Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι
Στις 4 Ιούνη θα εκλέξουμε τους αντιπροσώπους για το 17ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ. Από αυτό το Συνέδριο θα εκλεγεί το νέο Διοικητικό Συμβούλιο της Ομοσπονδίας.
Οι αρχαιρεσίες θα πραγματοποιηθούν στο φόντο ενός νέου πολιτικού σκηνικού, αφού έχουμε πλέον μια νέα συγκυβέρνηση, αυτή των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η οποία στο μεταξύ πρόκειται να ψηφίσει ή θα έχει ψηφίσει ένα νέο μνημόνιο με βαρύτατα αντιλαϊκά μέτρα, κυρίως σε εργασιακά, ασφαλιστικά και οικονομικά ζητήματα.
Τρεις μήνες μετά υπάρχουν δείγματα γραφής για τις προθέσεις και τις προτεραιότητες της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-Καμμένου.
Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν έχει προτεραιότητα να λυθούν τα λαϊκά προβλήματα.
Δεν έχουν δίκιο και δε συμφωνούμε με όσους και όσες μας ασκούν κριτική ότι «βιαζόμαστε, πως δεν αναγνωρίζουμε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η νέα κυβέρνηση». Η κριτική μας δε γίνεται γιατί η νέα κυβέρνηση δε λύνει όλα τα προβλήματα, εδώ και τώρα. Η κριτική μας γίνεται γιατί και η νέα κυβέρνηση δεν κινείται σε φιλιλαϊκή κατεύθυνση.
Άλλες είναι οι προτεραιότητές της.
• Αναγνωρίζει το χρέος της πλουτοκρατίας, ως χρέος του λαού, δηλώνει ότι θα το πληρώνει στο διηνεκές.
• Έχει δεσμευτεί απέναντι στα μεγάλα συμφέροντα, απέναντι στους βιομήχανους, τους τραπεζίτες, τους εφοπλιστές, όλους αυτούς, που μαζί με την Ε.Ε., φόρτωσαν τις συνέπειες της κρίσης στο λαό. Ο αντίπαλος αυτός είναι εδώ, δεν έφυγε με την αλλαγή της κυβέρνησης.
Διαπραγματεύεται «σκληρά» μέσα στη λυκοσυμμαχία της Ε.Ε., αλλά η διαπραγμάτευση αυτή αφορά τα κέρδη ή τη χασούρα της ντόπιας πλουτοκρατίας, μια σχετική χαλάρωση της περιοριστικής πολιτικής, προκειμένου να βρεθεί ζεστό κρατικό χρήμα, που θα στηρίξει τις επενδύσεις και την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων. Γι’ αυτό έχει τη στήριξη του ΣΕΒ, ενώ ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ δηλώνουν πως θα στηρίξουν τη «νέα συμφωνία» (παράταση Μνημονίου).
Η κυβέρνηση «τα στρίβει». Ναι ! Όχι όμως από τη στρατηγική του κεφαλαίου και τις δεσμεύσεις απέναντί του. Εκεί δεν κάνει βήμα πίσω. Εκεί που κυριολεκτικά «τα στρίβει» είναι ακόμα και από τα ψίχουλα του προγράμματος της Θεσσαλονίκης (το 1,2 δις έγιναν τελικά… 0,2 δις).
Την ώρα που ετοιμάζεται η νέα λίστα των σαρωτικών, αντιλαϊκών μέτρων, την ώρα που πρέπει να ξεσηκωθούν και οι πέτρες, οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ στην ΟΛΜΕ, όχι μόνο υπερασπίζονται την κυβερνητική πολιτική (π.χ. τη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου στο Eurogroup), αλλά μεταφέρουν μέσα στο κίνημα τις θέσεις της κυβέρνησης («η κατάσταση είναι δύσκολη, δεν υπάρχουν περιθώρια για οικονομικά μέτρα, μόνο για κάποια θεσμικά, δεν μπορούμε να μιλάμε για ανάκτηση μισθών, όταν υπάρχουν 1,5 εκ. άνεργοι»).
Απευθυνόμαστε με το χέρι στην καρδιά σε κάθε συνάδελφο, ιδιαίτερα σε όσους έχουν πείρα για το τι σημαίνει κυβερνητικός συνδικαλισμός, σε όσους πονάνε το κίνημα, τα σωματεία και τους λέμε:
Είναι δυνατόν να υπερασπιστούμε τα δικαιώματά μας, τις ζωές μας, με τέτοιες συνδικαλιστικές ηγεσίες;
Να ! Αυτό εννοούμε όταν λέμε ότι ανδρώνεται ο νέος κυβερνητικός συνδικαλισμός. Έχουμε όμως πείρα πια.
Όσοι είχαν ελπίδες για κάτι θετικό, κάτι διαφορετικό από αυτή την κυβέρνηση δεν πρέπει να απογοητευθούν.
Το αντίθετο. Πρέπει να δράσουμε οργανωμένα, μαζικά, αποφασιστικά.
Να μη συμβιβαστούμε στην καθημερινότητα της μισής ζωής. Να μην παραιτηθούμε από τον αγώνα για μια ζωή με δικαιώματα, για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, για να έχουν όλα τα παιδιά μόρφωση, υγεία, ελεύθερο χρόνο,διακοπές κ.ά.
Για το λόγο αυτό, χρειαζόμαστε Σωματεία και Ομοσπονδία κάστρα του αγώνα, όπλο στα χέρια μας.
Γι’ αυτό το λόγο έχουμε ανάγκη από ένα κίνημα που θα διεκδικεί την αναπλήρωση των απωλειών που είχαμε τα προηγούμενα χρόνια, που δε θα συμβιβάζεται με τα ψίχουλα και το «έχει ο Θεός», που θα συγκρούεται με τα μεγάλα συμφέροντα, τους επιχειρηματικούς ομίλους, την Ε.Ε.
Γι’ αυτό έχουμε ανάγκη από ένα κίνημα που θα παλεύει για την πραγματική ρήξη, για ριζικές αλλαγές στην κοινωνία και στην οικονομία, ώστε να γίνει ο λαός νοικοκύρης στον τόπο του, κυρίαρχος του πλούτου που παράγει. Υπάρχουν σήμερα όλες οι υλικές προϋποθέσεις για μια τέτοια ανάπτυξη σε όφελος του λαού, για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες μας.
Κίνημα και αγώνες για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν παιδεία
στην υπηρεσία του λαού,
για ολόπλευρη μόρφωση των παιδιών του!
Για την αναπλήρωση των απωλειών μας!
Για την ικανοποίηση των αναγκών μας!
Αυτό είναι το βασικό κριτήριο ψήφου!
.