Μήπως τελικά κι εμείς δεν κάνουμε κάτι σωστά;

Μα πως αυξάνονται τα κρούσματα κορονοϊού τις τελευταίες μέρες αφού βρισκόμαστε σε καραντίνα, είναι το εύλογο ερώτημα που έρχεται σε κάθε μέσο κοινό νου…Οι απαντήσεις στο ερώτημα ίσως και να είναι πολλές και να χρειάζονται ίσως και βαθύτερες αναλύσεις.

Αν θέλουμε όμως να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους και να αντικρύσουμε κατάματα την αλήθεια, η τωρινή καραντίνα που περνάμε πολύ λίγο μοιάζει με την καραντίνα της περασμένης άνοιξης. Τότε δεν κυκλοφορούσε σχεδόν κανείς στους δρόμους. Σήμερα οι δρόμοι και τα λίγα καταστήματα ειδών πρώτης ανάγκης και όχι μόνο που είναι ανοιχτά, είναι γεμάτα από κόσμο. Δεν θέλει πολύ μυαλό να το αντιληφθεί αυτό κάποιος. Μια βόλτα αν κάνει στο κέντρο των Τρικάλων, θα το διαπιστώσει πολύ εύκολα…

Αυτό σε συνδυασμό με την πολύ μεγάλη μεταδοτικότητα του ιού, που δεν υπήρχε σε τέτοιο βαθμό την περασμένη άνοιξη, ίσως και να οδηγεί μαθηματικά αν όχι στην αύξηση των κρουσμάτων, τουλάχιστον στην σταθερή διατήρηση τους. Μια διατήρηση που απομακρύνει την άρση του lockdown και καθυστερεί το άνοιγμα και πάλι των καταστημάτων και της αγοράς.

Ας μην ρίχνουμε λοιπόν τις ευθύνες μόνο στους άλλους και στην πολιτεία και ας κοιτάξουμε κι εμείς οι ίδιοι καλύτερα τον εαυτό μας στον καθρέφτη. Μπορεί να είμαστε ψυχολογικά κουρασμένοι από την όλη κατάσταση, αλλά στο δικό μας χέρι είναι και η λύτρωση μας από τον «αόρατο εχθρό». Γιατί είναι σχεδόν σίγουρο πως κι εμείς κάτι δεν κάνουμε καλά στο φινάλε…