Του Γεωργίου Παπασίμου
Δικηγόρου
(papasimos.wordpress.com)
Η εισδοχή της Κύπρου στην μνημονιακή «λαιμητόμο» της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ., ακολουθώντας την Ελλάδα, η οποία έχει μετατραπεί στα τρία χρόνια της μνημονιακής «δαγκάνης», σε παγκόσμιο «πειραματόζωο», αποτελεί, αντικειμενικά, τεράστια οπισθοδρόμηση, με μεγάλους κινδύνους για το παρόν και το μέλλον του Ελληνισμού.
Ο συνδυασμός της ριζικής επιδείνωσης της θέσεως των μισθωτών και των μικρομεσαίων στρωμάτων, που οδηγεί στην εξαθλίωση και μπορεί να φθάσει σε σοβαρή ανθρωπιστική κρίση, με την συνεχιζόμενη υπονόμευση των δομών εθνικής κυριαρχίας, με χαρακτηριστικά της μετατροπής αυτών σε «αποικίες χρέους», συνιστά ένα ιδιαιτέρως επικίνδυνο υπόστρωμα, που μπορεί να οδηγήσει σε μείζονες εθνικούς «ακρωτηριασμούς» των διαχρονικών συμφερόντων του Ελληνισμού στην ευρύτερη περιοχή της Λεκάνης της Μεσογείου και των Βαλκανίων.
Τελικά, η αποφυγή της «θανάσιμης παγίδας» για την αυτοτέλεια της Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω του Σχεδίου Ανάν πριν λίγα χρόνια και η οποία απετράπη, εξαιτίας της πατριωτικής και γενναιόφρονος στάσης του αείμνηστου Προέδρου της Κύπρου Τάσσου Παπαδόπουλου, δεν ήταν οριστική. Επανέρχεται η στόχευση αυτή εκ πλαγίου, μέσω της μνημονιακής κηδεμονίας από τις δυνάμεις του Ευρωπαϊκού μητροπολιτικού καπιταλισμού και του Δ.Ν.Τ.
Εξοργιστικό και εξωφρενικό είναι το γεγονός ότι, για τη «θηλιά στο λαιμό» της Κυπριακής Δημοκρατίας, επαίρεται ηλιθιωδώς η πολιτικοοικονομική «ελίτ» της Αθήνας (!!!), με την απίστευτη επιχειρηματολογία, ότι η ένταξη της Κύπρου στο Μνημόνιο καταδεικνύει, ότι η πορεία αυτή είναι μονόδρομος και ότι δεν αποτελεί η Ελλάδα μια εξαίρεση. Αναρωτιέται κανείς, αν αυτοί, που ισχυρίζονται στα Μ.Μ.Ε. το παραπάνω επιχείρημα, «έχουν σώας τας φρένας», αφού, τελικά, από τον Ευρωπαϊκό Νότο, που βρίσκεται σε μεγάλη κρίση, με «εργαλείο» το δημόσιο χρέος, μόνο η Ελλάδα και η Κύπρος έχουν εισέλθει στην μνημονιακή «δαγκάνη», δηλαδή το σύνολο των Χωρών του Ελληνισμού !!!
Πρόκειται για την πλέον άφρονα και εγκληματική μεταπολεμική πράξη του Ελληνικού κεφαλαίου, το οποίο διέπεται διαχρονικά από έντονο «παρασιτισμό» και «μαυραγοριτισμό» και της «θεραπαινίδας» αυτού, που είναι η πλειοψηφία του πολιτικού προσωπικού της Χώρας (κατά κύριο λόγο του δικομματισμού), που ενήργησε σε βάρος του Ελληνικού και Κυπριακού Λαού και των διαχρονικών συμφερόντων του Ελληνισμού στην περιοχή. Εξάλλου, πρόκειται και για τρομακτικά «μυωπική» πολιτική και πράξη του Ελληνικού κεφαλαίου, το οποίο κινδυνεύει να υποστεί και το ίδιο «πανωλεθρία», εξαιτίας της ένταξης στο Μνημόνιο και να χάσει τα προνόμια, την δύναμη και κύρος, που είχε, μέσω της αξιοποίησης του Ελληνικού πελατειακού Κράτους, στον εθνικό Ελληνικό χώρο και στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων. Από το επικίνδυνο «άλμα» της εισόδου στην Ο.Ν.Ε., άρα στον πυρήνα του μητροπολιτικού καπιταλισμού, εξαιτίας της πρόδηλης ανικανότητας και της «μαυραγορίτικης» αντίληψής του, αφού δημιούργησε έναν αμίμητο κλεπτοκρατισμό τις προηγούμενες δεκαετίες, μετατρέπεται σε υποτελή «νάνο» έναντι του Ευρωπαϊκού κεφαλαίου, παρασύροντας την Ελλάδα, αλλά και τον Κυπριακό Ελληνισμό, στην «δίνη» της υποβάθμισης, της απαξίωσης, της εξαθλίωσης και της επανάληψης πιθανών νέων εθνικών «ακρωτηριασμών».
.