Λίγα χρόνια πριν, στην παραλία του Οτζιά, στην Τζιά. Τέτοια εποχή ή λίγο πιο αργά. Καθόμαστε στην ταβέρνα και παραγγέλνουμε. Τι μου έχει μείνει από εκείνο το μεσημέρι; Τα πιο νόστιμα χόρτα που έχω φάει ποτέ.
Για να είμαι ειλικρινής, δεν θυμάμαι ακριβώς τι χόρτα ήταν! Θυμάμαι όμως, έτσι όπως καθόμασταν στον ήλιο δίπλα στην θάλασσα, έναν φίλο που μόλις είχαμε γνωρίσει, να ρωτάει: «Μου επιτρέπετε να περιποιηθώ εγώ τα χόρτα»; Εξαφανίστηκε για λίγο στην κουζίνα της ταβέρνας και γύρισε μετά από λίγο με μια πιατέλα χόρτα, ανακατεμένα με μια κρεμώδη άσπρη σάλτσα, ζεστά. Στη πρώτη μπουκιά καταλάβαινες τη φέτα (το βασικό συστατικό της σάλτσας) και το σκόρδο. Εννοείται ότι τα εξαφανίσαμε.
Τα θυμήθηκα όλα αυτά τις προάλλες, όταν γύρισα σπίτι με μια σακούλα σταμναγκάθι. Τα καθάρισα, τα έβρασα και μετά … Μου φάνηκε βαρετό να τα σερβίρω απλώς με λαδολέμονο. Συνταγή δεν είχα, οπότε λειτούργησα με τη μνήμη της γεύσης. Στην πραγματικότητα ούτε τώρα έχω συνταγή, αξίζει όμως να δοκιμάσετε αυτή την ιδέα, βάζοντας τα υλικά στις ποσότητες που εσείς θέλετε,
Υλικά
Βρασμένα χόρτα
2 σκελίδες σκόρδο (ή και περισσότερες) ψιλοκομμένες
ελαιόλαδο
1 μεγάλο κομμάτι φέτα τριμμένη με το χέρι
1-2 μεγάλες κουταλιές γιαούρτι
Χυμό από ένα λεμόνι
Λίγη ακόμη φέτα για το στόλισμα
Εκτέλεση
Σε ένα μεγάλο τηγάνι (νομίζω ότι ένα τηγάνι τύπου γουόκ είναι το ιδανικό) βάζετε το λάδι να κάψει, χαμηλώνετε την φωτιά και σοτάρετε το σκόρδο, ανακατεύοντας συνεχώς και προσέχοντας μην καεί και πικρίσει. Προσθέτετε την τριμμένη φέτα και ανακατεύετε. Μόλις αρχίσει να λιώνει η φέτα ρίχνεται και το γιαούρτι. Όταν ομογενοποιηθούν, ρίχνετε τα χόρτα και ανακατεύετε καλά να πάει παντού η σάλτσα και να ζεσταθούν. Σβήνετε τη φωτιά και προσθέτετε τον χυμό του λεμονιού. Τρίβετε από πάνω με τα χέρια και την υπόλοιπη φέτα και σερβίρετε τα χόρτα έτσι όπως είναι, με το τηγάνι. Νοστιμότατα!