Κώστας Τζίκας: Ο Σόρος, ο Φόρος και ο Covid μασκοφόρος

Κάθε φορά που ξεκινώ την κατασκευή μιας οικοδομής, διάφοροι αργόσχολοι συμπαθείς κύριοι σταματούν στη θέα των εργασιών, παρατηρούν κι αρχίζουν ως ειδήμονες τις παρατηρήσεις για τα στραβά του μπετατζή, τις παραλείψεις του χτίστη και τα λάθη του ηλεκτρολόγου. Οι ίδιοι αργότερα στο καφενείο θα καταρρίψουν εν ριπεί οφθαλμού τις άστοχες επιλογές  του προπονητή στο χαμένο κυριακάτικο ματς, αλλά και αυτές του πολιτικού άρχοντα της τοπικής τους κοινωνίας. Σε επίπεδο καφενειακής κουβέντας, οι παρεμβάσεις τους έχουν τη χάρη τους και συχνά τις απολαμβάνω εν είδει αγχολυτικής ψυχοθεραπείας.

Έλα όμως που η Covid περιπέτεια που ζούμε τον τελευταίο χρόνο σε όλο τον πλανήτη, δεν αφήνει περιθώρια για καφενειακού τύπου πλακίτσες. Με αφορμή βίντεο που κυκλοφόρησε τελευταία, γνωστός αοιδός εξέφερε τις απόψεις του, με συμπαθή και γλαφυρό ομολογώ τρόπο, περί του ιού ανακατεύοντας επίσημα στατιστικά στοιχεία με ιατρικά αποκλίνουσες απόψεις περί της αναγκαιότητας της μάσκας, καταλήγοντας στα μεγάλα παιχνίδια που παίζονται στις πλάτες μας από τον Γκέιτς μέχρι τον Σόρος. Ως άλλος επαναστάτης ποπολάρος καλεί με λίγα λόγια σε ανυπακοή και αν κρίνω από το πλήθος των κοινοποιήσεων που είχε η ανάρτησή του μάλλον δεν είναι λίγοι οι χειροκροτητές του.

Είναι θεμιτό να έχει κάποιος διαφορετικές πολιτικές απόψεις για την οικονομική πολιτική μιας κυβέρνησης και τον τρόπο διαχείρισης των οικονομικών, όμως στο τέλος της χρονιάς ο ίδιος θα περάσει από το ταμείο για να καταβάλλει τον φόρο που του αναλογεί, αλλιώς η μηχανή θα μείνει αλάδωτη και το γρανάζι θα σταματήσει να δουλεύει.

Είναι θεμιτό να πιστεύει κανείς ότι μόνο οι κυκλικοί κόμβοι θα λύσουν το πρόβλημα στην κυκλοφορία των διασταυρώσεων, μέχρι όμως να φτιαχτούν είναι υποχρεωμένος να σταματά στο κόκκινο φανάρι αλλιώς θα κινδυνεύσει ο ίδιος αλλά ακόμα χειρότερα και ο απέναντι διερχόμενος που δεν θα φταίει σε τίποτα.

Είναι θεμιτή η διαφωνία ακόμα και η οργή του πολίτη όταν το κράτος με τις αγκυλώσεις και τις δυσλειτουργίες του παραλογίζεται και αδικεί, αρκεί αυτή του η οργή να εκφράζεται με όσα εργαλεία του δίνει η πολύπαθη δημοκρατία μας, και δεν είναι λίγα.

Δηλώνω αναρμόδιος να κρίνω την ορθότητα των στατιστικών στοιχείων και τον τρόπο αντιμετώπισης της ασθένειας, υπάρχουν γι΄ αυτό οι ειδικοί επιστήμονες. Είναι βέβαια αναφαίρετο δικαίωμα του καθένα να εκφράζει την άποψή του περί παντός επιστητού, όταν όμως αυτό καταντά επικίνδυνο για τη δημόσια υγεία, μάλλον περνά από το πεδίο της ιατρικής σε εκείνο της ποινικής δικαιοσύνης. Τα δύσκολα είναι μπροστά μας το χειμώνα που έρχεται και δε χρειάζεται να δούμε σε επανάληψη τις θλιβερές νυχτερινές αυτοκινητοπομπές της Ιταλίας για να πάρουμε τα μέτρα μας. Δεν είναι ώρα για ευχολόγια και κοινότοπες αερολογίες. Ούτε βέβαια είναι η ώρα να ανοίξουμε διάλογο με ψεκασμένες ασυναρτησίες που επιτίθενται στην επιστημονική κοινότητα, όπως ορθά επισημαίνει ο συντοπίτης Ηλίας Μόσιαλος. Δεν υπάρχουν περιθώρια ανοχής για καμιά κοινωνική ομάδα είτε πρόκειται για ρασοφόρους ή διαλογικής κουβέντας όταν πρόκειται για ψεκασμένους που βρήκαν πεδίο για να εξαντλήσουν την έννοια της συνωμοσιολογίας με τις απόψεις τους.

Όταν με το καλό περάσει αυτό που ζούμε και κάνουμε τον απολογισμό θα κριθούμε άπαντες για τη στάση μας, ατομική και συλλογική. Τότε θα έχουμε τα περιθώρια για μια ατέλειωτη καφενειακή κουβέντα, αρκεί να είμαστε άπαντες παρόντες και όχι μετά Χριστόν προφήτες.

του Κώστα Τζίκα, πολιτικού μηχανικού