Ίσως εκείνο που αναζητά διακαώς ο άνθρωπος και πιο επίμονα στις μέρες μας να είναι η ομορφιά. Αν αφουγκραστεί τους πόθους του, τότε η ομορφιά αυτή έχει τη δυνατότητα να τον σώσει ή να τον καταδικάσει.
Η ομορφιά καθρεφτίζει τις μύχιες αναζητήσεις των διψασμένων «θέλω» που αγωνιούν για την απόκτηση της φύσις της ωραιότητας. Μιας ωραιότητας που έχει την τάση να χάνεται και να ξαναβρίσκεται. Ένας παράδεισος που κάποτε χάθηκε από το βλέμμα του ανθρώπου, το οποίο ανήμπορο στη θέα της μη θέας του άγιου κάλλους άρχισε να χάνει την παραμονή στο ιδανικό και άγιο στοιχείο της ζωής. Η ενανθρώπιση όμως ως αντίποδας στη ζωή χωρίς Θεό, έντυσε τις ελπίδες του ανθρώπου των δακρύων με σάρκα και γέμισε της ψυχής τον βυθό με αίμα θυσιαστικής αγάπης.
Η ομορφιά είναι παντού. Ένα όμορφο κορίτσι «και βλέμματι και κινήματι, και τη των μελών συνόλωςαβρότητι, και ορών και ορώμενον, μάλαγμα ηδονής ή τω άρρενι» κατά τον Ιωάννη Χρυσόστομο, η φύση που στο «στέγνωμα» της βροχής αναδύει την ευωδία της γλυκείας γης, το φύσημα του αέρα που σε χαϊδεύει και σε γλυκαίνει με το μεθυστικό αέρινο άρωμα των λουλουδιών, τα αστέρια στον ουρανό που συνδέουν ζωές και πολιτισμούς, ένα χαμόγελο που ζεσταίνει την αγωνία σου, ένα ταξίδι σε μέρη άγνωστα που σε προκαλούν να τα έχεις εικόνα καθημερινή στο πρωινό σου ξύπνημα, ο chillout ήχος του CapeClear του ChrisCoco.. Κι αν δεν υπήρχε αυτή η ομορφιά; Ίσως να μην υπήρχε Θεός. Γιατί η ομορφιά και το άγιο κάλλος είναι η ίδια η ζωή και η αλήθεια. Ο Τριαδικός Θεός για την αγάπη του Οποίου γίνεσαι αλήτης όπως η άγια μορφή του οσίου Πορφυρίου. Κι εφόσον όλα τα εποίησε καλώς, η ομορφιά είναι όλα. Ακόμη και η αμαρτία είναι όμορφη. Κι αυτό όταν έχει κατεύθυνση δημιουργικής ολοκλήρωσης και μεταμορφωτικής αναγέννησης.
Η ομορφιά σας εικόνα, σαν άκουσμα, σαν θέα, σαν ηδονή ψυχής και σώματος. Μία άγια ευεργεσία στην ασκητική της αγάπης και της ευχαριστιακής μέθεξης στο Σώμα και το Αίμα. Η ομορφιά δεν κρύβεται. Διαχέεται και εκπληρώνει τη φύση της. Ξεντύνει την ασχήμια του ειδεχθούς και του ειδώλου και ντύνει με αγιοπνευματική δόξα την κτιστή και φθαρτή πτώση. Τινάζει στον αέρα το χώμα της αμαύρωσης και στολίζει αρχοντικά με Θεό την ύπαρξη. Και αντικρίζει στον εαυτό της το θείο της πρόσωπο. Τον Άγιο Θεό που κοινωνεί με την κτίση και τον άνθρωπο. Αν δεν υπήρχε Θεός, δεν θα υπήρχε ομορφιά. Όλα και τα πάντα και τα όλα των όλων και τα πάντα των όλων γινομένων είναι και γίνονται Χριστός. Χριστοποιούνται και ζαλίζονται στη σκέψη της όντως αγάπης. Την ζουν, την επιδιώκουν κι εκείνη, ομορφαίνει τη ζωή τους.
Η ομορφιά είναι μοναδική όταν Χριστός μπει στις καρδιές. Όταν η χρηστοήθεια ματώνει στις δοκιμασίες και ανασταίνεται στη δοξαστική αύρα της ανάστασης. Όλα είναι Χριστός. Όλα γίνονται Χριστός. Χριστός στην καρδιά. Χριστός στα χείλη. Χριστός στο νου. Χριστός στην ψυχή. Χριστός στο σώμα. Χριστός στο χθες. Χριστός στο σήμερα. Χριστός στο αύριο. Χριστός στο αιώνιο. Μία όμορφη ευλογία σαν τον ικετήριο κανόνα εις τον Ιησού Χριστό.
Ιησού γλυκύτατε, τών αποστόλων ή δόξα, Ιησού μου, καύχημα τών μαρτύρων, Δέσποτα παντοδύναμε Ιησού, σώσον με, Ιησού σωτήρ μου, Ιησού μου ωραιότατε, τόνσοίπροστρέχοντα, Σώτερ Ιησού με ελέησον, πρεσβείαις της τεκούσης σε, πάντων, Ιησού, τών αγίων σου, προφητών τε πάντων, σωτήρ μου Ιησού, καί της τρυφής τού παραδείσου αξίωσον, Ιησού φιλάνθρωπε.
Ηρακλής Αθ. Φίλιος
(e-mail: iraklisfilios@gmail.com)
.