«Όσα γραφτά κι αν θα κάψουν, στο φως δεν βάζουν φωτιά.
Όσες αλήθειες κι αν θάψουν, λεύτερη μένει η καρδιά». (στίχοι: Πάνου Φαλάρα …σε τραγούδι του Β. Παπακωνσταντίνου με μουσική Lluis Llach )
Σήμερα θύμωσα…. Θα μου πείτε τι μας νοιάζει;… Εγώ πάντως θύμωσα και σπάνια θυμώνω.!
Επέτειος του Πολυτεχνείου ( λέμε τώρα!)
Είχε μια διαφορετική, ιδιαίτερη, ελκυστική εκδήλωση στο Πνευματικό κέντρο. Δε με ενδιαφέρει ούτε ποιος τη διοργάνωσε, ούτε ποιοι συμμετείχαν. ….
Πέρασα από κει και εκείνο που αντίκρισα ήταν τα ΝΕΚΡΑ καθίσματα να παρακολουθούν !!!
Ντράπηκα… κοκκίνισα…. θύμωσα….!! Που είναι οι πολίτες της πόλης μικροί και μεγάλοι; Πού είναι οι «αγωνιστές»;…
Μα που αλλού στα πεζοδρόμια να κονταροχτυπιόμαστε με ένα καλαμάκι καφεϊοειδούς κατασκευάσματος…. Περάσαμε κι από ένα άγαλμα να του αφήσουμε ένα κόκκινο λουλουδάκι….
Κάθισα σε μια θέση ..βρήκα και το φίλο μου το Βασίλη κι άκουγα τις μελωδίες… μετά χάθηκα στις σκέψεις τις σχολικές.. τότε που ο Θωμάς με το μπουζουκάκι και τα άλλα παιδιά ζωγράφιζαν τις νότες και πρόσφεραν με όλους μας, ένα μικρό φόρο τιμής σε ανθρώπους που κάποτε… είχαν ιδέες .. είχαν αξίες… τιμούσαν το ΨΩΜΙ ….. διψούσαν για την ΠΑΙΔΕΙΑ…. πετούσαν να αδράξουν την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ…!
Μετά το «ακατοίκητο» μου… έπιασε άλλη ρότα…. Με έβαλε σε ένα καθρέφτη μπροστά να μαλώνω με εμένα… Εσύ δάσκαλε τι έκανες όλα αυτά τα χρόνια; Τι μηνύματα πέρασες; Πάλεψες να δώσεις στα βλαστάρια την τροφή … το άγγιγμα του λεύτερου αέρα…. άναψες τη φλόγα της παιδείας;….
Να απαντήσω;…. Όχι….!
Ας προβληματιστούμε όλοι για το πόσο μπαγιατέψαμε το ΨΩΜΙ…. πόσο εκμεταλλευτήκαμε την ΠΑΙΔΕΙΑ για οφέλη, ενώ χρωστάμε στην ελληνική Παιδεία, εμείς τη βγάλαμε να μας χρωστάει πάντα…. και τέλος πόσο παρανοήσαμε την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ με το κάνω ότι γουστάρω!
Ψηφίσματα βγάζουμε , ανακοινώσεις με παχιά λόγια και ουσία καμιά….
Τα απόνερα του Πολυτεχνείου εκτός της έλλειψης ΨΩΜΙΟΥ ….ΠΑΙΔΕΙΑΣ…. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ μας πρόσθεσαν και μια ακόμη έλλειψη….. την έλλειψη ΗΘΙΚΗΣ…!!!
Δημήτρης Νούλας
Δάσκαλος
.