Σοφία Βούλτεψη
Συγγνώμη, αλλά μπορεί κανείς από τους φανατικούς πολέμιους των εκλογών να μας πει ποιο ήταν το κέρδος;
Η χώρα έχασε άλλους τρεις μήνες, βυθίστηκε στο χάος, μεταμορφώθηκε σε βομβαρδισμένο τοπίο, υπέστη ανυπολόγιστες ζημιές, διχάστηκε, παραδόθηκε στην καταστροφική μανία και στις φλόγες.
Μπορεί να μας πει ο κ. Παπαδήμος τι πέτυχε η περίφημη κυβέρνησή του αυτούς τους τρεις μήνες;
Εκτός από το PSI – που ακόμη το περιμένουμε – και τη νέα δανειακή σύμβαση που υπερψηφίστηκε, αλλά είναι πλέον βέβαιο πως αυτή η κυβέρνηση δεν μπορεί να την εφαρμόσει, συνέβη τίποτε άλλο;
Φυσικά, θα μας πουν, η αποστολή της παράδοξης αυτής κυβέρνησης, που εξελίχθηκε σε θέατρο σκιών, ήταν το PSI και η δανειακή σύμβαση.
Και άξιζε γι’ αυτά τα δύο να χαθούν τρεις μήνες; Πού θα τους ξαναβρούμε αυτούς τους μήνες, πώς θα αναπληρώσουμε αυτόν τον χαμένο χρόνο ως προς μια σειρά σημαντικά θέματα, όπως για παράδειγμα είναι η απορρόφηση των κοινοτικών κονδυλίων;
Υπάρχει έστω και ένας από τους (πενήντα αρχικά, ζωή νάχουν) υπουργούς που μπορεί να μας πει ότι ξεκίνησε κάτι και το ολοκλήρωσε;
Δεν υπάρχει ούτε ένας!
Θα ήσαν διαφορετικά τα πράγματα αν είχαν διεξαχθεί εκλογές ως τις 4 του περασμένου Δεκεμβρίου;
Θα είχαμε μια Βουλή και μια κυβέρνηση με πρόσφατη λαϊκή εντολή και όχι αυτά τα διαλυτικά φαινόμενα που πρόσθεσαν άλλο ένα κομμάτι στο παζλ της δυσφήμισης της χώρας;
Ο κ. Καρατζαφέρης, που μας έβγαλε την ψυχή μέχρι να επιβάλει (όπως διατείνεται) τον κ. Παπαδήμο, για να τον εγκαταλείψει λίγο αργότερα μετά πολλών επαίνων, μπορεί να μας πει ποια ήταν η προσφορά του ίδιου και του κόμματός του σ’ αυτό το τρίμηνο;
Ο ίδιος ο κ. Παπαδήμος, μπορεί να μας πει αν υπήρξε έστω και μια ημέρα κατά την οποία παρακολούθησε το έργο (λέμε τώρα) των υπουργών του;
Δεν πρόλαβε, όπως φαίνεται.
Πρόλαβε, όμως, να ανακαλύψει πως η Ελλάδα διαθέτει Ιστορία μόλις 65 χρόνων (ούτε καν 70 για να μην χρειαστεί να μας υπενθυμίσει πως η χώρα έζησε τον πόλεμο και τη ναζιστική Κατοχή).
(Για να είμαστε δίκαιοι, πρώτη παρατήρησε την… παράλειψη η Τζόρτζια Γλέζου).
Έκρινε, όμως, σκόπιμο ο πρωθυπουργός να μας υπενθυμίσει (και μάλιστα σε ένα διάγγελμα και μία ομιλία μέσα σε ένα εικοσιτετράωρο) τον εμφύλιο πόλεμο και τη δικτατορία.
Τι ήθελε να πει ο ποιητής;
Επίσης τι θέλει να πει όταν μας επαναλαμβάνει πως η κύρια αιτία της κρίσης βρίσκεται στο γεγονός ότι για πολλά χρόνια το κράτος δαπανούσε συστηματικά πολύ περισσότερα από τα έσοδά του;
Και τι είναι αυτά τα περί «σημαντικής προόδου που σημειώθηκε κατά τα προηγούμενα δύο χρόνια στην αποκατάσταση της δημοσιονομικής σταθερότητας και της ανταγωνιστικότητας»;
Μα αν σημειώθηκε τόσο μεγάλη πρόοδος, όπως θέλει να επαναλαμβάνει ο κ. Παπαδήμος, όχι μόνο δίνοντας άφεση αμαρτιών, αλλά και ανεβάζοντας στα ύψη τον Γ. Παπανδρέου, τι την χρειαζόμασταν τη νέα δανειακή σύμβαση;
Γιατί δεν έπαιρνε ο κ. Παπαδήμος την «πρόοδο» παραμάσχαλα και χρειάσθηκε να σκοτωθούμε για να ψηφιστεί το νέο μνημόνιο;
Μα επειδή, όπως μας είπε, παρά τις προσπάθειες και την πρόοδο, η ελληνική οικονομία εξακολουθεί να έχει προβλήματα.
Συγγνώμη, αλλά πώς γίνεται αυτό; Αν υπάρχει πρόοδος, τότε περιμένεις να αποδώσει αυτή η «πρόοδος»!
Και τι θα πει «το μοντέλο ανάπτυξης που είχαμε μέχρι το 2009, δεν είχε μέλλον»;
Δηλαδή το μοντέλο που είχαμε (λέμε τώρα) μετά το 2009, είχε (μέλλον);
Και ήταν τόσο μεγάλη η διάθεση να αθωωθεί ο κ. Παπανδρέου, που έπρεπε ο κ. Παπαδήμος να μας διαβάσει την ίδια ομιλία δυο φορές σε ένα εικοσιτετράωρο;
Φυσικά, βρισκόμαστε στην τελευταία ευθεία προ των εκλογών.
Οπότε και θα απαλλαγούμε από τις εκρήξεις του κ. Βενιζέλου και το στυλάκι Σαχινίδη, ο οποίος στην Επιτροπή εμφανίστηκε να τα ξέρει όλα, αλλά τον περασμένο Οκτώβριο δεν ήξερε ποιο έλλειμμα είχε ανακοινώσει η ΕΛΣΤΑΤ στη Eurostat, μετά δήλωνε σίγουρος πως θα υιοθετηθεί το ελληνικό δίκαιο (αν και κάπως τα μπέρδευε στις απαντήσεις του στη Βουλή) και ακόμη και τώρα αν τον ρωτήσεις, δεν είναι σε θέση να σου πει «πού θα κάτσει το έλλειμμα».
Υ.Γ. Πάντως, αν ο κ. Παπαδήμος χρειαζόταν να παρατείνει την παραμονή του στον πρωθυπουργικό θώκο, θα έπρεπε να μπει στον κόπο να διαβάσει λίγο παραπάνω Ιστορία, φθάνοντας τουλάχιστον ως το 1909.
Υ.Γ. Μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι μετά τις δύο ομιλίες του κ. Παπαδήμου στη Βουλή, τις εκρήξεις Βενιζέλου και το στυλάκι Σαχινίδη, είναι απορίας άξιον πώς ψηφίστηκε το νέο μνημόνιο. Οι άνθρωποι είναι ό,τι πρέπει για να προκαλούν με το ύφος τους τα αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα…