Θα συμφωνήσω απολύτως με τον Ευάγγελο Βενιζέλο για το ρόλο του κόμματός του όσον αφορά στη κυβερνητική σταθερότητα αλλά και ως προς την ισορροπία του πολιτικού φάσματος. Πράγματι χωρίς το ΠΑΣΟΚ είναι και τα δύο στον αέρα. Ωστόσο χρειάζεται να καταλάβει ότι η σταθερότητα και η ισορροπία εξαρτώνται από το δικό του εξισορροπητικό ρόλο εντός του ΠΑΣΟΚ.
Εν προκειμένω δεν είναι ανάγκη να έχεις κάνει ακροβάτης σε τσίρκο-πολλώ δε μάλλον αρχηγός στο ΠΑΣΟΚ- ώστε να γίνει αντιληπτό πως όταν ισορροπείς σε τεντωμένο σχοινί, και μάλιστα χωρίς δίχτυ ασφαλείας, αναλαμβάνεις μεγάλο ρίσκο να επιχειρείς air τριπλή τούμπα και να περιμένεις να σταθείς όρθιος. Διότι ακόμη και η Κομανέτσι να ήταν πρόεδρος αυτή την εποχή σ’ ένα κόμμα που μετεωρίζεται, όση προσπάθεια κι αν κατέβαλε προκειμένου να σταθεί όρθια στη μπάρα, ο κίνδυνος να χάσει την ισορροπία της θα ήταν μεγάλος. Συνεπώς ένα ασταθές ΠΑΣΟΚ, το οποίο όλοι παρακολουθούμε με σφιγμένη την ανάσα και λέμε τώρα θα πέσει, κάθε άλλο παρά εγγύηση σταθερότητας αποτελεί για τη κυβέρνηση. Αντιθέτως εγγυημένα αποτελεί πόλο αποσταθεροποίησης.
Λένε ότι η ενασχόληση με το τσίρκο απαιτεί καλή φυσική κατάσταση, πείσμα και αυτοσυγκέντρωση. Πάνω κάτω τα ίδια απαιτεί και η θέση του προέδρου οποιουδήποτε κόμματος, είτε αυτό προσομοιάζει με τσίρκο είτε πάλι έχει στοιχεία που το φέρνουν πιο κοντά σε λούνα παρκ. Στην προκειμένη περίπτωση ο Βενιζέλος διαθέτει πείσμα, αλλά μόνο με πείσμα δεν πείθει ότι μπορεί να σταθεί. Κυρίως να πείσει τον πρωθυπουργό ότι το ΠΑΣΟΚ διασφαλίζει τη κυβερνητική σταθερότητα. Διαφορετικά τα πράγματα θα εξελιχθούν όπως στο ανέκδοτο μ’ εκείνον, που προκειμένου να προσληφθεί στο τσίρκο βούτηξε από ψηλά στο κενό, άρχισε να πετάει γύρω απ’ τους πασσάλους, να κρέμεται απ’ τα σχοινιά, κάνοντας απίστευτες φιγούρες, καταλήγοντας να σταθεί όρθιος δίπλα στον θιασάρχη. «Σας άρεσε» τον ρώτησε. Κι εκείνος του απήντησε: «Μιμήσεις πτηνών κάνεις»;
statesmen,gr