Το όνειρο πριν το αποκριάτικο πάρτι…
«Την ερχόμενη Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου, στις 10 το βράδυ στη Σουίτα…»
(Χτύποι στην πόρτα διακόπτουν τον ειρμό)
– Ποιος να είναι τέτοια ώρα;
– Εγώ
– Εσύ, ποιος;
– Εγώ
– Ποιος ντε;
– Ο χειρότερος φόβος σου
– Ο Μητσοτάκης;;;;;;
– Όχι… Κάτι χειρότερο
– Ο Δρακουμέλ;
– Όχι
– Η Νικολούλη;;;;
– Ε, εσύ δεν τρώγεσαι με τίποτα!
– Κυριολεκτούμε τώρα;
– Φυσικά!…
Όλα ξαφνικά μαύρισαν γύρω του. Πυκνοί καπνοί (το Ν, με την πελοποννησιακή προφορά) άρχισαν να βγαίνουν από παντού. Φιγούρες τρομακτικές, που τον συντρόφευαν τα βράδια στις ταινίες, εμφανίζονταν σαν σίφουνας… Πριόνια, ζόμπι, μάσκες, δρεπάνια, δράκουλες, ανομολόγητοι φόβοι… όλα εκεί. Οσα τόσα χρόνια έβλεπε ως θέαμα, τώρα ήταν μπροστά του!
Και, ω του θαύματος! Άρχισαν να χορεύουν!
Αλλά τώρα, το σκηνικό είχε αλλάξει. Γνώριμο. Όπως πέρυσι. «Για σιγά», σκέφτηκε. «Εδώ είναι η Σουίτα. Να και τα παιδιά από την Κινηματογραφική Λέσχη». Πότε έφτασε η Παρασκευή;;;; Και δεν πρόλαβα να φτιάξω μια στολή για το πάρτι!»
………………………………………………………………………………..
Για να μην πάθετε τα ίδια, ετοιμαστείτε! Η μέρα πλησιάζει: Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου, στις 10 το βράδυ στη Σουίτα.
Κι όποιος φοβάται, πάει και κοιμάται…
.