Δημήτρης Νούλας :Τα μασκαρέματα…

maska 3

«Ο πρώτος νόμος για κάθε πλάσμα είναι η επιβίωση, η ζωή. Σπέρνετε κώνειο και περιμένετε να βλαστήσουν στάχυα».( Μακιαβέλι).
Το χουν οι μέρες…. Αν και μεις οι Έλληνες το ζούμε ολοχρονίς… ολημερίς…! Όλη η ύπαρξή μας είναι ένα μασκάρεμα!

Η αρχή από την καθημερινή μας «βιοπάλη»… επίθεση να φάμε τους άλλους στη δουλειά , στο καφέ, στο δρόμο, στον ύπνο μας,…. Χαμόγελο μπροστά…. «ρουφιάνε θα σου δείξω εγώ» από μέσα μας… ποιος είσαι εσύ ;;;;… Θα δεις τι θα πάθεις… πετάμε τη σκόνη στο κατώφλι του γείτονα, αρκεί να μην βρίσκεται στο δικό μας. Κλαιγόμαστε για την ζωή που μας αδίκησε , ενώ έδωσε πλούσια τα ελέη και τις δωρεές της στους άλλους …! Βλέπουμε τη δυστυχία τον πόνο; Ή μήπως ο δικός μας «πόνος» των εν γένει κουρεμάτων… είναι βαρύς νταλκάς κι ασήκωτος; Η μάσκα αλλάζει μορφές… Θυμάστε εκείνη την ταινία με τον Τζιμ Κάρευ;…

Συνέχεια ο πολιτικός μας βίος… αααααα καλά εκεί…. Της μουρλής!!!…. Που σε πονά και που σε δέρνει…. Κατηγόριες, βρισιές, αντεγκλήσεις, οχετοί, πυρ κατά βούληση, οι προδότες , οι λαοσωτήρες …. Ανεβαίνουν σε άλογα οι δανδήδες και σκέφτονται …. Αν ήμουν υπουργός, πρωθυπουργός, αυτό θα ήταν το σχέδιο μου… θα έκανα πόλεμο. Με αυτό τον τρόπο θα φυλάκιζα όλους τους αντιπάλους μου… Και μετά …. «πάμε στον Άδωνι για καφέ που συχνάζουν τεκνά…» όπως λέει το άσμα κι όλα μέλι γάλα…!!

Υπηρεσίες! Προσόντα! Αξία! Μπααααα!…Καλύτερα να ανήκεις σε κάποια κλίκα…..(κόμμα;) όπως θέλετε …

Να πούμε και για την παιδεία μας τον χώρο που πλάθονται ανθρώπινες συνειδήσεις, ανοίγονται δρόμοι, ράβονται φτερά, για το πέταγμα της σκέψης σε δημιουργικές αναζητήσεις…..!! θεμελιώνεται το μέλλον….
Εδώ γελάμε!!

Το τελειότερο μασκάρεμα είναι το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα…. Δεν έχει η μπόχα αρχή και τέλος ….ο μίτος δεν υπάρχει, χάνεσαι στο λαβύρινθο του σκοταδισμού…. Εκπαιδευτικοί που αναλωνόμαστε στην φαγωμάρα του κουτόχαρτου της ύλης, που απομυζούμε γονείς με την γκιλοτίνα των εξετάσεων, με τον πέλεκυ των βαθμών και της εν γένει βαθμοθηρίας …. Εκπαιδευτικοί, προβάλουμε εαυτόν ανώτερο από όλους τους άλλους, που με περίσσια θρασύτητα αποκαλούμε συναδέλφους, συνεργάτες… αυτό κι αν είναι μασκάρεμα!! Και κάποιοι προάγονται μόνο και μόνο γιατί οι κύριοι τους έχουν ποδάγρα! (το που την έχουν αναζητείται λόγω μετάλλαξης).

Γιόμισαν οι δρόμοι σταυροφόρους οσφυοκάμπτες «μετανοούντες», σε μια βιομηχανία αντιλήψεων που μας βολεύουν, γιατί μας κάνουν αρεστούς και πειθήνια αλαλάζοντες σε μεταβλητότητες, με μόνη σταθερότητα πάνω μας το πώς θα ξεθάψουμε ή θα δημιουργήσουμε νέους μασκοφόρους!

Μάσκες, μάσκες ,μάσκες παντού….!

Κι εγώ μια μάσκα κρατώ και τη χρωματίζω ανάλογα τα κέφια μου.. ..πότε κρίνω τους άλλους, πότε τους χαϊδεύω, πότε τους καρατομώ!…Και στη συνέχεια νίπτω τα χέρια μου, να ξεπλυθεί το χρωματολόγιο. Όταν ξεπλυθεί η παλέτα αφήνει ένα μικρό στίγμα που θέλω δε θέλω το βλέπω μόνο εγώ…όμως το βλέπω!

Οι γραμματοσυνδιασμοί έχουν νόημα, μόνο όταν αγγίζουν το νου, όταν δίνουν ανάσα στο βλέμμα, δημιουργούν το θεμέλιο της προσωπικότητας και βέβαια όταν πετούν τη μάσκα στον καιάδα των μίζερων αντιλήψεων μας.

Έχουμε συνηθίσει τόσο τις ανούσιες συζητήσεις, που μια έξυπνη , δημιουργική ιδέα φαντάζει κάτι χυδαίο και παρακατιανό. Αλίμονο σε όποιον ξεστομίζει κάτι ευφάνταστο!!

Ο Ναπολέοντας στα Απομνημονεύματα του γράφει… «… Για κάποιον που σήμερα θα θυσίαζε τα πάντα στο κοινό συμφέρον, υπάρχουν χιλιάδες που δε γνωρίζουν παρά μόνο τις δικές τους απολαύσεις και τη ματαιοδοξία τους. Στο Παρίσι σε έχουν σε υπόληψη, όχι για τις αρετές σου αλλά για το αμάξι σου!»

Κι ο Μιραμπό προτρέπει…. «Θεέ μου, χάρισε μου τη μετριότητα».

Δημήτρης Κ. Νούλας

.