό πρίσμα των δικών τους μικροσυμφερόντων.