Φυσάει Κόντρα στον Προυπολογισμό 2015 του δήμου Τρικκαίων

fysaeikontra-logo

ΑΠΟ ΤΗΝ «ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΗΣΗ» ΣΤΗΝ «ΠΕΠΑΤΗΜΕΝΗ»
Η κατάρτιση του ετήσιου προϋπολογισμού του Δήμου, για μας είναι μία κορυφαία πολιτική διαδικασία, για το λόγο ότι αποτυπώνει και αντανακλά την πολιτική βούληση, τους στόχους αλλά και τις προτεραιότητες της δημοτικής αρχής και για αυτόν ακριβώς το λόγο δεν μπορούμε να κατανοήσουμε γιατί η εισηγητική έκθεση που συνοδεύει το σχέδιο του προϋπολογισμού παραδόθηκε στις δημοτικές παρατάξεις με την έναρξη της συνεδρίασης για τη συζήτησή του .
Η απλή παράθεση των αριθμών δεν φθάνει , η εισηγητική έκθεση δίνει το πολιτικό στίγμα και τη φιλοσοφία που διακατέχει τη νέα δημοτική αρχή .
Στην εισηγητική λοιπόν έκθεση του Προϋπολογισμού αποτυπώνονται οι πέντε στόχοι της οικονομικής πολιτικής δημοτικής αρχής που είναι η εξής μία: αύξηση των εσόδων από τους δημότες μέσα από την ανατίμηση δημοτικών τελών και εισφορών από τους δημότες από την μία, πολιτικές περιορισμού των δαπανών από την άλλη .
Γιατί η δημοτική αρχή φάνηκε να ενδιαφέρεται μόνο για πολιτικές που θα αποσκοπούν στον εκσυγχρονισμό του εισπρακτικού μηχανισμού, στην αύξηση των ιδίων εσόδων, στην επένδυση στην προστιθέμενη αξία της γης, ώστε όπως τονίζεται «να δώσει ο Δήμος απάντηση στην κρίση», η οποία παρουσιάζεται ταυτόχρονα για τον κ. Δήμαρχο και τους συνεργάτες του στην εκτελεστική επιτροπή «ως ευκαιρία» (!!!).
Αυτές τις πολιτικές και οικονομικές στοχεύσεις διαμορφώνει πέντε χρόνια μετά το ξέσπασμα της πολιτικής των μνημονίων της σκληρής λιτότητας , της ύφεσης και της ανεργίας η «νέα» δημοτική αρχή που όπως φαίνεται από την επανεκκίνηση βρέθηκε να ακολουθεί την πεπατημένη των προκατόχων της και σαφώς της κυβέρνησης η οποία την στήριξε για να εκλεγεί.
Γιατί η νέα δημοτική αρχή προφανώς αντέγραψε το πολιτικό στίγμα και τη φιλοσοφία της προηγούμενης και συνεχίζει με τον προϋπολογισμό αυτό για το 2015 να βαδίζει στη στρατηγική που εξυφαίνεται στον χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στα χρόνια του Μνημονίου.
Αυτήν δηλαδή της συνειδητής αποδυνάμωσης του ρόλου της Αυτοδιοίκησης, της περικοπής δαπανών και της μείωσης του προσωπικού αλλά και της σταδιακής εκχώρησης αρμοδιοτήτων του Δήμου στην ιδιωτική πρωτοβουλία.
ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
Ο Προϋπολογισμός του Δήμου κατατίθεται σε μία συγκυρία ασφυκτική για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, αφού η κυβέρνηση Σαμαρά ευτυχώς όχι για πολύ ακόμα, συνεχίζει το καταστροφικό έργο των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων, στοχοποιώντας τους δήμους.
Καταρτίστηκε υπό το βάρος της παρατεινόμενης ύφεσης και της δογματικής εμμονής στις πολιτικές της εσωτερικής υποτίμησης που βιώνει η χώρα, που έχουν οδηγήσει όλους τους οικονομικούς και κοινωνικούς δείκτες σε δραματική υποχώρηση.
Η γενική αυτή εικόνα της χώρας, παρά τις ιδιαιτερότητες της τοπικής ανάπτυξης, είχε και έχει αναπόφευκτα αντανάκλαση και στον κοινωνικό και παραγωγικό ιστό του Δήμου: εκτίναξη της ανεργίας, βίαια φτωχοποίηση των μεσαίων στρωμάτων, κλειστά μαγαζιά, κοινωνική συνοχή που έχει πλέον διαρραγεί .
Ο Δήμος, όπως άλλωστε και το σύνολο της τοπικής αυτοδιοίκησης, «εντέλλεται» να λειτουργήσει στο εξαιρετικά ασφυκτικό πλαίσιο του «Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2015-2018» που ψήφισε η συγκυβέρνηση τον Απρίλιο του 2014 που προβλέπει για την τοπική αυτοδιοίκηση: μείωση των πόρων που διατίθενται από την κεντρική κυβέρνηση, μείωση των προνοιακών επιδομάτων, ιδιωτικοποίηση ζωτικών τομέων αρμοδιότητας των δήμων, όπως είναι η καθαριότητα και ο ηλεκτροφωτισμός και άσκηση πίεσης για αυξήσεις στα ανταποδοτικά τέλη που θα κληθούν να πληρώσουν οι πολίτες.
Στο ασφυκτικό αυτό πλαίσιο, προστίθεται και η εποπτεία των ΟΤΑ από το κατ’ ευφημισμό «Παρατηρητήριο Οικονομικής Αυτοτέλειας των ΟΤΑ» που στην ουσία αποτελεί θεσμό «επιτροπείας» των Δήμων και έρχεται σε κατάφωρη αντίθεση με τη συνταγματική επιταγή για τη διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια των ΟΤΑ.
Η ζοφερή αυτή εικόνα, περιλαμβάνει δυστυχώς και απόπειρες ποινικοποίησης της πολιτικών αποφάσεων των οργάνων της τοπικής αυτοδιοίκησης μέσα από σειρά διώξεων των δημάρχων που αντιστέκονται στην κατ’ ευφημισμό αξιολόγηση που στην πραγματικότητα οδηγεί στην μείωση των υπηρεσιών προς τον πολίτη μέσω απολύσεων προσωπικού του Δήμου.
Το ιδεολόγημα ότι οι σπατάλες στη Τοπική Αυτοδιοίκηση αποτελεί τη βασική αιτία για τη διόγκωση του δημόσιου χρέους χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον από τα κυβερνητικά στελέχη για προωθηθούν οι περικοπές. Μόνο που οι αριθμοί είναι αμείλικτοι με την κυβερνητική επιχειρηματολογία.
Οι ΟΤΑ ευθύνονται μόλις για το 1,2% του Δημόσιου Χρέους την στιγμή που οι περικοπές στην επιχορήγησή τους από τον Κρατικό Προϋπολογισμό την περίοδο 2009-2014 προσεγγίζουν το 60%, χωρίς φυσικά να κλείνουμε τα μάτια και να υπερασπιζόμαστε τις υπέρογκες σπατάλες δημάρχων που έστηναν τα δικά τους πελατειακά δίκτυα με τα χρήματα των Δήμων.
Πιο συγκεκριμένα, οι ΚΑΠ το 2009 ανήλθαν σε 2.845 εκατ. ευρώ και το 2014 η εκτίμηση είναι 1.350 εκατ. ευρώ (αποτελώντας το 47,5% του 2009), ενώ η ΣΑΤΑ που αφορά το επενδυτικό έργο των ΟΤΑ μειώθηκε από 847,5 εκατ. ευρώ το 2009 σε 180 εκατ. ευρώ, κατ’ εκτίμηση το 2014 (αποτελώντας το 21,2% του 2009!).
Η κυβέρνηση συνεχίζει να κουνάει το δάχτυλο περί νομιμότητας την ίδια στιγμή που δεν αποδίδει στους δήμους τα προβλεπόμενα ακόμα και με βάση το άρθρο 259 του «Καλλικράτη».
Και η τραγική ειρωνεία είναι ότι όλα τα παραπάνω λαμβάνουν χώρα σε μία περίοδο που οι πολίτες έχουν ανάγκη την Τοπική Αυτοδιοίκηση περισσότερο από ποτέ.
Σε μία χρονική συγκυρία πρωτοφανή για τα μεταπολεμικά δεδομένα όπου:
1)Η ανθρωπιστική κρίση είναι διάχυτη στην πόλη και δεν κρύβεται κάτω από κανένα χαλάκι για να μην χαλάσει την φιλοτεχνημένη εικόνα του “successstory”, ανθρωπιστική κρίση που δεν περιορίζεται στους αστέγους, τους εξαθλιωμένους και τους τοξικοεξαρτημένους, δηλαδή στις πτυχές που γίνονται ορατές με γυμνό μάτι, αλλά εντοπίζεται και μέσα στα νοικοκυριά των ανέργων, αυτών που δεν έχουν να πληρώσουν τους φόρους και τις οφειλές στις τράπεζες, αυτών που βάζουν λουκέτα στις επιχειρήσεις και αυτών που δίνουν την μάχη της καθημερινής επιβίωσης.
2)Η κρίση της καθημερινότητας της ζωής στην πόλη γιατί τα πιο «μικρά», τα πιο καθημερινά προβλήματα είναι αυτά που επικαθορίζουν και την ποιότητα ζωής των ανθρώπων που κινούνται στην πόλη. Οι λακκούβες στους δρόμους, τα σπασμένα πεζοδρόμια, ο ελλιπής ηλεκτροφωτισμός σε δρόμους και πλατείες, οι εγκαταλελειμμένες παιδικές χαρές και αθλητικοί χώροι αποτελούν στοιχείο ταυτότητας πλέον για την πόλη που σε συνδυασμό με την ελλειμματική καθαριότητα, τον περιορισμό στις δυνατότητες βιώσιμης κινητικότητας, την κατάχρηση στους ελεύθερους και δημόσιους χώρους αποδεικνύει γιατί ο Δήμος έχει αποτύχει παταγωδώς στη διαχείριση των προβλημάτων της καθημερινότητας.
Και όλα αυτά που μετά την κατάργηση της δημοτικής αστυνομίας και των σχολικών φυλάκων που οδήγησαν σε απώλεια εσόδων για τους δήμους και αύξησαν το κόστος συντήρησης των σχολείων, με την δήθεν «αξιολόγηση» και τις επιπλέον απολύσεις «προ των πυλών» συνεχίζεται η αποδόμηση και η συρρίκνωση των δομών της Τ.Α. , οδηγώντας στην ιδιωτικοποίηση των λειτουργιών της.
Σε αυτό λοιπόν το κοινωνικό περιβάλλον και σε αυτή την κρίσιμη πολιτική συγκυρία, η σημερινή δημοτική αρχή καταθέτει έναν προϋπολογισμό και ένα τεχνικό πρόγραμμα απολύτως αναντίστοιχα με τις ανάγκες της κοινωνίας και του Δήμου μας .
Ο προϋπολογισμός αποτελεί συνέχεια της πολιτικής της λιτότητας, είναι πλασματικός και αναξιόπιστος, δεν απαντάει με πειστικό τρόπο στις ανάγκες της τοπικής κοινωνίας και των πολιτών, δεν κομίζει καμία αλλαγή στην μέχρι σήμερα λογική της «διαχείρισης της φτώχιας», στην ουσία δεν αποτυπώνει την παραμικρή αλλαγή πλεύσης, παρά το επικοινωνιακά τεχνάσματα για τις «100 πρώτες ημέρες».
Το καράβι του Δήμου δεν τολμά να αλλάξει πορεία, δεν συγκρούεται με τις κυβερνητικές λογικές, συνεχίζει να πλέει στα ίδια αβαθή νερά της συντηρητικής νεοφιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής, της διαχείρισης της φτώχιας και της αδυναμίας παρέμβασης . Για παράδειγμα :
Αποτελεί πάγια θέση της παράταξής μας ότι η εκάστοτε δημοτική αρχή θα πρέπει να παίρνει όλα εκείνα τα μέτρα που θα δίνουν την δυνατότητα στους πολίτες να έχουν πλήρη και ακριβή γνώση της αξιοποίησης των τελών που καταβάλλουν. Έτσι είχαμε προεκλογικά προτείνει να συντάσσεται ξεχωριστός προϋπολογισμός – απολογισμός για τα ανταποδοτικά τέλη, ώστε ο πολίτης να γνωρίζει αν όντως τα χρήματα που πληρώνει μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ δαπανώνται αποκλειστικά, όπως ορίζει ο νόμος για τους σκοπούς αυτούς.
Ο Προϋπολογισμός δεν περιλαμβάνει καμία παρόμοια πρόβλεψη.
Παράλληλα ο Δήμος οφείλει να αντιπαλέψει το πλαίσιο που έχει διαμορφωθεί που ακυρώνει στην πράξη την αυτοτέλεια της τοπικής αυτοδιοίκησης και να διεκδικήσει από την κεντρική κυβέρνηση τους πόρους που αναλογούν στο Δήμο.
Ο Προϋπολογισμός δεν αποπνέει ούτε κατά διάνοια, διεκδίκηση οικονομικών πόρων .
Στην παρούσα δύσκολη οικονομική συγκυρία αδιαπραγμάτευτες προτεραιότητες του Δήμου πρέπει να είναι η ανάληψη πρωτοβουλιών για τη στήριξη ιδιαίτερα των ευπαθών κοινωνικών ομάδων του Δήμου, για τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής και για την ενίσχυση της εργασίας.
Για την ανακούφιση των ευπαθών κοινωνικών ομάδων του Δήμου από τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης θα πρέπει να ενισχυθούν οι υπηρεσίες κοινωνικής αλληλεγγύης, να ξεκινήσει άμεσα πρόγραμμα συντονισμένων δράσεων στον τομέα της κοινωνικής πολιτικής, μέσα από τη θέσπιση κοινωνικού τιμολογίου που θα προβλέπει μειώσεις τελών για ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, για την ενίσχυση του προγράμματος σίτισης στους βρεφονηπιακούς σταθμούς, την ενίσχυση των υφιστάμενων κοινωνικών δομών (ΚΑΠΗ, κοινωνικό παντοπωλείο, κοινωνικό φαρμακείο).
Ο Προϋπολογισμός δεν προβλέπει τη χρηματοδότησή καμίας αντίστοιχης δράσης.
Γιατί ο Προϋπολογισμός φαντάζει να συντάχθηκε στο Υπουργείο Οικονομικών καθώς στη γραμμή των «παραινέσεων» του παρατηρητηρίου του υπουργείου, να περιοριστεί ο Δήμος στις απολύτως αναγκαίες για την επιβίωσή του δαπάνες.
Όπως επίσης ο Προϋπολογισμός δεν προβλέπει προτεραιότητες ώστε επιτέλους μετά από πέντε χρόνια απαγόρευσης προσλήψεων να προχωρήσουμε στο σωστό και έγκαιρο προγραμματισμό για να στηρίξουμε τις προσλήψεις προσωπικού που έχει ανάγκη ο Δήμος.
Ο προϋπολογισμός δεν κατευθύνει τις πιστώσεις από ίδιους πόρους σε συντηρήσεις κοινόχρηστων χώρων, κτιρίων, οδοποιίας και σχολείων που είχαν παραμεληθεί τα προηγούμενα χρόνια και σε έργα στις δημοτικές και τοπικές κοινότητες.
Η Συντήρηση των δικτύων και υποδομών του Δήμου εκτός του ότι αποσκοπεί και στην ενίσχυση της εργασίας, συμβάλει και στην αλλαγή της εικόνας της πόλης μέσα από την ανατροπή στον τρόπο κατάρτισης του τεχνικού προγράμματος με ιεράρχηση των έργων και των δράσεων στις δημοτικές και τοπικές κοινότητες από τους ίδιους τους πολίτες, στη βάση προτάσεων και προτεραιοτήτων που θα καθοριστούν από τα δημοτικά και τοπικά συμβούλια .
Σε αυτό το πλαίσιο όπως και πριν τις εκλογές τονίζαμε, θα πρέπει να κατευθυνθούν οι αναγκαίοι οικονομικοί πόροι στις τοπικές κοινότητες, ώστε να ανταποδίδονται άμεσα τα τέλη που πληρώνουν οι κάτοικοι ακόμα και του πιο απομακρυσμένου χωριού του Δήμου μας .Ο Προϋπολογισμός συνεχίζει να βαδίζει στην λογική της συγκέντρωσης των πόρων σε μια ελεγχόμενη αρχή και όχι της αποκέντρωσή τους σε όλες τις βαθμίδες του Δήμου.
Κάποτε όμως θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε σοβαρά το ενδεχόμενο να συνταχθεί και να εφαρμοσθεί με βάση τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας ένας συμμετοχικός προϋπολογισμός, ώστε μέσα από τη συμμετοχή τους οι δημότες να καθορίζουν τις προτεραιότητες για τα έργα και τις δραστηριότητες που θα περιλαμβάνει ο προϋπολογισμός του Δήμου.
Ήδη αυτό το μοντέλο υλοποιείται σε δεκάδες ευρωπαϊκές δήμους αντίστοιχου μεγέθους με το δικό μας και οι πολίτες με αμεσοδημοκρατικά κριτήρια αποφασίζουν που θα κατευθύνονται οι οικονομικοί πόροι του Δήμου και όχι κάποιοι ελάχιστοι τεχνοκράτες και πολιτικοί προϊστάμενοι .
Με αυτόν τον τρόπο και μέσα από θεσμοθετημένες διαδικασίες οι πολίτες έχουν αποφασιστικό λόγο για τις μη ανελαστικές δαπάνες, τις επενδύσεις , τα τεχνικά έργα του Δήμου , αλλά και ελέγχουν την εκτέλεσή του . Ο παρών προϋπολογισμός κινείται στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση .
Και όπως ήταν αναμενόμενο ο προϋπολογισμός δεν βάζει ζητήματα όπως διαγραφή μέρους των δανειακών υποχρεώσεων του Δήμου ή έστω η επαναδιαπραγμάτευση τους, ώστε μέσα από την αναστολή της καταβολής τοκοχρεολυσίων και την επιμήκυνση εξυπηρέτησης του εναπομείναντος χρέους, να δώσουμε προτεραιότητα στην άσκηση πραγματικά κοινωνικής πολιτικής .
Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσαν να εξοικονομηθούν οι αναγκαίοι πόροι για την κάλυψη σαφώς καθορισμένων και επακριβώς κοστολογημένων αναγκών της τοπικής κοινωνίας, (ίδρυση και επέκταση βρεφονηπιακών σταθμών , εξασφάλιση ενεργειακής αυτάρκειας στα δημοτικά κτίρια, απαλλαγή ή έστω ουσιαστική ελάφρυνση από τα δημοτικά τέλη των ευπαθών κοινωνικών ομάδων, συνεχής και διαρκή υποστήριξη των κοινωνικών δομών και παραπέρα ανάπτυξή τους )
Αντίθετα η δημοτική αρχή διέγραψε μόνο τα χρέη έναντι των μικροπιστωτών του Δήμου, που στη συντριπτική πλειοψηφία τους ήταν άνθρωποι και επιχειρήσεις της τοπικής οικονομίας, την ίδια ώρα που οι δημότες μετά από πέντε χρόνια ύφεσης καλούνται να πληρώσουν στο ακέραιο και με υψηλά επιτόκια τα εκατομμύρια των δανείων που υπερχρέωσαν το Δήμο και τον οδήγησαν σε καθεστώς δημοσιονομικής επιτήρησης.
Ο προϋπολογισμός τέλος αποδεικνύει ότι και αν ακόμα άλλαξαν τα πρόσωπα στη διοίκηση του Δήμου, η λογική και η πρακτική της διαχείρισης της φτώχειας και της υποτέλειας στις νεοφιλελεύθερες επιλογές μιας κυβέρνησης που ψυχορραγεί, διαπνέει και τη νέα δημοτική αρχή .
Σε μια τέτοια λογική δεν είναι δυνατό να συνηγορήσουμε και τον καταψηφίζουμε.
Τρίκαλα 12 Δεκεμβρίου 2014
Δημήτρης Παπαθανασίου
Δημοτικός Σύμβουλος και επικεφαλής της δημοτικής παράταξης
ΦΥΣΑΕΙ ΚΟΝΤΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ