Ευχαριστήρια επιστολή της οικογένειας του αποβιώσαντος Γεωργίου Δημητρίου

Συγκλονισμένοι από τον αδόκητο θάνατο του πατέρα μας Γεώργιου, ιδιαιτέρως και ευσεβάστως, θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε από καρδιάς όλους και τον καθένα ξεχωριστά για την τιμή που μας κάνατε να μας απευθύνετε πληθώρα συλλυπητηρίων μηνυμάτων, συμπαράστασης και συμπόνοιας στο πένθος που βιώσαμε.

Παρά την υποχρεωτική σας απουσία, σταθήκατε δίπλα μας. Σταθήκατε και στέκεστε δίπλα μας με τα γλυκά σας λόγια, την σκέψη σας, την αγάπη σας, τα τηλεφωνήματά σας, τα συλλυπητήρια μηνύματά σας. Μας συμπαραστέκεστε και εξακολουθείτε – έως και την ώρα τούτη – να συμπαρίστασθε στο βαρύτατο πένθος. Όλες σας οι ευχές είναι μεγάλη παρηγοριά στην ψυχή μας. Θα θέλαμε επίσης ολοκαρδίως να ευχαριστήσουμε τον Μητροπολίτη π. Τρίκκης και Σταγών κ. Αλέξιο και τον Μητροπολίτη Τρίκκης και Σταγών κ. Χρυσόστομο. Τον πρωτοσύγκελο της Ιεράς Μητροπόλεως π Αλέξιο που με τους λόγους του απάλυνε τον πόνο μας αλλά και τους πατέρες που παρευρέθηκαν και συμμετείχαν στην εξόδιο ακολουθία, τον π. Κωνσταντίνο Δεληχρήστο Αρχιμανρίτη Της Μητροπόλεως Λαρίσης, τον π. Λάμπρο Κολώνα Αρχιερατικό Επίτροπο της Μητροπόλεως, τον Αρχιμανδρίτη π. Σεβαστιανό Γιουβανέλη και τους ιερείς π. Δημήτριο Κυρίτση και π. Αναστάσιο Γκαβοτζήμα. Τα μέλη του Σωματείου Ιεροψαλτών Ν. Τρικάλων και ιδιαίτερα τον Χοράρχη κ. Παναγιώτη Καλαμπάκα.

Ο πολυαγαπημένος μας πατέρας και σύζυγος άφησε παρακαταθήκη του σε εμάς την αγάπη του για την ζωή, την οικογένειά του, και τους συνανθρώπους του. Σας ευχαριστούμε και πάλι!! ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥ Η ΜΝΗΜΗ

Υ.Γ ………..Αλήθεια και νόημα στις σχέσεις δίνει νομίζω πατέρα η ανάμνηση, ίσως και η αφήγηση, γιατί πως αλλιώς θα θυμόμασταν τον πατέρα Πρίαμο να φιλά τα πόδια του Αχιλλέα για να θάψει το παιδί του. Ναι, η ιστορία σου για να γίνει γνωστή πρέπει να αποκτήσει ένα νόημα που εγώ ως γιος θα πρέπει να αναζητήσω και να αφηγηθώ στους φίλους και στους ανθρώπους που μπορώ να μιλήσω. Όχι για να στολίσω το πορτρέτο σου με ωραία λόγια που συνήθως λέμε γι’ αυτούς που φεύγουν, αλλά για να δώσω νόημα στη δική μου ζωή, αυτή δηλαδή που μου χάρισες εσύ και η πανάρχαια εντολή των κυττάρων μας…….