Μια αριστουργηματική παράσταση υψηλής ποιότητας είχε την τύχη να παρακολουθήσει το τρικαλινό κοινό προ ημερών στο υπαίθριο θέατρο του Φρουρίου.
Ανοικτές θύρες κρούει, βέβαια κάποιος σημειώνοντας απλώς ότι η Σχολή Χορού της κυρίας Μαρίας Γαδετσάκη είχε να επιδείξει για μια ακόμα φορά θέαμα που ξεπερνά τη φαντασία. Όλα ήταν όπως έπρεπε. Εκείνο όμως που έκανε την παράσταση πρωτοποριακή ήταν η σύλληψη της ιδέας από τη δημιουργό να διασκευάσει και να παρουσιάσει χοροθεατρικά τη «Λίμνη των κύκνων», μέσα από την αρμονική συνάντηση της χορογραφίας με τη μοντέρνα μουσική και τα αποσπάσματα ποίησης και λογοτεχνίας κορυφαίων ελλήνων και ξένων δημιουργών. Η διαχρονική πάλη ανάμεσα στο Άσπρο και το Μαύρο, το Καλό και το Κακό, το Όμορφο και το Άσχημο, το φανερό και το κρυμμένο, κατάφεραν μέσα από την ερμηνεία των λευκών και των μαύρων κύκνων χορευτών και χορευτριών να πείσουν το σοβαρό κοινό ότι το έργο Τέχνης δεν σταματά στον εαυτό του. Επιζητά και αποκτά την επικοινωνία με τους ανθρώπους, και στην προκειμένη περίπτωση τους θεατές! Γίναμε συμπαίκτες-ακροατές- θεατές- εντέλει καλύτεροι άνθρωποι, βιώνοντας ζωηρή ικανοποίηση έτσι ώστε να μας δημιουργείται η επίμονα η ψευδαίσθηση ότι ταυτιζόμαστε με τη δημιουργό βρίσκοντας νόημα στα λόγια του Ραφαήλ, «Κατανοείς όταν εξομοιώνεσαι».
Ένας ακόμα αγώνας ανάμεσα στο Άσπρο και το Μαύρο ήταν και η χορογραφία «Σκάκι», της οποίας η συμμετοχή στον πρόσφατο παγκόσμιο διαγωνισμό έντεχνου χορού που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα (International Dance Competition, Hellas, 2014) στις αρχές του Ιούλη, κατάφερε να αποσπάσει το δεύτερο βραβείο. Διαγωνιζόμενοι από κάθε γωνιά του πλανήτη απέδειξαν ότι κάθε καλαίσθητη παρουσίαση απαιτεί αρμονία ανάμεσα στο οπτικό και το ακουστικό στοιχείο και συνάμα υπακοή και ευγένεια. Απαιτεί με άλλα λόγια καλλιέργεια όχι μόνο του σώματος του αφτιού και του ματιού, αλλά καλλιέργεια ψυχής. Αυτή δεν μπορεί εύκολα να αποκτηθεί σε σχολές, διότι οι περισσότερες σχολές δεν θεωρούν ως αυτονόητη και τη διδασκαλία καλών τρόπων. Θέλω να επιστήσω την προσοχή του αναγνώστη σε τούτο το πολύ σημαντικό σημείο: το πρώτο που εισέπραξα ως θεατής στην πρόσφατη παράσταση της Σχολής Χορού της κ. Γαδετσάκη καθώς και στον πρόσφατο παγκόσμιο διαγωνισμό έντεχνου χορού, ήταν η ευγένεια, η υπακοή και το απαράμιλλο ήθος των μαθητών της σχολής και κυρίως της δασκάλας τους, που ερμήνευαν πρωτίστως με τη γλώσσα του σώματος και μετά ακολουθούσε ο λόγος Η ευγένεια της ψυχής και η απουσία αλαζονείας ξεχείλιζε από τις κινήσεις και τα νεύματα των πρωταγωνιστών αποκαλύπτοντας λεπτεπίλεπτο και ασφαλές γούστο καθώς και ποιότητα χαρακτήρα με διαμορφωμένα κριτήρια.
Λέγεται ότι η εσωτερική συγκρότηση μιας έντονης προσωπικότητας που προσπαθεί να αναπτυχθεί ορμητικά, μοιάζει με δέντρο, που αποκτά πρώτα το πλήρες μπόι του, τους χυμούς του και τα κλαδιά, που φορτωμένα με τα φυλλώματα ξαπλώνονται προς όλες τις κατευθύνσεις. Αργότερα έρχεται ο καρπός: τα έργα του ώριμου ανθρώπου με την απόλυτη συνέπεια του ήθους που συμπορεύονται αμετάκλητα. Προσωπικά με συγκινεί και αρχίζει να με ενδιαφέρει κάτι μόνο όταν ξεπηδά μέσα από έναν ολοκληρωμένο άνθρωπο. Δικαιωμένη από την επιλογή μου να εγγράψω την κόρη μου στη Σχολή Χορού της Μαρίας Γαδετσάκη, πιστεύω ακράδαντα ότι η απαιτητική μαθητεία δίπλα σε μια δασκάλα άξια, προικισμένη με ταλέντο, ωριμότητα, ποιότητα, μεταδοτικότητα, δοτικότητα, συνέπεια, κατανόηση και πάσης φύσεως διανοητικό εφόδιο, αποφέρει καρπούς αναμφιβόλως!
Μαρία Αγναντή, φιλόλογος στο Μουσικό Σχολείο Τρικάλων
.