Η Κρηνίτσα (Τοπική Κοινότητα Κρηνίτσης – Δημοτική Ενότητα ΠΑΛΗΟΚΑΣΤΡΟΥ), ανήκει στον δήμο ΤΡΙΚΚΑΙΩΝ της Περιφερειακής Ενότητας ΤΡΙΚΑΛΩΝ που βρίσκεται στην Περιφέρεια Θεσσαλίας, σύμφωνα με τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας όπως διαμορφώθηκε με το πρόγραμμα “Καλλικράτης”.
Ξεκινούσαμε πρώτα –πρώτα από το σπίτι του παπά. Πηγαίναμε παρέα δυο – δυο και είχαμε ένα καλάθι, σπάνια παίρναμε ο καθένα το καλάθι του, λειτουργούσαμε σαν ομάδα και δεν μαλώναμε. Όταν τελειώναμε μοιράζαμε τα καλούδια. Οι νοικοκυρές μας έδιναν καμιά δεκαρίτσα και σπάνια μας έδιναν πενηνταράκι. Θυμάμαι μια Μεγάλη Παρασκευή δεκάρα – δεκάρα είχα μαζέψει 2,5 δραχμές. Εξήντα πέντε οικογένειες ήταν τότε στην Κρηνίτσα. Μην κοιτάς σήμερα που διπλασιάστηκε το χωριό μας. Μας έδιναν επίσης ξυλοκέρατα, κανένα λουκουμάκι, καραμελίτσες και αυγά. Τα αυγά ήταν κυρίως άσπρα. Σπάνια μας έδιναν κόκκινα αυγά. Τη Μεγάλη Παρασκευή παίρναμε το αίμα μας πίσω γιατί του Λαζάρου στην Κρηνίτσα μόνο τα κορίτσια τραγουδούσαν.
Έτσι συμμετείχαμε κι εμείς στο πένθος. Ήταν πολύ συγκινητικό να τραγουδάμε το μοιρολόγι της Παναγίας. Εγώ ήμουν ορφανός είπε ο πατέρας μου και με άγγιζαν περισσότερο τα λόγια από όσο άγγιζαν τα άλλα παιδιά και τότε ένα δάκρυ κύλισε στο μάγουλό του. Χαμογέλασε για να κρύψει τη συγκίνησή του και άρχισε να τραγουδά το μοιρολόγι:
Σήμερα μαύρος ουρανός σήμερα μαύρη μέρα
Σήμερα όλοι θλίβουνται και τα βουνά λυπούνται
Σήμερα έβαλαν βουλή οι άνομοι Οβραίοι
Οι άνομοι και τα σκυλιά οι τρισκαταραμένοι
Για να σταυρώσουν τον Χριστό των πάντων βασιλέα
Ο Κύριος ηθέλησε να μπει σε περιβόλι
να λάβει δείπνο μυστικό για να τον λάβουν όλοι.
Η Παναγιά η Δέσποινα καθόταν μοναχή της,
τας προσευχάς της έκανε για το μονογενή της.
Φωνή τους ήρθ’ εξ Ουρανού απ’ Αρχαγγέλου στόμα:
-Φτάνουν κυρά μου οι προσευχές, φτάνουν κι’ οι μετάνοιες,
το γιό σου τον επιάσανε και στο χαλκιά τον πάνε
και στου Πιλάτου τας αυλάς εκεί τον τυρανάνε.
-Χαλκιά-χαλκιά, φτιάσε καρφιά, φτιάσε τρία περόνια.
Και κείνος ο παράνομος βαρεί και φτάχνει πέντε.
-Συ Φαραέ, που τά φτιαξες πρέπει να μας διδάξεις.
-Βάλτε τα δυο στα χέρια του και τ’ άλλα δυο στα πόδια,
το πέμπτο το φαρμακερό βάλτε το στην καρδιά του,
να στάξει αίμα και νερό να λιγωθεί η καρδιά του.
Κι’ η Παναγιά σαν τάκουσε έπεσε και λιγώθη,
σταμνί νερό της ρίξανε, δύο κανάτια μόσχο
και τρια μυροδόσταμο για να ρθει ο λογισμός της,
Και σαν της ήρθε ο λογισμός, και σαν της ήρθε ο νους της
ζητά μαχαίρι να σφαγεί, γκρεμό να πάει να πέσει,
ζητά σκοινί να κρεμαστεί για το μονογενή της.
-Μην σφάζεσαι, Μανούλα μου, δεν σφάζονται οι μανάδες
Μην καίγεσαι, Μανούλα μου, δεν καίγονται οι μανάδες.
Λάβε, κυρά μ’ υπομονή, λάβε, κυρά μ’ ανέση.
-Και πώς να λάβω υπομονή και πώς να λάβω ανέση,
που έχω γιο μονογενή και κείνον Σταυρωμένον.
Κι’ η Μάρθα κι’ η Μαγδαληνή και του Λαζάρου η μάνα
και του Ιακώβου η αδερφή, κι’ οι τέσσερες αντάμα,
επήραν το στρατί-στρατί, στρατί το μονοπάτι
και το στρατί τις έβγαλε μες του ληστή την πόρτα.
-Άνοιξε πόρτα του ληστή και πόρτα του Πιλάτου.
Κι’ η πόρτα από το φόβο της ανοίγει μοναχή της.
Τηράει δεξιά, τηράει ζερβά, κανέναν δεν γνωρίζει,
τηράει δεξιότερα βλέπει τον Αη Γιάννη,
Αγιε Γιάννη Πρόδρομε και βαπτιστή του γιου μου,
μην είδες τον υγιόκα μου και το διδάσκαλό σου;
-Δεν έχω στόμα να σου πω, γλώσσα να σου μιλήσω,
δεν έχω χεροπάλαμα για να σου τόνε δείξω.
Βλέπεις Εκείνον το γυμνό, τον παραπονεμένο,
οπού φορεί πουκάμισο στο αίμα βουτηγμένο,
οπού φορεί στην κεφαλή αγκάθινο στεφάνι;
Αυτός είναι ο γιόκας σου και με ο δάσκαλός μου!
Κι’ η Παναγιά πλησίασε γλυκά τον αγκαλιάζει.
-Δε μου μιλάς παιδάκι μου, δε μου μιλάς παιδί μου;
-Τι να σου πω, Μανούλα μου, που διάφορο δεν έχεις•
μόνο το μέγα-Σάββατο κατά το μεσονύχτι,
που θα λαλήσει ο πετεινός σημάνουν οι καμπάνες,
τότε και συ, Μανούλα μου, θάχεις χαρές μεγάλες!
Σημαίνει ο Θεός, σημαίνει η γη, σημαίνουν τα Ουράνια,
σημαίνει κι’ η Άγια Σοφία με εξήντα δυο καμπάνες.
Όποιος τ’ ακούει σώζεται κι’ όποιος το λέει αγιάζει,
κι’ όποιος το καλο αφουγκραστεί Παράδεισο θα λάβει,
Παράδεισο και λίβανο απ’ τον Άγιο Τάφο.
Και του χρόνου
Φέτος δεν θα έρθουν τα παιδιά να φέρουν το πένθιμο μήνυμα. Θα θρηνήσουμε στο σπίτι μας ο καθένας με την οικογένειά του για να μπορέσουμε του χρόνου όλοι μαζί ξανά να γιορτάσουμε τα Πάθη και την Ανάσταση του Κυρίου !!!
Και του χρόνου.
Καλή Ανάσταση σε όλους.
Μαριάννα Αποστόλου,Πρόεδρος του Συλλόγου Κρηνίτσας Ε.ΠΟ.Σ.