Χρήστος Πούλιος: “Νόμος Παρασκευόπουλου” ή άλλως “βγάτε σκύλοι αλέστε”

Μείωση ποινών για τους δολοφόνους των δύο Αστυνομικών Ειδικών Φρουρών της Ομάδας ΔΙΑΣ, του δικού μας Τρικαλινού Γιώργου Σκυλογιάννη και του Γιάννη Ευαγγελινέλη, που έπεσαν την ώρα του καθήκοντος από τα πυρά των καλάσνικοφ σκληρών κακοποιών (ομογενών από τη Ρωσία και το Καζακστάν), οι οποίοι τους εκτέλεσαν σε ενέδρα θανάτου που τους είχαν στήσει τον Μάρτιο του 2011 στου Ρέντη.

Τελικά το κατάφερε και αυτό ο “Νόμος Παρασκευόπουλου”.

“Νόμος Παρασκευόπουλου” για όσους το ξεχνούν ή για όσους θέλουν τώρα η κοινωνία να το ξεχάσει, είναι ο νόμος που ψήφισαν όλοι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ (ζωή να ‘χουν οι ψηφοφόροι τους να τους θυμούνται), και δεν εξαιρεί των ευεργετικών διατάξεών του για τις αποφυλακίσεις κρατουμένων, ούτε τους πιο σκληρούς ποινικούς, ούτε τους μακελάρηδες που για πλάκα αφαιρούν ζωές και κλείνουν σπίτια.

Ότι δεν είχαν καταφέρει λοιπόν να πετύχουν πρωτόδικα ή στο εφετείο τα καθάρματα που εκτέλεσαν εν ψυχρό τα δύο παλικάρια μας, το πέτυχαν με την νομοθετική πρόνοια της κυβέρνησης του καπετάν-Αλέξη.

Μπορεί τα καθάρματα να μην είχαν καταφέρει να τους αναγνωριστεί κανένα ελαφρυντικό, μπορεί να μην είχαν καταφέρει ούτε στο εφετείο να πετύχουν καμία αλλαγή των κατηγοριών ή μείωση των ποινών τους, μπορεί και τώρα στον Άρειο Πάγο να μην πέτυχαν τίποτα επί των κατηγοριών που τους βαραίνουν, αλλά το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο πλέον ήταν υποχρεωμένο σε ότι αφορά τις ποινές, να αναπέμψει την υπόθεση στο εφετείο για να κρίνει εκ νέου τις ποινές των καθαρμάτων με την επιείκεια του “Νόμου Παρασκευόπουλου”.

Θα μου πει κανείς, «υπάρχει ο κίνδυνος υπό αυτό το πρίσμα τα καθάρματα να αποφυλακιστούν σύντομα;»

Όχι, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα.

Το θέμα είναι, ότι τέτοια καθάρματα δεν πρέπει να τυγχάνουν οποιασδήποτε επιείκειας.

Τέτοια καθάρματα δεν πρέπει να μπορούν να εκμεταλλευτούν ευεργετικών νομοθετικών διατάξεων.

Τέτοια καθάρματα πρέπει -κυριολεκτώ και δεν είναι καθόλου βαρύ ή ακραίο αυτό που υποστηρίζω- να σαπίζουν στις φυλακές.

Λυπάμαι εκείνες τις χαροκαμένες οικογένειες των δολοφονημένων παλικαριών μας, του Γιάννη Ευαγγελινέλη και του δικού μας Τρικαλινού συναδέλφου του Γιώργου Σκυλογιάννη, που μοιραία θα το κάνουν εικόνα στο μυαλό τους και θα «βλέπουν» τα καθάρματα που εκτέλεσαν τα παιδιά τους να χαίρονται για το δώρο που τους κάνει το ελληνικό κράτος (διά χειρός Τσίπρα-Παρασκευόπουλου και των υπολοίπων συν αυτώ εξουσιοκρατούντων επί κυβέρνησης ΤσιπροΚαμμένων), να τους μειώσει τις απόλυτα δίκαια δύο φορές επιβεβλημένες πολύ βαριές ποινές, δίνοντάς τους ελπίδες αποφυλάκισης όχι στα βαθιά τους γεράματα, αλλά πλέον πολύ νωρίτερα.

Εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ πάλι, μπορείτε νομίζω να συνεχίσετε να πανηγυρίζετε την επίτευξη του στόχου σας, για «αποσυμφόρηση των φυλακών».

Το ότι ήδη βγήκαν, βγαίνουν και θα βγουν όλα τα αποβράσματα της κοινωνίας έξω, όπως εξαρχής φάνηκε δεν σας προβλημάτισε ιδιαίτερα.

Φυσικά και δεν συμπεριλαμβάνω στα αποβράσματα όλους όσους πέρασαν κάποιο διάστημα ως φυλακισμένοι, όπως επίσης δεν αναφέρομαι απαξιωτικά σε όλους τους κρατούμενους που θα τύχουν της εύνοιας του νόμου, καθώς πολλοί εξ αυτών κατ’ εμέ δεν είναι κακοποιοί, είναι καθόλα σεβαστοί πολίτες, ενώ άλλοι αδίκως βρέθηκαν έγκλειστοι στις φυλακές.

Βέβαια για τους Τσιπραίους είμαι πλέον πεπεισμένος, αυτά μικρή αξία έχουν (ο διαχωρισμός των φυλακισμένων σε αποβράσματα και στους υπόλοιπους), καθότι γενικότερα δεν νομίζω τίποτα να τους «χαλάει» όταν είναι να επιτευχθεί ένας εκ των σημαντικότερων στόχων τους (ίσως και ο πρώτος και πιο σημαντικός) και φυσικά δεν είναι αυτός της «αποσυμφόρησης των φυλακών».

Εξάλλου επί των συγκεκριμένου θέματος, τρία πράγματα νομίζω χαρακτήρισαν έντονα την πολιτική των ψευτοαριστερών που μας κυβέρνησαν.

Οι ιδεοληπτικές ψευτοευαισθησίες τους γενικά για τους φυλακισμένους.

Οι «διευκολύνσεις» τους, ειδικά στους έγκλειστους «επαναστάτες συντρόφους» (τρομοκράτες), ως κατάθεση διαπιστευτηρίων προς τις διάφορες ακροαριστερές και αναρχοεξτρεμιστικές ομάδες των Εξαρχείων.

Και οι ψήφοι των αποβρασμάτων, που φυσικά όπως και εκείνες των φασιστών δεν μυρίζουν (στους ίδιους και πάλι «Σούπερ-Αριστερούς» αναφέρομαι, οι οποίοι εξάλλου είχαν φροντίσει να μας ενημερώσουν και για το «άοσμο» των ψήφων των Χρυσαυγιτών).

Με ετούτα και με άλλα (το ίδιο ωραία ή και καλύτερα) φίλοι μου Τσιπραίοι, καταφέρατε να καταγράψετε ποσοστά Τσαουσέσκου στην προτίμηση των φυλακισμένων.

Σχεδόν 80% πήρατε στις τελευταίες εκλογές στα σωφρονιστικά καταστήματα κράτησης της χώρας.

Διόλου τυχαία, θα συμφωνείτε νομίζω και εσείς μαζί μου.

Τουλάχιστον όλοι αυτοί, οι εγκληματίες, δεν υπήρξαν αχάριστοι μαζί σας (όπως ας πούμε οι νομοταγείς, οι νοικοκυραίοι, και η μεσαία τάξη), ε;

Για τους παρανόμους υπήρξατε ευεργέτες τους, για δε τους βαρυποινίτες μεγαλοευεργέτες, καθότι όσο μεγαλύτερη η ποινή (άρα και η εγκληματική δράση, αλλά είπαμε ποιος νοιάζετε για αυτές τις λεπτομέρειες), τόσο μεγαλύτερη και η ευεργεσία (η αποφυγή έκτισης ποινής).

Και οι ευεργετηθέντες (οι εγκληματίες για να μην ξεχνιόμαστε) σας το ανταπέδωσαν με τα ψηφαλάκια τους. Όχι μόνο τα δικά τους βέβαια, αλλά και εκείνα των οικογενειών τους και ολόκληρου του συναφιού τους των παρανόμων και των παραβατικών.

Μπορεί να άκουσε και να συνεχίζει να ακούει πολλά λοιπόν ο Παρασκευόπουλος, αλλά… «έκανε δουλίτσα».

Δυο-τρεις ακόμα τέτοιους υπουργούς να είχες τότε καπετάν-Αλέξη μου, να έβγαζαν άλλους δυο-τρεις νόμους σαν τον Νόμο-Παρασκευόπουλου και θα την έκλεινες την ψαλίδα με τη ΝΔ.

Άρε φουκαρά Έλληνα,

που ζεις τίμια και περιμένεις από κάτι τέτοιους να οικοδομήσουν ένα κράτος δικαίου και να σου ανταποδώσουν την τιμιότητά σου παρέχοντάς σου μεταξύ άλλων δικαιοσύνη και ασφάλεια.