Συγκλονίστηκε η Ελλάδα με την αιματοβαμμένη συμπλοκή δυο οικογενειών στο χωριό Βορίζια της ορεινής Κρήτης με δυο νεκρούς και πολλούς τραυματίες την 1 Νοεμ. 2025. Μια μυστηριώδης έκρηξη σε ανεγειρόμενη κατοικία μέλους μιας οικογένειας έγινε αφορμή να βγουν βαριά όπλα και από τις δυο οικογένειες, να πέσουν πάνω από 2.000 σφαίρες , να πεθάνουν δυο και να τραυματιστούν περισσότεροι. Το περιστατικό δεν είχε τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της βεντέτας, δηλαδή δεν έγινε προκειμένου να εκδικηθεί κάποιος έναν φόνο δικού του ανθρώπου στο παρελθόν. Ούτε έγινε εξαιτίας της έκρηξης, αυτό ήταν η αφορμή. Ακόμη ερευνούν οι Αρχές τα πραγματικά αίτια της σφαγής. Κάποιες διαφορές σχετικά με την κατανομή βοσκοτόπων δεν ακούγεται ως επαρκής αιτία για τέτοιας έκτασης συμπλοκή από κανέναν λογικό άνθρωπο, αν και -δεδομένου του μορφωτικού και πνευματικού επιπέδου τέτοιων ανθρώπων- τίποτε δεν αποκλείεται. Το μόνο βέβαιο είναι οτι η τοποθέτηση εκρηκτικού μηχανισμού στην οικία ενός εξ αυτών έγινε ακριβώς για να ξεσπάσει ο μεταξύ τους πόλεμος σαν έτοιμοι από καιρό.
Βέβαιο επίσης είναι οτι η βία έγινε πλέον ενδημικό φαινόμενο στην κοινωνία μας. Όπως είπε χαρακτηριστικά κάποια μάρτυρας εγκληματικού περιστατικού σε δημοσιογράφο στην Αθήνα ”η κοινωνία έχει ξεφύγει”. Ο γράφων προσθέτει οτι αν μείνουμε για μια μόλις εβδομάδα χωρίς αστυνομία και νοσοκομεία θα φανεί πόσο ελάχιστα απέχουμε από την εποχή των ανθρώπων των σπηλαίων και πόσο λίγη πρόοδο σημείωσε η καταλαγή-υποχώρηση των ενστίκτων σε σχέση με το αληθινό πνεύμα. Το αστυνομικό δελτίο καταλαμβάνει όλο και περισσότερο μέρος στα δελτία ειδήσεων και δείχνει μια κοινωνία σε παρακμή, λίγο απέχουσα από την πλήρη διάρρηξη του κοινωνικού συμβολαίου (ο γράφων εδώ υπενθυμίζει οτι κοινωνικό συμβόλαιο -πολύ περιεκτικά- σημαίνει την παράδοση εκ μέρους των μελών μιας κοινωνίας μέρους της απόλυτης ελευθερίας τους στο οργανωμένο κράτος, προκειμένου να επιτευχθεί η ομαλή κοινωνική συμβίωση με προστασία και από τις αυθαιρεσίες του κράτους και από τις αυθαιρεσίες των ανθρώπων εναντίον άλλων ανθρώπων).
Η γνώμη του γράφοντος είναι οτι η επέκταση της ανομίας και η υποχώρηση του πνεύματος οφείλεται κυρίως στην υποχώρηση της διδασκαλίας της κλασικής παιδείας και της λογοτεχνίας, στην διάδοση των κάθε είδους σκουπιδιών του διαδικτύου και στην υποχώρηση των οικογενειακών αξιών. Αυτά όμως τα τεράστια θέματα εκφεύγουν των στενών πλαισίων ενός σημειώματος. Ας επικεντρωθούμε λοιπόν στα Βορίζια και στο θέμα της οπλοκατοχής στην Ελλάδα και στην Κρήτη ειδικότερα. Προ ολίγων ημερών ο υπουργός Δικαιοσύνης έκανε μια σημαντική δήλωση λέγοντας οτι αυτό που έγινε στα Βορίζια, αυτό που έγινε προ ετών στα Ζωνιανά και γενικώς το θέμα της οπλοκατοχής δεν είναι βεντέτες, είναι οργανωμένο έγκλημα και έτσι πρέπει να αντιμετωπισθεί. Συμφωνώ και επ’αυτού υπενθυμίζω κάτι που έγινε προ πολλού καιρού σε ένα γειτονικό μας μέρος, προκειμένου να εξάγουμε τις αναλογίες. Στην Σικελία, ένα νησί που γνώρισε στο διάβα της Ιστορίας του πάμπολλους κατακτητές, αναπτύχθηκε από το 1870, οπότε ολόκληρη η Ιταλία ενοποιήθηκε, το φαινόμενο της Μαφίας. Η Μαφία αρχικά ήταν μια επαναστατική ομάδα βάσης (για να δανειστώ έναν μαρξιστικό όρο) εναντίον των Ισπανών κατακτητών που ήλεγχαν την Σικελία για πάνω από 600 χρόνια και η ρίζα του ονόματος είναι μάλλον αραβική. Μετά την ιταλική ενοποίηση, οι Σικελοί γαιοκτήμονες χρησιμοποίησαν τους μαφιόζους για προστασία εναντίον των πτωχών Σικελών αγροτών και κτηνοτρόφων ως φύλακες των κτημάτων τους, δεδομένου οτι από την επαναστατική περίοδο η Μαφία είχε οργανωμένη και πειθαρχημένη δομή, την οποίαν ονόμαζαν ”οικογένειες” (sic). Σύντομα μετάνοιωσαν για την επιλογή τους αυτή. Η Μαφία, πάνοπλη ήδη από χρόνια, άρχισε να ζητά όλο και περισσότερα για την προστασία που παρείχαν με αποτέλεσμα οι γαιοκτήμονες να περιέλθουν σε κατάσταση ομηρίας. Επίσης σύντομα η Μαφία άρχισε να εκβιάζει κάθε επαγγελματική ομάδα για παροχή χρημάτων με αντάλλαγμα την παροχή προστασίας, στην πραγματικότητα οι μαφιόζοι εκβίαζαν τους πάντες προκειμένου να μην τους μετατρέψουν σε παρανάλωμα του πυρός. Αυτά για την Ιστορία.
Στην ορεινή Κρήτη της αμορφωσιάς και των στενών οικογενειακών δεσμών (λέγεται σε παροιμία οτι όταν πέσει η τρίχα του συγγενούς πέφτει το κεφάλι αυτού που την έριξε), με κατοίκους που λόγω των πολλών εθνικών αγώνων των προγόνων τους εναντίον των δικών τους κατακτητών (Οθωμανών Τούρκων), της συμμετοχής τους στον Μακεδονικό Αγώνα και στον αγώνα εναντίον των Γερμανών, νομίζουν οτι όλη η υπόλοιπη Ελλάδα τους χρωστάει στο διηνεκές και δεν θα ξεχρεώσει ποτέ, με κατοίκους που ταυτίζουν την λεβεντιά με την αυθαιρεσία κάθε είδους, από την οδηγική συμπεριφορά μέχρι πυροβολισμούς σε κάθε περίσταση, είτε στον αέρα σε γάμους, είτε εναντίον αστυνομικών που κάνουν κάποιον έλεγχο, σε αυτήν την Κρήτη είμαστε όλοι ένα βήμα πριν την δημιουργία μιας Μαφίας τύπου της Σικελίας (αν δεν έχει δημιουργηθεί ήδη). Ο γράφων εδώ εξαιρεί βεβαίως τους νομοταγείς Κρητικούς, οι οποίοι θεωρούν ντροπή για το νησί τους την ύπαρξη τέτοιων συμπατριωτών τους και βεβαίως αυτοί είναι περισσότεροι από τους άνομους της υπαίθρου. Αλλά το στίγμα υπάρχει, όπως και η απειλή που προανέφερα. Τι πρέπει να γίνει λοιπόν;
Αμέσως-αμέσως νομίζω οτι πρέπει να μαζευτούν τα όπλα. Το Κράτος διαθέτει νομοθετικά μέσα για κάτι τέτοιο. Στα χωριά όπου υπάρχουν ενδείξεις υψηλού βαθμού οπλοκατοχής να γίνουν εκτεταμένες έρευνες από την Αστυνομία του τύπου ”ερευνώ-ευρίσκω-μπαγλαρώνω”. Κάτι τέτοιο προϋποθέτει πράξη νομοθετικού περιεχομένου, το οποίο εκδίδεται για αντιμετώπιση εκτάκτων συνθηκών, όπως αυτή, σύμφωνα με το άρθρο 44 του Συντάγματος, το οποίο θα περιορίζει το δικαίωμα ασύλου της κατοικίας ακριβώς για την αντιμετώπιση εκτάκτων -και επικινδύνων-συνθηκών. Επίσης, με έκτακτη νομοθέτηση να τιμωρούνται στο εξής με βαρύτατες ποινές η οπλοκατοχή και οπλοχρησία (εδώ δεν είναι Αμερική, κύριε Άδωνι Γεωργιάδη). Όσοι παραδώσουν οικειοθελώς τα όπλα τους να απαλλαγούν κάθε περαιτέρω ευθύνης. Η προστασία-και η ανωνυμία- των μαρτύρων που θα βοηθήσουν την Αστυνομία να είναι βεβαίως δεδομένη. Η Κρήτη πρέπει να επανέλθει στο Κράτος. Η Εκκλησία οφείλει εδώ να κάνει το χρέος της στέλνοντας ιεραποστόλους (ναι, ιεραπόστολο χρειάζονται αυτοί οι άνθρωποι, όπως στα παλιά τα χρόνια) και το Υπουργείο Παιδείας οφείλει να ιδρύσει εκεί σχολεία δεύτερης ευκαιρίας και επαγγελματικά ΙΕΚ για όσους επιθυμούν φοίτηση (σ.σ. το Υπουργείο θα χρειαστεί να δώσει και ένα γερό επίδομα γενναιότητος στους εκπαιδευτικούς που θα δεχθούν να διδάξουν σε μέρη σαν αυτά. Προσοχή, δεν αστειεύομαι).
Ο γράφων λυπάται που αναγκάζεται να κάνει προτάσεις σαν αυτές για μια ελληνική περιοχή , η οποία όντως προέρχεται από μια όντως ηρωϊκή παράδοση, πλην όμως κάποιος πρέπει να πει σ’αυτούς τους ανθρώπους οτι ο πόλεμος τελείωσε. Και οτι σε ειρηνικές περιόδους ούτε όπλα έχουμε, ούτε απάτες εκτεταμένες με οργανισμούς τύπου ΟΠΕΚΕΠΕ κάνουμε. Μόνο η υποταγή στους νόμους εξασφαλίζει μια ήσυχη και μακρά ζωή. Και για όσους αφελείς πιστεύουν οτι τα έθιμα είναι πανίσχυρα, απαντώ οτι ο νόμος καταργεί έθιμο, το έθιμο δεν καταργεί νόμο ποτέ. Ακόμη και αν αυτός ο νόμος θα χρειαστεί να είναι δρακόντειος.
Ιωάννης Ξηρός
Ταξίαρχος ε.α.