Είναι γνωστό πως το αιμαγγείωμα του ήπατος (συκωτιού) είναι η πιο συνήθης καλοήθης εστιακή βλάβη του συκωτιού. Συχνά ανευρίσκεται με τυχαίο τρόπο κατά την απεικόνιση των δομών του σώματος μας, και ενώ τα περισσότερα ηπατικά αιμαγγειώματα δεν απαιτούν κάποια ειδική αντιμετώπιση, η ορθή παρακολούθηση τους από το θεράποντα ιατρό μας είναι σημαντική για την αξιολόγηση της πορείας τους και των πιθανών επιπλοκών τους.
Τα ηπατικά αιμαγγειώματα συνήθως εμφανίζουν ποικιλία στο μέγεθος τους, ενώ αποτελούν ουσιαστικά δυσπλασίες των αγγείων. Τα συναντούμε πιο συχνά στις γυναίκες και υπάρχουν διάφοροι τύποι αιμαγγειωμάτων όπως τα σκληρυντικά, τα τριχοειδή και τα σπηλαιώδη. Τα αίτια ανάπτυξης τους δεν είναι σαφή, ωστόσο η γενετική προδιάθεση και η διαταραχή της αγγειογένεσης φαίνεται να συμβάλλουν σημαντικά στη δημιουργία τους.
Σχετικά με τη συμπτωματολογία τους, τα περισσότερα ηπατικά αιμαγγειώματα δεν έχουν συνήθως ειδικά συμπτώματα και ανακαλύπτονται τυχαία σε ελέγχους απεικόνισης, όπως ο υπέρηχος, η αξονική κτλπ. Η συμπτωματολογία μπορεί να σχετίζεται με τη σταδιακή αύξηση του μεγέθους του αιμαγγειώματος. Ανάμεσα στα πιο συχνά συμπτώματα είναι ο πόνος και το αίσθημα βάρους στην κοιλιακή χώρα, η διάταση-φούσκωμα της κοιλιακής χώρας και η δυσφορία, η ναυτία και το αίσθημα κορεσμού, ιδιαίτερα μετά τα γεύματα. Στις πιο σπάνιες και ταυτόχρονα σοβαρές επιπλοκές περιλαμβάνονται το σύνδρομο «Kasabach-Merritt» που δύναται να εμφανιστεί σε γιγαντιαία αιμαγγειώματα και χαρακτηρίζεται από αιμορραγική διάθεση και η ρήξη του αιμαγγειώματος (αυτόματη ή μετά από τραυματισμό).
Η εξέλιξη στο μέγεθος ενός αιμαγγειώματος διαφοροποιείται ανά άτομο. Η διάγνωσή τους, αλλά και παρακολούθησή τους περιλαμβάνει απεικονιστικές μεθόδους όπως το υπερηχογράφημα, την αξονική και τη μαγνητική τομογραφία και πιο σπάνια την αγγειογραφία. Η βιοψία τους αποφεύγεται λόγω του υψηλού κινδύνου αιμορραγίας.
Γενικά, σημαντική αποτελεί η περιοδική παρακολούθηση των αιμαγγειωμάτων από το θεράποντα ιατρό, ενώ οι θεραπευτικές δράσεις που μπορεί να περιλαμβάνουν χειρουργικές και μη χειρουργικές παρεμβάσεις, δύναται να εφαρμοστούν σε ειδικές περιπτώσεις όπως σε συμπίεση γειτονικών οργάνων, σε αιμαγγειώματα με ταχεία αύξηση στο μέγεθος τους και συμπτωματολογία, καθώς και σε περιπτώσεις όπως ρήξης και συνδρόμου «Kasabach-Merritt».
Σίγουρα δε χρειάζεται πανικός, καθώς αποτελεί μία καλοήθη πάθηση του ήπατος, η οποία ωστόσο χρήζει ορθής παρακολούθησης από το θεράποντα ιατρό μας.
Δρ. Νικόλαος Δ. Καρακούσης
Ιατρός – Ειδικός Παθολόγος
MD, MSc, PhD
Διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών
Μετεκπαιδευθείς στην Ηπατολογία, Γ.Ν.Α «Λαϊκό»
Ιακωβάκη 15, Τρίκαλα, 2431073738