Δήλωση της Φ. Αθανασοπούλου για την Πρωτομαγιά του 2012

anejart_athanaso

 

 

 

Η πρώτη του Μάη, είναι μέρα ορόσημο για τους αγώνες του εργάτη και  του απλού λαού ειναι απεργία και οχι αργια!

Στις  αιματοβαμμένες εξεγέρσεις των εργατών του Σικάγο στις αρχές Μάη του 1886 το αίτημα ήταν η μείωση των ωρών εργασίας και το σύνθημα: “Οχτώ ώρες δουλειά, οχτώ ώρες ανάπαυση, οχτώ ώρες ύπνο”.   Εκείνη τη μέρα, 1η Μαΐου του 1886, 400.000 άνθρωποι συμμετείχαν στις απεργίες που γίνονταν σε όλη την χώρα, και πάνω από 80.000 στο Σικάγο. Αυτό το Σάββατο του 1886, μια εργάσιμη μέρα, οι εργάτες, ξεκίνησαν με τις γυναίκες και τα παιδιά τους για να διαδηλώσουν ειρηνικά ενώ στο χώρο της συγκέντρωσης είχαν παραταχθεί αστυνομικές δυνάμεις οι οποίες τελικά διαλύουν το πλήθος και συλλαμβάνουν διαδηλωτές. Οκτώ συλληφθέντες διαδηλωτές δικάστηκαν, τέσσερις αυτών καταδικάστηκαν σε θάνατο και άλλος ένας αφαίρεσε μόνος τη ζωή του στην φυλακή. Η διεθνής προβολή αυτής της δίκης δημιούργησε τα θεμέλια της Εργατικής Πρωτομαγιάς ως Εργατικής Γιορτής.

Το 1892 έγινε η πρώτη πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση στην Ελλάδα, από τον Σοσιαλιστικό Σύλλογο του Καλλέργη. Ακλούθησαν οι διαδηλώσεις το 1893, 1984 και η διαδήλωση των καπνεργατών το 1936 στη Θεσσαλονίκη.. όπου οι δολοφονίες των εργατών ήταν η έμπνευση του Ρίτσου για τον “Επιτάφιο”.  Το 1944 ο κατοχικός στρατός των Γερμανών, εκτέλεσε 200  Έλληνες αγωνιστές στο σκοπευτήριο της Καισαριανής. Ο Νίκος Μαριακάκης, ένας απ’ τους 200, έγραψε στο σημείωμα που άφησε: “Καλύτερα να πεθαίνει κανείς στον αγώνα για τη λευτεριά, παρά να ζει σκλάβος”.  Αξέχαστο και  το «όχι» του Ναπολέοντα Σουκατζίδη στην προσφορά των ναζί να του χαρίσουν τη ζωή, επειδή γνώριζε πέντε γλώσσες και τους ήταν χρήσιμος ως διερμηνέας. Είπε ότι θα δεχόταν να ζήσει μόνο εάν δεν πήγαινε άλλος στο εκτελεστικό απόσπασμα στη θέση του.!!!!!     Το 1976, πάλι πρώτη Μαΐου, είχαμε το θάνατο του Αλέκου Παναγούλη σε τροχαίο. Ο Αλέκος Παναγούλης έχει μείνει στην ιστορία σαν σύμβολο της αντίστασης κατά της χούντας για την απόπειρα δολοφονίας ενάντια στον δικτάτορα Γεώργιο Παπαδόπουλο, με τοποθέτηση εκρηκτικού μηχανισμού , τον Αύγουστο του 1968.

Πόσο μακρινά μας φαντάζουν αλήθεια όλα αυτά όταν αναλογιστούμε τη σημερινή κατάσταση.  Δικαιώματα και κεκτημένα τόσων χρόνων εξαφανίστηκαν εν μία νυκτί υπό τη νέα χούντα της Νέας Τάξης και των Ελλήνων προδοτών -υπηρετών της..     Σήμερα περισσότερο παρά ποτέ η σημερινή μέρα πρέπει να μας θυμίζει όλους αυτούς τους αγώνες που έγιναν με θυσίες πραγματικών αγωνιστών που πάλευαν για ένα καλύτερο αύριο, για ένα δικαιότερο  κόσμο όπου πέρα από το δικαίωμα  της επιβίωσης ο άνθρωπος διεκδικεί το δικαίωμα του «ευ ζειν».. Αυτό το δικαίωμα πασχίζουν σήμερα να μας το πάρουν, να μας κόψουν κάθε ελπίδα κάθε προσδοκία.με ύπουλα μέσα.

Ε λοιπόν δεν θα το καταφέρουν !!! γιατί σε πείσμα όλων των δυσκολιών υπάρχουν και Έλληνες που ακόμα μπορούν να παλεύουν για την αξιοπρέπειά τους  για τα κεκτημένα αυτά δικαιώματα.που τιμούν την ιστορία των αγωνιστών της πατρίδας τους, που μπορούν μα λένε ΟΧΙ… Είμαστε πολλοί, είμαστε Ανεξάρτητοι,  Είμαστε Ελληνες και αποφασισμένοι να πάρουμε τη μοίρα στα χέρια μας!!!!!!!!!!!!!!