Πεζοπορία; Ορειβασία; Λέξεις που φέρνουν σε πολλούς, εικόνες ταλαιπωρίας και κούρασης σωματικής. Το ίδιο και σε μένα, μέχρι το περασμένο Σάββατο. Προορισμός, Κίσσαβος, υψόμετρο 1604 μ. το καταφύγιο και 1960 μ. η κορυφή.
Νωρίς το απόγευμα φτάσαμε στο καταφύγιο, εύκολα και γρήγορα, με το δρόμο να οδηγεί απευθείας εκεί. Ηλιόλουστη, ζεστή φθινοπωρινή μέρα, σε έκανε να θες από τη μια να βουτήξεις στη θάλασσα που διακρινόταν από ψηλά, δεν μπορούσες όμως να μη σκεφτείς ότι είναι μοναδική ευκαιρία να μείνεις εκεί που είσαι και να εξερευνήσεις την ομορφιά του βουνού!
Απογευματινό, ζεστό καφεδάκι, αφού πρώτα μας υποδέχτηκαν ευγενέστατοι οι διοργανωτές της συνάντησης και περιηγηθήκαμε στους χώρους του καταφυγίου. Εντυπωσιακή η θέα από παντού, μια ατμόσφαιρα υποβλητική, δε σταματάς να κοιτάζεις τον Όλυμπο, να παίρνεις από το μεγαλείο του!
Την ίδια ώρα οι φίλοι από τον Ο.Π.Ο.Π ( Ορειβατικός Περιηγητικός Όμιλος Πύλης) έστηναν τις σκηνές και ετοιμάζονταν για τη διανυκτέρευση στο ύπαιθρο. Πολλές οι εμπειρίες από παλιές εξορμήσεις, αυτές φέρνουν στο μυαλό κάθε φορά που συναντιούνται σε ένα διαφορετικό μέρος καθώς τους έχουν σημαδέψει ανεξίτηλα (απολαυστική η εξιστόρηση από το Χάρη, της ανάβασης στην Αίτνα, την ώρα που το ηφαίστειο….άχνιζε!)
Φορέθηκαν σιγά σιγά πιο ζεστά ρούχα, καθώς νύχτωνε και σε έκανε να θυμάσαι ότι βρίσκεσαι ψηλά και ο καιρός αλλάζει χωρίς να ειδοποιεί! Κάποιοι φίλοι από διάφορους άλλους θεσσαλικούς ομίλους ορειβατών τόλμησαν μια βραδινή βόλτα στο βουνό, παρότι θα πηγαίναμε όλοι μετά από λίγες ώρες, μόλις ξημέρωνε! Ήρθε η ώρα του φαγητού, που οι φιλόξενοι Λαρισαίοι ορειβάτες πρόσφεραν στους κατασκηνωτές, μαζί με άφθονο κρασί, που στη συνέχεια συνοδεύτηκε από…κρητική ρακή! Βγήκε από τη θήκη της η κιθάρα (πιστός συνοδοιπόρος μου σε κάθε περιπέτεια) και το γλέντι ξεκίνησε χωρίς κανείς να καταλάβει. Έτσι είναι οι ορειβάτες, παίρνουν χαρά από το βουνό και τη μοιράζουν, μετά απλόχερα!
Επτά πρωινή ώρα, αδιαμαρτύρητα, όλοι ξύπνιοι, παρά το ξενύχτι, έτοιμοι για την ανάβαση στην κορυφή. Τοπίο ξερό, άγριο, απότομο σε αρκετά σημεία, θύμιζε άλλη εποχή, αν εξαιρέσει κανείς ένα κακόγουστο κτιριάκι, όπου βρίσκονταν κεραίες του ΟΤΕ (!) λίγο πριν την κορυφή! Φτάσαμε εκεί, έπειτα από μιάμιση ώρα περπάτημα. Σημαία ελληνική η πρώτη εικόνα, ένα εκκλησάκι υπόγειο η δεύτερη (διέκρινες μόνο τη στέγη του με το σταυρό και μπορούσες να μπεις μέσα, σκυφτός από ένα στενό πέρασμα!). Όλυμπος απέναντι! Τι να πεις…όλο τον ορίζοντα έπιανε στο βλέμμα σου! Ανάπαυλα, κουβεντούλα και πειράγματα, με τα παιδιά του Ο.Π.Ο.Π να…ξεθάβουν συνεχώς αναμνήσεις από προηγούμενες εκδρομές.
H κάθοδος προς το καταφύγιο χαλαρή, αφού ήταν ευκαιρία να τραβηχτούν φωτογραφίες. Ξεκούραση και ένας δεύτερος καφές μέχρι τη μεσημεριανή αναχώρηση. Συγκέντρωση όλων των ορειβατών, αναμνηστικά δώρα, ατμόσφαιρα φιλική, που σε κάνει να θες να τους ξαναδείς!
Δρόμος επιστροφής, άλλη διάθεση, άδειο το μυαλό από σκέψεις αρνητικές. Το ξύπνημα της Δευτέρας δε θα είναι το ίδιο…
Ευχαριστώ τους φίλους μου στον Ο.Π.Ο.Π! Αξέχαστη εμπειρία! Ανυπόμονος για την επόμενη φορά..
Το μέλος του Ο.Π.Ο.Π.
Κων/νος Στάθης
Φιλόλογος