Όλα τα βιώματα και οι καταστάσεις που περνάμε στην ζωή, είτε ατομικά είτε συλλογικά, πάντοτε έχουν μια κοινή συνισταμένη. Αυτήν η συνισταμένη λοιπόν, συνήθως σε περίεργους καιρούς, όσο και να την ψάχνουμε, είναι πολύ δύσκολο να καταφέρουμε να τη βρούμε. Όχι γιατί δεν μπορούμε, άλλα γιατί η αλαζονεία μας και η περηφάνια γίνεται τόσο μεγάλη, που δε θέλουμε και δε μας βολεύει να την επιλέξουμε, άσχετα αν τελικά αυτή βρίσκεται πάντα μπροστά στα μάτια μας και δεν είναι άλλη από τις αξίες.
Τί θέλω να πω λοιπόν με αυτό; Το έθνος μας μεγαλούργησε πάντοτε όταν είχε αξίες και όταν πρέσβευε κάτι και την ίδια στιγμή, όποτε τις έχανε επακολουθούσαν μεγάλες συμφορές και καταστροφές. Έτσι και στις μέρες λοιπόν πιστεύω πως βιώνουμε μια έλλειψη αξιών και μάλιστα τόσο μεγάλη που ίσως να μην έχει και προηγούμενο αν και αυτό μένει να αποδειχθεί πολύ πρόσεχες μέλλον.
Όμως για να μπω πιο άπλα και ξεκάθαρα στο θέμα, ας αναλογιστούμε τί πρεσβεύουμε και τί πιστεύουμε σήμερα. Ας κοιτάξουμε π.χ. και ας δούμε πόσες φορές έχουμε νοιαστεί για κάποιον συνάνθρωπό μας όταν αυτός είχε πραγματικά προβλήματα και τί έχουμε κάνει για να τον βοηθήσουμε. . . . Ο κανόνας εδώ λέει, ότι τις περισσότερες φορές δεν κάναμε τίποτα και όχι μάλιστα δεν κάναμε, αλλά πόσες φορές έχουμε ακούσει στο παρελθόν φράσεις τύπου: καλά έπαθε αυτός, του άξιζε να πάθει κάτι τέτοιο, ή άντε γιατί πολύ μαζευτήκαμε, να μειώνεται και ο ανταγωνισμός και πάρα πολλά άλλα. Οπότε μία από τις αξίες που θα έπρεπε να είχαμε, όπως η φιλευσπλαχνία και η πραγματική φιλανθρωπία, έχουν σχεδόν εκλείψει.
Ας πάρουμε όμως και ας δούμε και πατριωτικά λίγο τα θέματα και ας κοιτάξουμε που παρόλο που ζούμε εδώ, παρόλο που μεγαλώνουμε εδώ, παρόλο που έχουμε αυτές τις ελευθερίες που ακόμα έχουμε και μπορούμε να μιλάμε θεωρητικά ελευθέρα και να δημιουργούμε ένα τρόπο ζωής εδώ, την ίδια στιγμή ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού βρίζει, συκοφαντεί, λοιδορεί και υπερασπίζεται άλλες αξίες πιστεύω εις βάρος της ιδίας του της πατρίδας. Οπότε και η άξια του πατριωτισμού έχει αρχίσει να σβήνει, βέβαια σε αυτό, μεγάλο ρόλο έχει παίξει και η παιδεία, που την τελευταία 20ετια δεν υπάρχει στα σχολειά, άλλα και η τηλεόραση.
Άλλα ας δούμε και κάτι άλλο. Ίσως το πιο σοβαρό απ’ όλα, που μέσω αυτού εκπροσωπούνται ίσως όλες οι αξίες μαζί και δεν είναι άλλο από την θρησκεία μας. Μια θρησκεία που μας γαλούχησε σαν έθνος ,σαν ανθρώπους, που μας έδωσε μια άλλη καταγωγή στο πνεύμα μας και στη ζωή μας. Μας έμαθε την αγάπη, το σεβασμό, την εκτίμηση, την αδελφοσύνη, την πιστή, τη δύναμη της ψυχής, τη βοήθεια, την ταπεινοφροσύνη και εκατομμύρια άλλες αξίες . . . . Αναρωτιέμαι και εάν θέλετε αναρωτηθείτε κι εσείς, ποιες από αυτές τις αξίες σήμερα μας έχουνε μείνει; Νομίζω πως σχεδόν καμία.
Οπότε σε ένα έθνος χωρίς αξίες και χωρίς ιστορική μνήμη, που κατάφερε μέσα σε λίγα χρόνια να αλλοιωθεί τόσο, ώστε όλα τα << τίποτα>> αναδεικνύονται σε κάτι και όλα τα πραγματικά <<κάτι>> να υποβαθμίζονται σε τίποτα και σε καρικατούρες για τη χαλιναγώγηση των μαζών, όταν όλα τα ψέματα τα δεχόμαστε και τα θεωρούμε κάτι φυσιολογικό, και το χειρότερο τα υπερασπιζόμαστε, όταν όλα τα αντικείμενα έχουν περισσότερη άξια από τους ανθρώπους, όταν τα πλούτη και οι καριέρες είναι πιο σημαντικές από το γενικό καλό και το κοινό συμφέρον, όταν η κοροϊδία και η εξαπάτηση έχει γίνει κανόνας και η αλήθεια ένα μακρινό όνειρο, όταν την αναίδεια, τη βδελυγμία, τη χυδαιότητα τις δεχόμαστε σαν τρόπο ζωής, όταν όλα αυτά και πάρα πολλά άλλα έχουνε γίνει τρόπος ζωής και τα πρεσβεύουμε σαν τις νέες μας αξίες του μοντερνισμού και της ψευτοπροοδευτικότητας, τότε λυπάμαι, αλλά είμαστε αναγκασμένοι να βιώσουμε μέρες που ούτε στα χειρότερα μας όνειρα δε θα θέλαμε να τις ζήσουμε . . . .
Υ.Γ. 1 Ειλικρινά προτρέπω όλους μας, ανεξάρτητα από την πιστή που έχει ο καθένας, να κάνουμε και μια προσευχή για τη σωτηρία μας, γιατί από ότι βλέπω όλοι μας έχουν εγκαταλείψει, οπότε ας μην εγκαταλείψουμε και εμείς τη θρησκεία μας και το Θεό μας. Γιατί στο τέλος, ίσως να είναι ο μόνος και πραγματικός σύμμαχος μας
Υ.Σ. 2 Ελπίζω πριν να είναι απόλυτα αργά, να καταφέρουμε να βάλουμε πάνω από κόμματα και προσωπικές αντιλήψεις, εθνική ενότητα και να καταφέρουμε να παλέψουμε και να αγωνιστούμε μονιασμένοι και όλοι μαζί
.